1. T. C. İStanbul cumhuriyet başsavciliğI

İşçi Partisinin Türk ve Kürdü Birlikte Örgütleme Tasarımı, Analiz / İstanbul–7 Nisan 2000

8 sayfadan oluşan bu doküman Doğu PERİNÇEK, Tuncay GÜNEY ve Ümit OĞUZTAN’dan ele geçirilmiştir. İşçi Partisinin Türk ve Kürdü birlikte örgütleme tasarımı çalışmasına cevap niteliğindeki bir analiz olduğu anlaşılan bu dokümanın bazı bölümlerinde özetle;

“İki Karşıt Program Ve İki Karşıt Örgütlenme Modeli” başlığı altında; “…Batı devletleri ve işbirlikçileri, Kürdistan Teali Cemiyeti – PKK örgütlenme modelini dayatıyorlar. Bu anlayışa göre Kürt halk kitleleri Türklerle aynı partide örgütlenemez. PKK şu veya bu biçimde yasallaştırılmalı ve tepeden denetim altında tutulmalıdır. Kürt halkı ayrı siyasal partide örgütlenerek batının denetiminde kalmalıdır…,…Türkiye’nin ulusal güçlerinin Türk Kürt kardeşliğini esas alan örgütlenme modeli ise milliyetlere göre örgütlenmeyi reddediyor, Türk ve Kürdü Kurtuluş Savaşı yıllarındaki Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti deneyiminde ve bugün İşçi Partisi önderliğinde olduğu gibi birlikte örgütlenmeyi savunuyor. ..,…Aynı örgütlenme bugün Türk ve Kürdün siyasal partisini birbirinden ayırmaktadır; böylece yarın devlet olarak birbirinden ayırmanın zeminini korunmaktadır. Aynı örgütlenme modelinin hiçbir ilerici ve özgürlükçü mantığı yoktur. Bu modelin doğal sonucu ayrı devlettir….” yazdığı,

Bu yazıların altında “…Doğu PERİNÇEK’in bu görüşlerinin yerinde olduğu…” belirtilmiştir.

“Birlikte Örgütlenme Eğilimini Güçlendiren Etkenler” başlığı altında; “…Apo’nun Kemalist Devrimi, Atatürk’ü ve Türk-Kürt birliğini savunan açıklamaları halk içinde olumlu etkide bulundu savu ve görüşünün gerçekle hiç örtüşmediği” belirtilmiştir. “…Öcalan’ın yakalanışı ve güvenlik güçleri karşısındaki tavrının görüntülü bir biçimde kamuoyuna yansıması ile birlikte ortaya garip bir “paradoks” çıktığı, o tarihten itibaren de Abdullah ÖCALAN’ın hiçbir sözünün öneminin ve etkisinin kalmadığı, bu ve benzer söylemlerin Abdullah ÖCALAN’ın bir lider olarak kullanılmasında direnç göstermeyi amaçladığı…” belirtilmiştir.

“Birlikte örgütlenme için politika ve önlemler” başlığı altında; “…Halk önderleri ve halk Kürt sorununda çözümün Ankara’dan geleceğini gördüğü gün, yüzünü Ankara’ya çevirecek ve çözümü Türk kardeşleriyle birleşmekte görecektir….” yazdığı,

Bu yazının altında “…PERİNÇEK’in bu görüşünün doğru olduğu, Kürt sorunun çözümünün Ankara’da olduğu, fakat bu soruna Türk-Kürt tanımlamalarıyla yaklaşarak çözüm bulunamayacağı, yaranın daha da büyüyeceği…” belirtilmiştir.

“… Türk ve Kürtleri birlikte örgütleme görevinin yerine getirilmesinde motor rolünü Türkiye’nin batısı oynayacaktır.”

Bu yazının altında “…21. yüzyılda halen Türkiye’nin batısı ile doğusu tanımlamalarının kullanılmasının çok acı olduğu, bu ifadenin bile Türkiye’nin bölünmesine yol gösteren bir anlam taşıdığı…” belirtilmiştir.

“…Türk ve Kürdü birlikte örgütlemede en önemli etken, Kurtuluş Savaşımızın ortak iktidar ilkesini hayata geçirmektir.”

Bu yazının altında “…Bu ifadelerin Kurtuluş Savaşı prensipleri, Atatürk ve bağımsız Türkiye Cumhuriyeti üzerinde kurulmuş tuzak olduğu, Atatürk’ün Cumhuriyet Devrim rejimini “ortaklıklar” ile kurmadığı…” belirtilmiştir.

“Sonuç ” başlığı altında; “Doğu PERİNÇEK’ in “Türk ve Kürdü birlikte örgütleme tasarımı” projesinin Türkiye’nin Güneydoğu bölgesinde yaşanan acılara son verecek bir reçete olmadığı, daha çok kendisini ve partisini iktidara taşıyabilecek çözüm arayışları çalışması olduğu, Fakat ortaya attığı çözüm yollarının Türkiye’nin mevcut rejimini tehlikeli bir biçimde sıkıntıya sokabileceği, soruna baştan itibaren Türk-Kürt tanımlamaları ile ele alınarak ayrımcılık yapıldığı, diğer taraftan her iki taraf arasında kurulması planlanan, düşlenen ve gerçekleştirilebileceği vaat edilen “ortaklık” tan söz edilmesinin “etnik bölünmeyi” kabullenmek demek olduğu, bu tuzağı kuran siyasi partinin Güneydoğu bölgesinde PKK-HADEP-DEP tarafından sırtı sıvazlanarak destekleneceği, ayrıca dış ülkelerin istihbarat örgütleri ve siyasetçilerinin de destekleyeceği, çünkü Türkiye Cumhuriyeti toprakları içinde yeşerecek “etnik bölünmenin” öteden beri arzulanan bir oyun olduğu…” belirtilmiştir.