[]

n, hər şeyi bilən, lakin heç bir şey danışmayan sfinksin sarsılmaz nüfuzuna malik idi. İndi isə cibi dolu olduğundan, Ejen artıq cəsarətləndi.
Votrenin ayağa durduğunu və qəhvəsini içib getmək istədiyini görüb dedi:
– Lütfən, bir az dayanın.
Bu qırx yaşlı kişi geniş kənarlı şlyapasını qoydu və dörd nəfər oğrunun belə hücumundan qorxmadığını isbat etmək üçün, tez-tez şpaqa döyüşünün “dəyirman” üsulunu göstərdiyi dəmir əsasını götürərək soruşdu:
– Nə üçün?
Rastinyak kisələrdən birini tələsik açıb, ev sahibi üçün yüz qırx frank ayıraraq:
– Mən öz borcumu qaytarmaq istəyirəm, – deyə cavab verdi. Vokeyə müraciətlə: – Kisəsini açmayan dostunu itirər, – dedi. – Biz Silvestr gününə* qədər sizinlə haqq-hesabı çürütdük. Bu yüz sunu mənim üçün xırdalayın.
Puare dostuna baxdı və:
– Dostuna acıyan kisəsini itirər, – dedi. Rastinyak parikli sfinksə pul uzadaraq:

– İyirmi sunu ala bilərsiniz, – dedi.
Votren hər şeyi görən baxışı ilə gəncin qəlbinə nüfuz edərək, dəfələrlə Rastinyakın hirslənməyinə səbəb

olan istehzalı Diogen gülüşü ilə:
– Elə zənn etmək olar ki, – dedi, – siz mənə borclu qalmaqdan qorxursunuz. Tələbə kisələrini əlində tutaraq, öz otağına çəkilmək üçün ayağa durdu:

– Siz... haqlısınız, – dedi.
Votren salonun qapılarına tələbə isə pilləkən . salon qapısına əsasını çırparaq,

ona soyuq nəzərlə baxan tələbəyə yaxınlaşdı:
– Bilirsinizmi, markiz de Rastinyakorama, sizin bu saat söylədiyiniz sözlər o qədər də nəzakətli sözlər deyil!
Rastinyak yemək otağının qapısını örtdü və Votrenlə birlikdə yemək otağı ilə mətbəx arasındakı pilləkən sahəsinə çıxdı. Buradan bağçaya qapı açılırdı. Qapının üstündə isə dəmir şəbəkəli uzunsov, alçaq bir pəncərə vardı. Bu zaman Silviya mətbəxdən çıxdı və tələbənin Votrenə bu sözləri söylədiyini eşitdi: “Cənab Votren, əvvəla, mən markiz deyiləm, ikinci , mənim adım Rastinyakorama deyil”.
Madmazel Mişono soyuqqanlıqla:
– Onlar vuruşacaqlar, – dedi. Puare təkrar etdi:

– Vuruşacaqlar.
Voke əli ilə bir yığın qızıl pulun üstünə sığal çəkərək:
– Xeyr, xeyr, – deyə cavab verdi.
Madmazel Viktorina bağçaya nəzər salmaq niyyəti ilə yerindən duraraq:
– Bəs onların cökə ağaclarına doğru getdiklərini görmürsünüzmü? – dedi. – Zavallı gənc, o tamamilə haqlıdır.
Madam Kutür Viktorinaya müraciətlə:
–