[]

onu və saçdan toxunma zənciri axtarır. Zavallı!

Medalyonu yenə boynuna taxmaq lazımdır. Odur, buxarının üstündədir..
Ejen, ehtimal ki, madam Qorionun saçlarından hörülmüş kül rəngli saç zəncirini buxarının üstündən götürdü. Medalyonun bir tərəfində Anastazi, o biri tərəfində isə Delfina yazılmışdı. Bu, onun qəlbinin nişanəsi idi, bunu həmişə sinəsində gəzdirirdi. Medalyonun içinə qızlarının hələ uşaqlıqda kəsilmiş saçları qoyulmuşdu. Medalyon qocanın sinəsinə toxunan kimi o, dərin bir ah çəkdi; bu, onun xoşhallığına işarə olsa da, görənlər üçün dəhşətli səhnə idi. Bu nalədə sanki insan hisslərinin mənbəyi və sığınacağı olan məchul mərkəzdə gizlənmiş məhəbbətin son sədası duyulurdu. Qorionun əyilmiş, qırışmış üzündə ağrılı sevinc göründü və yenə söndü. Hər iki tələbə hələ də yaşayan böyük bir hissin bu dəhşətli qığılcımından son dərəcə mütəəssir olmuşdu. Onların isti göz yaşları can verən qocanın üzünə düşdü. Qoca fərəhli səslə ucadan qışqırdı:
– Nazi! Fifina!
Byanşon dedi:
– Hələ həyat onu tərk etməmişdir.
Silviya dedi:
– Həyat onun nəyinə gərəkdir?
– İztirab çəkmək üçün, – deyə Rastinyak cavab verdi.
Byanşon Ejenə işarə etdi və diz çöküb qollarını qocanın ayaqları altına uzatdı. Rastinyak da Byanşon kimi çarpayının o biri tərəfində diz çökdü, qollarını xəstənin bel tərəfindən uzatdı. Silviya hazır dayanmışdı ki, qocanı yuxarı qaldıran kimi dərhal köhnə çıxarıb təzəsini döşəsin. Gənclərin göz yaşlarından aldandığı görünən qoca Qorio özünə güc verib qollarını uzatdı və çarpayının hər iki tərəfində tələbələrin başlarına toxunub, həyəcanla onların saçlarından yapışdı. Zəif səslə: “Ah, mənim mələk qızlarım!” – dedi. Ruhu bu bir neçə kəlməni pıçıldadı və bu kəlmələrlə də yox oldu.
Heç bir məqsəd daşımayan bu dəhşətli yalanın son dəfə doğurduğu ən ülvi bir hisslə səslənən bu sözlərdən ürəyi yumşalan Silviya:
– Yazıq, mehriban qoca, – dedi.
Qocanın bu son ahı, heç şübhəsiz, sevinc ahı idi: Qorio atanın ahında onun bütün həyatının mənası

səslənirdi: o, yenə aldanmışdı.

Qorionu ehtiyatla çarpayının üstünə uzandırdılar. Bu dəqiqədən sonra onün üzündə artıq həyatla ölüm arasında gedən mübarizə öz əksini tapdı. Beyin artıq öz psixi qabiliyyətindən məhrum , insan varlığının sevinc və kədəri də bundan asılı idi. Bədəndə gedən məsələsi idi.
Byanşo