[]

izinlə haqq-hesabımızı artıq çürütdük!
Qoca öz qızını çılğınlıqla bağrına elə basdı ki, Delfina çığırdı:
– Ata, sən məni ağrıdırsan!

Qorio sapsarı saraldı:
– Mən səni ağrıtdım?
Ata öz qızına fövqəlbəşəri iztirabla baxırdı. Bu, müqəddəs bir ata, İsa idi, bəşər xilaskarının bütün insanların xoşbəxtliyi uğrunda çəkdiyi iztirabları təsvir etmək üçün böyük sənətkarların yaratdıqları surətlər arasında buna bir təşbeh tapmaq lazım gəlirdi. Qorio ata qızının bərk sıxdığı belindən mehribanlıqla öpdü.
O, təbəssümlə qızından soruşdu ki:
– Yox, yox, sən zarafat edirsən, mən sənin bədənini ağrıtmadım, deyilmi? Amma sən qışqırığınla mənim qəlbimi ağrıtdın. – Sonra ehtiyatla yenə qızının qulağından öpdü və pıçıldadı: – Evin müxəlləfatı, əlbəttə, daha baha başa gəlmişdir, ancaq onun fikrini azdırmasaq, olmaz, kim bilir, hələ hirslənər də.
Ejen bu qocanın tükənməz fədakarlığından mütəəssir olmuşdu. O, gənclərə məxsus pərəstiş hissinə

bənzər bir məftunluqla qocanı seyr edirdi.
Ejen səsləndi:
– Mən bunlara layiq olacağam!
– Sevimli Ejen, bunu çox gözəl dediniz! Madam de Nusingen Ejenin alnından öpdü. Qorio ata da əlavə etdi:

– O, sənin xatirinə madmazel Tayferin özündən və milyonlarından əl çəkdi. Bəli, qız sizi sevirdi. Qardaşı

vəfat etmişdir. İndi o, Krez* kimi zəngindir. Rastinyak Qorionu məzəmmət edərək:

– Bu barədə danışmağa nə ehtiyac var? – dedi. Delfina isə Ejenin qulağına pıçıldadı:

– Ejen, indi bütün axşam mən təəssüflənəcəyəm. Ah, mən sizi həmişə sevəcəyəm. Qorio ata dedi:

– Siz ərə gedəndən bəri bu, mənim ən xoşbəxt günümdür! Qoy Allah mənə hər zülmü rəva görsün, ancaq siz xoşbəxt olasınız. İndi mən hər vaxt deyəcəyəm ki: “Bu ilin fevral ayında başqa insanların bütün ömür boyu duyduqları xoşbəxtliyi mən bir dəqiqədə duydum!” Mənə bax, Fifina! Ah, o nə qədər gözəldir! Lütfən deyin görüm, siz bunun kimi zərif üzlü, zənəxdanlı başqa bir qadına bütün yer üzündə rast gəlmisinizmi? Əlbəttə, yox, elə deyilmi? Bu gözəl qadını mən yaratdım! İndi o, sizin sayənizdə xoşbəxt olacaq, min dəfə artıq qəşəngləşəcək! Əziz qonşum, əgər behiştdəki yerim sizə lazımsa, onu da verərəm.

Mən cəhənnəmə də gedə bilərəm. – Artıq nə deyəcəyini bilməyən qoca Qorio: – Gəlin nahar edək, nahar edək, burada hər şey bizimdir, – dedi.
– Ah, sevimli atam!
Q