1-Mavzu: psixologiya fanining predmeti va rivojlanish tarixi reja

Jismoniy nuqtai nazarga ko‘ra, «Men-konsepsiyasi» odam tanasi va organizmining psixofiziologik va anatomik xususiyatlarida: ko‘rish, eshitish, og‘irlik, jins, bo‘y o‘lchami va boshqalarda namoyon bo‘ladi. Bularga yana kiyinish rusumi, yoqtirgan avtomobil rusumi, uy-joy turi, yashash hududini kiritish zarur.
Akademik nuqtai nazarga ko‘ra, «Men-konsepsiyasi» maktabda olingan baholar va erishilgan yutuqlar, o‘qishga bo‘lgan istak va malakalar, va shu kabilarda ifodalanadi. Odatda, ular ikki darajaga bo‘linadi: a) matematika, adabiyot, chet tillar va boshqa fanlar bo‘yicha erishilgan yutuqlarning qay darajada yaxshi va yuqoriligida namoyon bo‘ladigan akademik yutuqlarning umumiy jihatdan baholanishi; b) shaxsiy yutuqlarning bir xil ijtimoiy guruh yoki bir avlodga mansub bo‘lgan boshqa odamlarning yutuqlari bilan qiyoslashtirish asosida shakllanadigan akademik yutuqlarning ijtimoiy jihatdan baholanishi.
Ijtimoiy nuqtai nazarga ko‘ra, «Men-konsepsiyasi» atrofdagi odamlar bilan – oila doirasida, qo‘shnilar orasida, ishxonada o‘zaro munosabatlarning o‘rnatilishiga bog‘liq bo‘ladi.
Ijtimoiy «Men» bizning boshqa odamlar, jamiyat hayotiga kirgan holda bu jamiyatga nisbatan ba’zi bir majburiyatlarni bajarishimiz, boshqacha aytganda, ijtimoiy rollar: o‘quvchi, o‘g‘il-qiz, do‘st, sportchi, a’lochi, yigit, qiz bolaning rolini o‘ynaganimiz yuzasidan paydo bo‘ladi. Biz boshqa odamlar bilan rollar darajasidagi muloqotda juda ko‘p vaqtimizni o‘tkazamiz.
Transshaxsiy nuqtai nazarga ko‘ra, «Men-konsepsiyasi» hayot mazmuni muammosini hal etishga mas’ul bo‘lganligi, inson diniy qarashlari yoki ularning mavjud emasligi bilan bevosita bog‘liqligi sababidan muhimdir.
Har bir «Men» tamoyillar, mulohazalar, ahloqiy qoidalar, maqsadlar, motivatsiyalarning yaxlit tizimidir. Balki, har bir «Men» o‘z tiliga egadir. Bunday tillar qatoriga harakatlar, ishoralar, mazmunlar, ichki nutq tillari kiradi.
Umuman olganda, odamning nechtagacha «Men»i bo‘lishi mumkin? Keling, yuqorida keltirilgan ba’zi «Men»larni sanab o‘tamiz.
1. «Sub’ektiv (nohaqlik) Men» – bu da’vogarlik darajasi, yutuqlar motivatsiyasi, o‘zini yuzaga chiqarishga intilish, shuningdek, o‘z qobiliyatlarini bo‘rttirib ko‘rsatish. Bunday «Men»ning yana bir turi sifatida tug‘ma qirra – boshqalar harakatini noto‘g‘ri tushuntirish, shaxsiy sifat va layoqatlarini oshirib ko‘rsatishdan iborat «sevimli Men» namoyon bo‘ladi.
2. «Aks ettirilgan Men» ijtimoiylashuv jarayonida paydo bo‘ladi. Bu tasavvurlar yig‘indisi boshqalarning biz haqimizdagi fikrlaridir. Individ boshqalarga qarab, o‘z harakatlariga muntazam ravishda o‘zgartirishlar kiritib turadi. Boshqalar uning uchun ijtimoiy oyna vazifasini bajaradi.
3. «Boshqalar kutgan men» – bu mening fikrimcha, boshqalar menda ko‘rmoqchi bo‘lganlari, mendan kutayotganlari. Bunda ikkilangan aks ettirishni ta’kidlash lozim: menda haqiqatdan ham ko‘rmoqchi bo‘lgan xususiyatlar emas, mening fikrimcha, ko‘rmoqchi bo‘lganlardir.
Ko‘p hollarda «kutilgan men» sohasini ota-onalar belgilaydi. Ba’zan ular o‘z farzandlariga bu haqda to‘g‘ridan to‘g‘ri gapiradilar («haqiqiy musiqachi bo‘lib etishishingni orzu qilaman (olim, shoir va sh.o‘.)»).
Odatda, «Kutilgan Men» biz uchun obro‘li bo‘lgan insonga yo‘nalgan holda tuziladi. Bu ota, ona, qarindoshlar yoki do‘stlardan biri, ba’zida ustoz ham bo‘lishi mumkin. Bu insonning obro‘si qanchalik kuchli bo‘lsa, uning kutilganlariga nisbatan yo‘nalish ham shunchalik kuchli bo‘ladi.
4. «Ko‘rgazmali Men» yoki «Namoyishkorona Men» katta tantanalarda o‘zining egallab turgan darajasini ko‘rsatish, alohida ko‘rinish uchun kiyiladigan ko‘chalik ko‘ylakni eslatadi. «Na Men» – bu boshqalarda yaxshi taassurot qoldirish uchun ko‘rsatiladigan hulq-atvor aktlari yig‘indisi. Bunga, shuningdek, biz o‘z darajamiz yoki ijtimoiy rolimizdan qat’iy nazar bildiradigan qarashlar, g‘oyalar, hulq-atvor odati va shu kabilarni kiritish mumkin.
5. «Uydagi Men» ko‘chalik ko‘ylakni echib, hulq-atvorning ko‘rgazmali odatlarini tashlab, bo‘shashganda namoyon bo‘ladi. Masalan, gerdaygan general doimo unga boshchilik qilib, hatto, ovozini ko‘taradigan ayolining itoatkor qo‘g‘irchog‘iga aylanadi. YOki yuvosh ziyoli muhandis uyidagi ayoli va bolalarini qiynaydigan zolimga aylanadi.
6. «Samimiy Men» - eng yaqin odamlardan ham sir tutiladigan «Uydagi Men»ning yashirin qismi. Har birimizda, hatto, yaqin odamlarimizdan yashiradigan sirlarimiz topiladi. U o‘zimiz yakka qolganimizda ochishga imkon berishimiz mumkin bo‘lgan, qachondir sodir etilgan va kechirib bo‘lmaydigan xatolik hisoblanadigan, anglanmagan va boshqalar tomonidan qoralanadigan istaklar (ayniqsa, jinsiy) va boshqalar kabi yomon odatlardan shakllanadi. Boshqacha aytganda, bu biz boshqalarda ta’na qiladigan, lekin o‘zimiz namoyon qiladigan harakatlar va qirralar uchun zahiradir.
«Men»ning oxirgi uch turi ma’lum ko‘rinishda bir-biri bilan yoki o‘zaro bog‘liq bo‘ladi. «Men»ning boshqa turlariga qaraganda, ularning o‘zaro bog‘liqligi kuchliroqdir. Quyidagi belgilanishlarni kiritamiz:
- «Na-Men» - «Namoyishkorona Men»;
- «Uy-Men» - «Uydagi Men»;
- «Sa-Men» - «Samimiy Men».
Ular bunday tartibda boshqalarga ishonch bildirish va sir tutilgan haqiqat darajalarining kamayishi bo‘yicha joylashtirilgan. Masalan, ko‘pchilik bizning «Na-Men»imizni ko‘proq, «Sa-Men»imizni esa kamroq biladilar. Lekin eng haqqoniy «Men» «Sa-Men», eng yanglish esa – «Na-Men». O‘rtada etarlicha haqqoniy va yaqin odamlarga tanish bo‘lgan «Uy-Men» joylashadi.
SHunday qilib, xulosa qilish mumkin: «Men»imiz bilan qanchalik kam odam tanish bo‘lsa, u haqdagi ma’lumot shunchalik haqqoniy bo‘ladi. «Men»imizni egallagan odamlar soni, «Men»imiz haqidagi haqiqat hajmi teskari proporsional bog‘liklikda joylashadi:
- «Na-Men» - uzoqdagi boshqalar uchun ma’lumot;
- «Uy-Men» - yaqindagi boshqalar uchun ma’lumot;
- «Sa-Men»- faqat o‘zi uchun ma’lumot.

1. «Men»imizning uch modalligi

Inson boshqalardan yashiradigan sohasi	«Na-Men»
	«Uy-Men»
Inson boshqalarga o‘zi haqida bilishga ishonch bildirishi sohasi	«In-Men»

Endi ajratilgan belgilanishlar asosida xulosalarni ifodalashimiz mumkin: «na-men» - bu o‘zi haqidagi ko‘proq yolg‘on va ozgina haqiqatdir, boshqa so‘zlar bilan aytganda, kamchiliklarning kamrog‘ini ko‘rsatib, afzalliklarni, ba’zida ular o‘ylab topilgan bo‘lsa ham, yuqori darajada namoyish qilishdir; «uy-men» - oraliq soha – 50% ko‘rsatiladigan kamchiliklar va 50% namoyish etiladigan afzalliklar; «sa-men» - haqiqatni yuqori darajada va yolg‘onni kamroq darajada bilish, boshqacha aytganda, afzalliklarni kamroq ochib berish va kamchiliklarni ko‘proq aniqlash.
Bunga o‘xshash raqamlar chizig‘i asosida pragmatik mulohazalar yotadi. Haqiqatdan ham, har birimizga ma’lumki, odam o‘zidan hech narsani yashira olmaydi; yaqinlardan kamchiliklarni yashirish befoyda; uzoqdagilarga kamchiliklarni namoyish qilish xavflidir.
Hammadan ko‘ra ko‘proq o‘zimizni kuzatganimiz uchun, barcha o‘zi to‘g‘risidagi haqiqatni biladi. Etarli darajada ko‘p hollarda «Men»imizning ijobiy va salbiy tomonlarini bilgan yaqinlarimiz turli vaziyatlarda bizlarni kuzatadilar. YAqinlarimizni qanchalik ko‘proq kamchilik va nuqsonlarimizda ishontiradigan bo‘lsak, ularda shunchalik darajada insoniy hamdardlikni uyg‘otamiz, o‘zaro munosabatlarimiz ham shunchalik samimiy bo‘ladi, nihoyat, ular shu darajada yordam qo‘lini cho‘zishga tayyor turadilar. To‘g‘ri, albatta, yaqinlarga o‘z kamchiliklarini namoyish qilishning ham ma’lum me’yori bo‘lishi darkor.
Uzoqdagilardan kamchiliklarni, yaxshisi, yashirgan va afzalliklarni ularga ko‘rsatgan ma’qul. Individ notanish odamlarga o‘z kamchiliklarini namoyish qilar ekan, uni tarbiya ko‘rmagan odam sifatida qabul qilib, u bilan har qanday aloqalarni butunlay uzishlari mumkin.
«Na-Men» - nomaqbul tasavvurning yoki o‘zini odamlarga ko‘z-ko‘z qilish ehtirosli istagining mevasi emas. Buning orqasida chuqur ijtimoiy maqsadga muvofiqlik turadi: o‘zining eng yaxshi sifatlarini namoyish qilishga intilish didni, o‘ziga qarash malakasini, xarakatlarni nazorat qilishni, nihoyat, o‘z hulq-atvorini takomillashtirishni shakllantiradi. O‘zini tutish madaniyati uy sharoitida emas, balki tantanali bayram kechalarida, do‘stlar va mehmonlar davrasida yuzaga keladi.
SHunday qilib, o‘z «Men»ining mavjudligi kechinmasi go‘daklik davrida boshlanadigan va I.S. Kon «Menni kashf etish» sifatida belgilagan shaxs shakllanishi jarayonining natijasi bo‘lib hisoblanadi. Bir yashar bola tanasidagi hissiyotlari bilan tashqaridagi jismlardan yuzaga keladigan hissiyotlar o‘rtasidagi farqni anglay boshlaydi. So‘ngra, 2-3 yoshida bola unga zavq bag‘ishlaydigan jarayon va o‘zining jismlar bilan harakatlari natijasini kattalarning jismli harakatlariga «Men o‘zim!» talabini qo‘ygan holda, ajrata boshlaydi. U birinchi marta o‘zini atrof- muhitdan ayro tutish bilan birga, boshqalarga qarama-qarshi turgan holatda o‘z harakatlarining sub’ekti sifatida anglay boshlaydi. Bolalar bog‘chasi va maktab chegarasida, kichik sinflarda kattalar, ota-onalar va o‘qituvchilar yordamida shaxsiy psixik sifatlarini baholashga vaqtincha yutuq va kamchiliklarining sababini anglash darajasida yondoshish imkoniyati tug‘iladi. Nihoyat, o‘smirlik va o‘spirinlik davrida ijtimoiy hayot va mehnat faoliyatiga faol kirishish natijasida ijtimoiy-ahloqiy o‘zini baholashning kengaytirilgan tizimi shakllana boshlaydi, o‘zini anglash taraqqiyoti nihoyasiga etib, asosan, «Men» obrazi tarkib topadi.