[]

hələ nahar etməmişdir...
– Qoy rədd olsun, ürəyi istədiyi yerdə nahar eləsin, – deyə pansionerlər yenə səsləndilər.
– Rədd olsun casus!
– Casusları qovun!
Birdən Puare cürətləndi: axı məhəbbət qoyunlara da cəsarət verir. O:
– Cənablar, – dedi, – qadına hörmətiniz olsun. Rəssam etiraz etdi:

^{– Casusun erkəyi, dişisi olmaz.}
– Qadınramaya bax!
– Rədd ol cəhənnəmramaya!
– Cənablar! Yaxşı deyil. Adamla vidalaşanda ədəblə, nəzakətlə vidalaşarlar. Kirayə pulunu vermişik, qalmağa da ixtiyarımız var.
Puare papağını başına qoydu, stulunu madmazel Mişononun yanına çəkdi, oturdu. Madam Voke isə

madmazeli yola gətirməyə çalışırdı.
Rəssam məsxərə ilə Puareyə dedi:
– Vay səni dəcəl, rədd ol bur dan!
Byanşon dedi:
– Eybi yoxdur, indi ki siz getmirsiniz, biz gedirik. Pansionerlərin hamısı otaqdan çıxmaq üçün hərəkətə gəldi. Voke çığırdı:

– Madmazel, axı siz məndən nə istəyirsiniz? Mən talan oldum. Sizin bur da qalmağınız mümkün deyil:

axırda zor gücünə sizi buradan qovacaqlar.
Madmazel Mişono ayağa durdu.
– Deyəsən, gedir!
– Yox, getmir!

– Gedir!
– Getmir!
Bir-birini təqib edən bu səslər və düşmən hərəkətlər, madam Voke ilə bir qədər pıçıldaşdıqdan sonra madmazel Mişononu evi tərk etməyə məcbur etdi. Hədələyici tövrlə o:
– Mən madam Bünonun evinə köçürəm, – dedi.
Bünonun pansionu “Voke evi”nin rəqibi idi, buna görə də madam Voke bu pansiona nifrət bəsləyirdi.

Mişononun bu evi seçməsindən təhqir edilmiş madam Voke:
– Hara ürəyiniz istəyir, gedə bilərsiniz, madmazel, – dedi. – Bünonun pansionuna köçün, orada sizə elə şərab içirdərlər ki, qarnınızı tutarsınız, yeməklərini də Allah göstərməsin.
Pansionerlər dərin sükut içində sıraya düzüldülər. Puare mehriban nəzərlə madmazel Mişonoya baxdı, onun ınca düşməkmi, qalmaqmı, yoxsa nə etmək lazım gəldiyini bilmədən, elə tərəddüd göstərdi ki, qoca Mişononun köçməyindən şad olan pansionerlər bir-birinin üzünə baxıb gülüşdülər.
Rəssam çığırdı.
– Pıs, pıs, pıs, Puare. Bir, iki, bir, iki, hop, hop!
Muzey məmuru məşhur bir romansın əvvəlini məsxərə ilə oxudu:

Bir gün yola düşdü Suriyaya tərəf
Bizim gözəl oğlan, qəşəng Dünua...

Byanşon dedi:
– Gedin, gedin, siz ki onun həsrətindən ölürsünüz. Trahit gua guemgue foluptas.1
Repetitor əlavə etdi:
– Hər kəs öz sevgili