45-) Elem tera ila Rabbike keyfe meddezzıll* velev şâe lecealehu sakina* sümme ce'alneşŞemse aleyhi deliyla;
Görmedin mi Rabbini, (Hakikat güneşi tam yükselmemişken) gölgeyi (benliği) nasıl uzattı? Eğer dileseydi onu elbette sakin (hareketsiz, sürekli) kılardı... Sonra, Güneş'i (hakikatin farkındalığını) ona delil kıldık. (A.Hulusi)
45 - Bakmaz mısın rabbine? Gölgeyi nasıl uzatmakta? Dilese idi elbet onu sâkin de kılardı, sonra nasıl Güneşi, ona delil kılmışız? (Elmalı)
Elem tera ila Rabbike keyfe meddezzıll ey insan görmez misin rabbinin gölgeyi nasıl uzattığını velev şâe lecealehu sakina ama eğer isteseydi onu hareketsiz kılardı. Yani gölgeyi.
Burada kıssadan hisse almamız isteniyor. Gölge olması için bir asıl olması lazım değil mi. Bir şeyin gölgesi olur. O şey olmadan gölgesi de olmaz. O şeyi kaldırın gölgesi de kalkmış olur. Bu alemi bir gölge bil, asla, kaynağa bak yani. Lafzı mananın gölgesi bil. Lafızdan manaya git. Eserden müessire git. Sanattan sanatkara git, görünen den görünmeyene git. Mamulden ustaya git. İşte burada böyle bir nükte var gibi geliyor bana.
Bizim eskimez dilimizde daha doğrusu, gölge; saye dir. sayenle sayeban olduk cümlesinde geçen. Yani gölgende gölgelendik. Gölgesinde geçinsin derler deyimsel olarak Anadolu da. Gölgesinde geçinmek. İşte bu manadadır Seyit Kutup’un tefsirine verdiği isim.Fizilalil Kur’an. Kur’an ın gölgesinde. Yani o gölge aşırı sıcak bir ortamda insana sunulmuş bir merhamet, bir rahmet sığınağıdır. İşte belki bu nükteye de bir atıf olsa gerek.
Dostları ilə paylaş: |
