[]

şətli ağrılar keçirir, ancaq yaşayır.
Qorio ata Ejeni tanıyaraq:
– Onlar yaxşı şənləndilərmi? – deyə soruşdu. Byanşon dedi:

– O yalnız qızlarını düşünür. Bu gecə o, yüz dəfə təkrar etmişdir: “Onlar rəqs edirlər! O, təzə paltar geymişdir!” Adbaad qızlarını çağırırdı. Vallah, o, öz nalələri ilə məni ağlatdı. “Delfina, mənim balaca Delfinam, Nazi!” deməkdən yorulmurdu. And içirəm, onun fəryadları ürək parçalayırdı.
Qoca zəif səslə:
– Delfina buradadır, deyilmi? – dedi. – Mən buna əmin idim.
Qocanın gözləri qeyri-təbii bir canlılıqla qapıya və divarlara tərəf dolanırdı. Byanşon tələsik dedi:

– Mən bu saat aşağı düşüb Silviyaya xardal yaxması hazırlamasını tapşıracağam. Lap münasib vaxtdır.
Rastinyak qoca ilə yalqız qaldı. O, qocanın ayaq tərəfində oturub, gözlərini xəstənin üzünə dikmişdi: bu

üz həm qorxunc, həm də kədərli görünürdü.
Rastinyak düşünürdü: “Vikontessa de Bosean qaçdı, bu isə can verir. İncəqəlbli insanlar bu dünyada uzun müddət yaşaya bilməzlər. Namuslu, böyük hisslər bu xırdaçı, məhdud, alçaq cəmiyyətlə uyuşa bilərmi?”
Rastinyak iştirak etdiyi kübar balının səhnələrini yada saldı. Bu səhnələr ölüm yatağı ilə kəskin təzad təşkil edirdi.
Birdən-birə Byanşon qayıtdı:
– Ejen, qulaq as, bu saat mən bizim baş həkimlə görüşdüm. Birnəfəsə buraya qaçdım. Xəstədə şüur əlamətləri görünərsə, o danışmağa başlarsa, bütün bədəninə xardal yaxması qoyarsan, elə edərsən ki, yaxma boynundan başlamış belinə qədər olsun. Bundan sonra bizi çağırarsan.
Ejen:
– Bütün bunlar nəyə lazımdır, əzizim Byanşon? Byanşon elm fədaisinin coşqunluğu ilə cavab verərək:

– Bəsdir! Bu, elmi məsələdir, – dedi. Rastinyak soruşdu:

^{– Demək, zavallı qocaya ancaq mən məhəbbətlə xidmət edirəm?}

Byanşon Ejenin bu sözlərindən incimədi:
– Sən məni bu səhər görsəydin, bu sözü deməzdin. Təcrübəli həkimlər yalnız xəstəliyi görər, mən isə

dostum, hələ xəstəni də görürəm.
Byanşon böhranın yaxınlaşdığını duyurdu. Ejeni qoca ilə yalqız qoyub getdi. Bir az sonra böhran

həqiqətən başladı.
Qorio ata Ejeni tanıyaraq:
– Aha! – dedi. – Sizsiniz , oğlum!
Rastinyak onun əlindən tutaraq:
– Necəsiniz? Yaxşısınızmı? – deyə soruşdu.
– Bəli, yaxşıyam, elə bil başımı məngənə ilə sıxmışdılar, indi isə bir qədər az ağrıyır. Mənim qızlarımı gördünüz