1-FÂTİha sûresi

104. HÜMEZE SÛRESİ

Mekke döneminin başlarında, Kıyâmet sûresinden sonra indirilmiştir. Adını, birinci ayetinde geçen “Kaş göz işâretleriyle insanları alaya alıp küçümseyenler, anlamına gelen Hümeze” kelimesinden almıştır. 9 ayettir.

Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla!

Beni yoktan var edip üstün yeteneklerle donatan ve kulluk göreviyle yeryüzüne göderen sonsuz şefkat ve merhamet sahibi yüce Rabb’imin adıyla, O’nun verdiği güç ve yetkiye dayanarak ve yalnızca O’nun adına okuyor, söylüyorum:

1. İftira, dedikodu ve gıybet yaparak insanları çekiştiren; kaş-göz işâretleriyle onları aşağılayıp alaya alan küstahların vay hâline!

2. Hiç durmadan servet yığan, yığdıklarını sayıp duran o zalimlerin vay haline! Öyle büyük bir aldanış içindedir ki o;

3. Malı mülkü, kendisini ebediyen yaşatacak sanır.

4. Hayır, asla! Çünkü o, cehennemde kırıp geçiren mahveden bir azaba, Hutame’ye atılacaktır!

5. Bilir misin, nedir bu Hutame?

6. Allah tarafından tutuşturulmuş bir ateştir!

7. Tâ gönüllere işleyen korkunç bir ateş!

8. İşte bu ateş, onların üzerine kilitlenecek,

9. Ve ebediyen azap içinde kalacaklar; yüksek sütunlar arasında, çelik prangalarla bağlanmış bir hâlde!

105. FÎL SÛRESİ

Mekke döneminin başlarında, Kâfirûn sûresinden sonra indirilmiştir. Kâbe’yi yıkmak üzere gelen “Fil Ordusunun” fecî âkıbetini anlattığı için bu adı alan sûre, 5 ayettir.

Hicretten 50 yıl kadar önce, Miladi 570 yılında, Yemen valisi Ebrehe komutasında büyük bir ordu, Kâbe’yi, Allah’ın Evini yıkmak amacıyla yola çıktı. Fillerle takviye edilmiş, kendilerine göre bu “süper” ordu henüz Mekke’ye yaklaşmıştı ki, kıyâmete kadar gelecek bütün insanlara ibret olan şu muhteşem mûcizevî olay gerçekleşti:

Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla!

Beni yoktan var edip üstün yeteneklerle donatan ve kulluk göreviyle yeryüzüne göderen sonsuz şefkat ve merhamet sahibi yüce Rabb’imin adıyla, O’nun verdiği güç ve yetkiye dayanarak ve yalnızca O’nun adına okuyor, söylüyorum:

1. Ey insan; bilmez misin, Rabb’in fil ordusuna neler yaptı?

2. Onların hilelerini, sinsi ve hâince plânlarını başlarına geçirmedi mi?

3. Şöyle ki; üzerlerine sürüler hâlinde azap kuşları gönderdi.

4. İlâhî kudret tarafından özel olarak gönderilen bu kuşlar, onların başlarına, pişmiş çamurdan yapılmış tuğla gibi sert ve öldürücü taşlar yağdırıyorlardı.

5. Ve böylece Allah onları, kurtlar, böcekler tarafından yenilerek delik deşik edilmiş ekin yapraklarına çevirdi.

O hâlde, ey müminler; zâlimlerin o görkemli orduları, o müthiş silahları gözünüzü korkutmasın. Siz bu yolda mücâdele verirken üzerinize düşeni yapar ve Rabb’inizin himayesine sığınırsanız, dün Kâbe’sini koruyarak kullarına yardım eden Allah, elbette size de yardım edecek ve nurunu tamamlayacaktır!

Ve siz, ey Kureyşli inkârcılar ve onlarla aynı zihniyeti paylaşan benzer zâlimler! Fil Ordusunun başına gelenlerden ibret alın da, yaptıklarınızın yanınıza kâr kalmayacağını, ilâhî adâletin eninde sonunda yakanıza yapışacağını bilerek hayatınıza dikkat edin!

106. KUREYŞ SÛRESİ

Bu sûre, Mekke döneminin başlarında, Tîn sûresinden sonra indirilmiştir. Refah ve huzur içinde yaşamak isteyen bütün toplumlara canlı bir örnek olarak, Kureyş kabîlesinden, onlara bahşedilen nîmetlerden söz edildiği için bu adı almıştır. 4 ayettir.

Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla!

Beni yoktan var edip üstün yeteneklerle donatan ve kulluk göreviyle yeryüzüne göderen sonsuz şefkat ve merhamet sahibi yüce Rabb’imin adıyla, O’nun verdiği güç ve yetkiye dayanarak ve yalnızca O’nun adına okuyor, söylüyorum:

Ey Kur’an’ın ilk muhatabı olan Araplar; özellikle de, İbrahim (a)’in kutsal bir miras olarak emânet ettiği Kâbe’nin komşuları olan Kureyş kabîlesi, dinleyin:

1. Allah, Kureyş kabîlesinin huzur ve güvenliğini sağlamak için,

2. Özellikle de, Mekke’nin en önemli gelir kaynağı olan kervan ticâreti amacıyla kışın daha sıcak olan Yemen’e ve yazın da daha serin olan Sûriye’ye yaptıkları yolculuklarında onların güvenliğini sağlamak için Kâbe’yi Fil Ordusunun ve başkalarının saldırısından korumuştur. Böylece Arap Yarımadasında Kureyş’in saygınlığını artırarak Mekke’yi son derece güvenli bir şehir hâline getirmiştir.

3. O hâlde, bu huzur ve güven ortamının sürmesini istiyorlarsa, bu evin Rabb’ine kulluk etsinler ve O’nun gönderdiği kulluk sistemini bireysel ve toplumsal hayata egemen kılsınlar.

4. Onları bu verimsiz topraklarda açlıktan kurtarıp doyuran ve Arabistan’ın dört bir yanında kargaşa ve anarşi hüküm sürerken kendilerini her türlü tehlikeden koruyup güvene kavuşturan yüce Allah’a kulluk etsinler ki, toplumsal felâketlerden, anarşiden, siyâsî, ekonomik, ahlâkî ve kültürel yozlaşmadan korunabilsinler; böylece, mutlu ve huzurlu bir toplumun temelini atarak, hem dünyada, hem de âhirette kurtuluşa erişebilsinler.

107. MÂÛN SÛRESİ

Mekke döneminin başlarında, Tekasür sûresinden sonra indirilmiştir. Adını, son ayetinde geçen “Mâûn: Küçük bir yardım, zekât” kelimesinden almıştır. 7 ayettir.

Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla!

Beni yoktan var edip üstün yeteneklerle donatan ve kulluk göreviyle yeryüzüne göderen sonsuz şefkat ve merhamet sahibi yüce Rabb’imin adıyla, O’nun verdiği güç ve yetkiye dayanarak ve yalnızca O’nun adına okuyor, söylüyorum:

1. Ey insan! Görünüşte namazını kılan, ibâdetlerini yerine getiren fakat ahlâksız, kişiliksiz, saygısız ve merhametsiz tavırlarıyla cenneti, cehennemi ve hesabı yalanlayanın kim olduğunu bilir misin?

2. İşte odur, yetimi itip kakan.

3. Ve yoksulu doyurmaya gayret göstermeyen, insanları böyle iyiliklere teşvik etmeyen.

4. Öyleyse, yazıklar olsun böyle namaz kılanlara!

5. Kıldıkları namazın ruhundan ve hedefinden habersiz, ibâdetin kişiye kazandırdığı üstün ahlâkî vasıflardan gâfil olan,

6. İnsanları aldatmak için ibâdeti gösteri hâline getireren veya Allah’tan başkalarını memnun etmek için ibâdet ederek gösteriş yapan,

7. Ve en ufak bir iyiliğe, yardıma engel olan o sözde “dindarlara” yazıklar olsun!