ndiyini duymuşdular. Qorioataözxanımını ötürmək üçün çıxdığı zaman,
yoğunSilviyabuiki aşiqinnəetdiklərini izləməkməqsədi iləguya,bazaragetdiyini göstərmək üçün səbəti qolundanasdı,onraisəgeri dönərək: –Xanım,– dedi,–yəqin,bucənabQorioçoxvarlı adamdırki,qadını belə birmərtəbəyə qaldırıb. Bilirsinizmi,Estrapadanın tinində dəbdəbəli birekipajdayanmışdı;,həminekipajamindi. Naharvaxtı madamVokegözünə düşəngünəşinQorionunarahatetməməsi üçünpəncərəninpərdəsini çəkərkən,həminqızaişarəilə: –CənabQorio,– dedi,–sizi qəşəng qızlarsevirlər,günəşsizinüzərinizə nursaçır. Vallah,sizinqiyamət zövqünüzvar:oçoxgözəldir. Qorio,kirayənişinlərinədəbəriayətedənbirqocanınsadə bədgümanlığı zənnetdikləri qürurla: –O,mənim qızımdır,– dedi. Qorionuziyarətedənbuqızbiraydansonrayenəgəldi. Birinci dəfəsəhərgeyimindəgələnbuqız,indi nahardansonragəlmişvə bəzəkli yol paltarı geymişdi.Qonaqotağındalaqqırtı vurankirayənişinlərbu incəbelli,zərifvəsarışıngözəligörməksəadətinə nail olmuşdular. O,Qorioatakimi birşəxsinqızından daha çox,incə,kübarqadınabənzəyirdi. YoğunSilviyaqızı tanımayaraq: –Bunlariki nəfərmiş,– deyəçığırdı. Birneçəgünsonraucaboylu, gözəl vücudlu,canlı baxışlı başqabirqızcənabQorionuxəbəralmışdı. Silviyabudəfə: –Bunlarüçnəfərmiş!– deyəsəslənmişdi. Qorionunikinci qızı atasını səhərziyarətetdi,birneçəgünsonraisəaxşamüstükaret, bal paltarında
gəldi. Buvüqarlı xanımlabirinci dəfəsəhərgəlmişolansadəgeyimli qızınarasındaheçbirbənzəyişgörməyən
madamVokeyoğunSilviyailə birlikdə: –Bunlardördnəfərmiş!– dedi. Qoriohələ də pansionüçünminyüzfrank haqqverirdi. MadamVokeninnəzərindəvarlı birkişinindörd,yabeşməşuqəsaxlaması tamamilətəbii görünürdü, onunözməşuqələrini doğmaqızları kimi təqdimetməsi isə hiyləgərlikdənbaşqabirşey deyildi. Madam VokeQorionunbuqızları “Vokeninevi”ndə qəbul etməsinə qətiyyənetirazeləmirdi.Lakinbuziyarətlər kirayənişininVokeninşəxsiyyətinə qarşılaqeydolduğunusübutetdiyindən,dul arvadikinci ilin başlanğıcındaQorioya“qocapişik”ləqəbini verdi. Qo