[]

a gəlmişdi.
Vikontessa, Rastinyaka dedi:
– Mən sizin gəlməyəcəyinizdən qorxurdum.
Rastinyak onun bu sözlərini məzəmmət kimi qəbul edərək, həyəcanlı səslə cavab verdi:
– Vikontessa, mən buraya sonuncu olaraq getmək məqsədi ilə gəlmişəm.
Vikontessa, Rastinyakın əlini sıxaraq:
– Çox gözəl, – dedi – Burada, bəlkə də, siz mənim inandığım yeganə adamsınız. Sizi hər zaman sevə

biləcək bir qadını sevin, dostum. Heç vaxt onu atmayın.
Vikontessa Ejenin qolundan tutub, qonaqların kart oynadığı salona apardı və divanda əyləşdirərək:
– Markizin yanına gedin, – dedi. – Mənim lakeyim Jak sizi ora ötürəcək və ona çatdırmaq üçün sizə bir məktub verəcəkdir. Mən xahiş edirəm ki, o, mənim məktublarımı geri qaytarsın. Bu məktubları sizə verəcəyinə ümidvaram. Məktubları alan kimi özünüzlə bərabər mənim üst mərtəbədəki otağıma gətirərsiniz. Sizin gəlməyinizi mənə xəbər verərlər.
Vikontessa ən yaxşı rəfiqəsi hersoginya de Lanjeni qarşılamaq məqsədi ilə ayağa durdu. Rastinyak saraydan çıxıb Roşfidlər malikanəsində markiz d’A udanı axtarmağa getdi. Markiz gecəsini burada keçirməli idi. Rastinyak markizi çağırtdırdı. Markiz onu öz evinə aparıb, qutunu Rastinyaka verdi və:
– Hamısı buradadır, – dedi.
Onun Rastinyakla danışmaq istədiyi hiss olunurdu. Bəlkə də, o, balı və vikontessanı soruşmaq istəyirdi, bəlkə də, öz gələcək izdivacından ümidsizliyə aparıldığını etiraf etmək istəyirdi... Bu izdivac, həqiqətən, onun üçün bədbəxt hadisə oldu. Bununla belə, markizin gözlərində qürur şimşəyi parladı, o, məzəmmətə layiq bir cəsarətlə ən namuslu hisslərini gizlədərək, bir söz demədi.
– Əzizim Ejen, mənim barəmdə ona bir söz söyləməzsiniz.
Markiz d’A uda Rastinyakın əlini kədərlə sıxdı və baş əyərək onunla vidalaşdı. Ejen yenə də Bosean malikanəsinə qayıtdı. Onu vikontessanın otağına ötürdülər. Burada yol tədarükü hiss olunurdu. Rastinyak buxarının yanında əyləşib, sidr ağacından qutuya nəzər saldı və dərin qüssəyə daldı. Madam de Bosean öz əzəməti ilə “İliada” ilahələrinə oxşayırdı.
Vikontessa içəri daxil olaraq:
– Dostum, sizsinizmi, – deyə onu qarşıladı və əlini Ejenin çiyninə qoydu.

Ejen kuzinasına baxdı: vikontessa gözlərini göylərə doğru qaldırıb ağlayırdı, Ejenin çiynindəki əli titrəyir, o biri qolu isə sınmış kimi yanına düşmüşdü. Birdən vikontessa qutunu götürüb buxarının içinə atdı, onu