1. İmam Xomeyninin böyük İslam inqilabının qələbəsində rolu

53. Bir xalqın ən böyük təhqiri yadelli hegemonların gücünə təslim olmasıdır.

Əlbəttə, elə inqilabın əvvəlində və inqilabdan öncə bəziləri ürəklərini başqasına vermişdilər. İmam Xomeyni kapitulyasiya məsələsinin ümumi minbərdə, xalq qarşısında bir təhlükə olduğunu elan etdikdə, onu qəti rədd etdikdə, bəziləri "nə eybi var" deyirdilər. Bunlar nə milli mənlik başa düşürlər, nə milli qeyrət başa düşürlər, nə milli şərəf anlayırlar, nə də bir xalqın müstəqilliyinin onun inkişafı üçün nə qədər mühüm olduğunu anlayırlar. Ümumiyyətlə düşünmək belə istəmirlər. Səviyyəsiz, qorxaq insanlar idilər. O gün də belə insanlar var idi. Bütün təbəqələrdə var idi. Əlbəttə, sayca çox az idilər. Çox deyildilər. Ziyalılar arasında var idilər, yazarlar arasında var idilər. Ruhani geyimlilər arasında var idilər. Müxtəlif zümrələr arasında var idilər. Xalq kütləsi, xalqın ayıqları, xüsusilə imanlı şəxslər, aydın qəlblər, təhlilli beyinlər hamısı imamın mövqeyini dəstəkləyirdilər.

O zaman hələ şagirdlərin hələ qətlə yetirilməsi məsələsi yox idi. Bilirdilər ki, bu mövqey doğrudur. Bir çoxları meydana atılırdılar. İranda mübarizələr geniş vüsət aldıqda, Amerika muzdurlarının qanlı caynağı üzə çıxdıqda bir çoxları başa düşdülər. İnqilab qələbə çaldıqda çoxlu sayda imansız qəlblər yola gəldilər, iman gətirdilər. Amma eyni halda yadımdadır ki, həmin gün İnqilab Şurasında iştirak edən o vaxtın dövlət rəsmilərinin bəzisi tələbələri günahlandırır və deyirdilər ki, nə üçün Amerika səfirliyinə getdilər. Onların ürəyi o tərəfdə idi.

Ürəyi o tərəfdə olanlar yenə də oraya bağlıdırlar. Bu gün də belələri var. Onlar milli müstəqillik, milli kimlik, milli şərəf adlı bir şeyə əqidə bəsləmirlər. Onlar elə tərbiyə olunmuşlar ki, bu, onları hegemon bir gücün ölkədə olması həmin xalq üçün nə qədər ağır, ziyanlı olduğunu başa düşmək imkanı vermir. Onların bir çoxları üçün İslam göstərişlərinin əhəmiyyəti, dəyəri yoxdur. Bunlar həmişə kiçik bir azlıq olmuşlar. Belələri bu gün də var.

Əlbəttə, fəaliyyət göstərirlər, təbliğat aparırlar, İslam düşmənlərinin təbliğatını davam etdirirlər. Amma ümumi xalq, xüsusilə gənclər, tələbələr, şagirdlər və digər gənc təbəqələr bir xalq üçün ən böyük təhqirin yad hegemon gücə təslim olmaq olduğunu başa düşmürlər.

Kim təhlil əhlidirsə, onun üçün tam aydındır ki, bu gün Amerikanın İran üçün hegemonluqdan başqa planı yoxdur. (Amerika ilə əlaqələri bərpa etmək) İnqilabdan öncəki vəziyyətə qayıtmaq deməkdir. Bəllidir ki, İran xalqı bu planın qarşısında dayanacaq. Bu, İran xalqının istibdad əleyhinə olan mübarizəsidir. Əlbəttə, düşmənlər tərəfindən səylər var. Təbliğat aparırlar. Söz deyirlər. Səfsətə edirlər. Hətta bəziləri hegemonizmə qarşı müqavimət günü olan on üç aban tarixini Amerika qarşısında mülayimlik gününə çevirmək istəyirlər. Əgər sadəlövhlükdür deməsək, xəyanətdir deməyə məcburuq. İntəhası adam xəyanətdir demək istəmədiyindən, labüd sadəlövlükdən, qəflətdəndir deyir.¹