1- İsar (Fedakarlık)

3768. Bölüm

Allah’a Davet

Kur’an:

“Ey kavmimiz! Allah’a çağırana (Muhammed’e) uyun ve O’na iman edin de Allah da sizin günahlarınızı bağışlasın ve sizi can yakıcı azâbtan korusun.” ¹

“Ey iman edenler! Allah ve Peygamber, sizi, hayat verecek şeye çağırdığı zaman icabet edin. Allah’ın kişi ile kalbi arasına girdiğini ve sonunda O’nun katında toplanacağınızı bilin.” ²

“Allah katından, geri çevrilemeyecek günün gelmesinden önce Rabbinizin çağrısına cevap verin. O gün hiçbirinize sığınacak yer bulunmaz, küfür de edemezsiniz.” ³

“Allah, selam yurduna (cennete) çağırır ve dilediğini doğru yola eriştirir.” ⁴

18955. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hükmü duyduğunda tabi olan, olgunluğa çağırıldığında gelen, bir yol göstericiye uyarak eteğine yapışarak kurtulana Allah rahmet etsin.”⁵
       
18956. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Apaçık işe çağırıldınız; bunu ancak kör olan görmez ve ancak sağır olan duymaz.”⁶
       
18957. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah size acısın; apaçık deliller üzere amel edin. Yol doğrudur ve sizi selam yurduna çağırmaktadır.”⁷
       
18958. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Akıllı kişinin basireti, işinin sonunu görmesini, alçaklığı yüksekliği tanımasını sağlar. İnsanları çağıran (Peygamber) çağırmış, yöneten yönetmiştir. O halde o çağırana icabet edin, o yönetene tabi olun.”⁸
       
18959. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Uyanık olun, elde etmeyi dileyip arzuladığınız, sizi bazen üzen, bazen de hoşnut eden dünya; konaklamak için yaratıldığınız, davet edildiğiniz eviniz değildir… Sakındırması sebebiyle aldanmayı, korkutması sebebiyle de tamahlanmayı terk edin. Orada çağırıldığınız yurt için yarışın.”¹
       
18960. 
       Resulullah (s.a.a), davetçi olarak adlandırılmasının sebebi hakkında şöyle buyurmuştur: “Ama davetçi olmam ise benim insanları aziz ve celil olan Rabbimin dinine davet etmemden dolayıdır.”²
       
18961. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bilin ki çağırana uysaydınız, sizi Resulün yolundan götürür, boyunlarınızdaki ağırlığı atar ve sizi yanlış yollarda gezme zahmetinden kurtarırdı.”³
       

Bak. El-Emsal, 3599, 3600. Bölümler

3769. Bölüm

Gerçekte İşiten Kimseler Cevap Verir

Kur’an:

“Ancak kulak verenler daveti kabul ederler. Ölüleri Allah diriltir, sonra O’na dönerler.” ⁴

“Eğer, sana cevap veremezlerse, onların sadece heveslerine uyduklarını bil. Allah’tan bir yol gösterici olmadan hevesine uyandan daha sapık kim vardır? Allah zalim milleti şüphesiz ki doğru yola eriştirmez.” ⁵

“Eğer bize cevap vermezlerse bilin ki o, ancak Allah’ın ilmiyle indirilmiştir. O’ndan başka ilah yoktur, artık Müslümansınız değil mi?” ⁶

“Allah’a çağırana uymayan kimse bilsin ki, Allah’ı yeryüzünde aciz bırakamaz; onun O’ndan başka dostları da bulunmaz; işte onlar apaçık sapıklıktadırlar.” ⁷

18955. 
       İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Münezzeh yaratıcı ve mabutsun! Yarattıklarını güzel imtihan etmek için bir yurt yarattın. Orada bir sofra hazırladın: İçecekler, yiyecekler, eşler, hizmetçiler, saraylar, ırmaklar, tarlalar, meyveler... Sonra şu sofraya davet eden bir davetçi gönderdin. Fakat ne davetçiye icabet eden, ne rağbet ettirdiğine rağbet eden ve ne de teşvik ettiğine müştak olan oldu. Yediklerinde rezil rüsva oldukları murdara yöneldiler ve sevgisinde birleştiler.”¹
       

Bak. El-Kalb, 3395-3406. Bölümler

3770. Bölüm

Nübuvvetin Felsefesi

1-Tekamül

Kur’an:

“Allah hiçbir insana bir şey indirmemiştir” demekle Allah’ı gereği gibi değerlendiremediler. De ki: “Mûsa’nın insanlara nur ve yol gösterici olarak getirdiği Kitab’ı kim indirdi? Ki siz onu kağıtlara yazıp bir kısmını gösterip çoğunu gizlersiniz, atalarınızın ve sizin bilmediğiniz size onunla öğretilmiştir.” “Allah” de, sonra da onları daldıkları sapıklıkta bırak, oynasınlar.”²

18955. 
       İmam Sadık (a.s), kendisine, “Peygamberleri hangi yolla ispat ediyorsun?” diyen bir Zındık’a şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz bizden ve yarattığı herşeyden üstün bir yaratıcımız olduğunu, bu yaratıcının yüce ve hekim olduğunu ispatlayınca, yaratıklarının O’nu görmesi, O’na dokunması ve O’nu hissetmesi ve O’nunla irtibat sağlaması mümkün olmadığından dolayı yaratıklarına ve kullarına O’nun sözlerini beyan eden elçilerin varlığı da ispatlanmamış olur. Onlar yaratıkları menfaat ve faydalarının olduğı şeylere, bekalarının bağlı olduğu şeylere ve yok olmamak için terk etmeleri gereken şeylere hidayet etmektedirler. O halde yaratıklar arasında, hikmet ve ilim sahibi Allah tarafından emreden, yasaklayan, aziz ve celil olan Allah adına konuşan kimseler vardır. Onlar Peygamberler ve yaratıkları arasında seçilen kimselerdir. Hikmet ile terbiye olan ve hikmet ile gönderilen kimselerdir. Yaratılış ve bedensel yapı açısından diğer insanlar gibi oldukları halde, halleri ve durumları tümüyle onlardan farklıdır. Hikmet ve ilim sahibi Allah tarafından hikmetle teyit olmuşlardır.”³
       
18956. 
       İmam Rıza (a.s), Peygamberleri tanımanın, onları onaylamanın ve onlara itaat edip tabi olmanın lüzumunun sebebi hakkında şöyle buyurmuştur: “Çünkü insanlar maslahatlarını tümüyle derk edebilecekleri bir tabiat ve güce sahip değillerdir. Öte yandan görülmekten yüce olan bir de yaratıcı vardır. Kulların onu derk etmek hususunda zayıflığı ve güçsüzlüğü de tümüyle açıktır. O halde Allah ile insanlar arasında, insanlara Allah’ın emirlerini yasaklarını ve öğretilerini ulaştıracak, menfaatlerini temin edecek, zararlarını def edecek ve onları bu konuda bilinçlendirecek masum elçiler olmalıdır. Zira varlıklarında, kendisiyle ihtiyaç duydukları ve kendisi vesilesiyle fayda ve zararlarını tanıyacakları bir vesile yoktur. Eğer peygamberleri tanımak ve onlara itaat etmek insanlara farz ve gerekli olmasaydı bir Peygamberin gelişinin onlar için hiçbir ürünü olmazdı. Hiçbir müşkülü halletmez ve dolayısıyla da Peygamberleri göndermek faydasız ve boş bir iş olurdu. Bu da her şeyi hesap kitap üzere, sağlamlıkla yaratan hikmet sahibi bir varlıktan uzaktır.”¹