ve kale inniy mühacirun ila Rabbiy İbrahim dedi ki; Aslında İbrahim dedi ki diyebileceğimiz gibi Lût dedi ki diyede çevirebiliriz. Çünkü hemen önceki cümle Hz. Lût’tan bahsediyor. Fakat bir delilimiz var; Saffat/99 da buna benzer bir söz Hz. İbrahim’e atfediliyor. Onun için o ikisini birlikte düşündüğümüzde İbrahim dedi ki diye anlamamız daha doğru olur.
Bana, rabbime doğru yürüyen bir muhacir olmak düşer., yaraşır dedi İbrahim. İnniy muhacirun ila rabbiy. İnniy zahibun ila rabbiy diyordu orada da. Ben rabbime gidiyorum. Evet. Ben rabbime giden bir muhacirim.
Aslında hicretin temel mantığını dile getiriyordu. Yani hicret yer yüzünde yatay bir yürüyüş değil sadece. Amacı doğru ise, gayesi doğru ise aynı zamanda insanın derinliğine ve dikey bir yücelişidir. Yani hicretin en küçüğü yer yüzünde bir yerden bir yere göç, hicretin en yücesi insanın Allah’a doğru yolculuğu. O nedenle rabbe gidiştir aslında her doğru hicret. Her hicret sadece Mekke’leri bırakıp Medinelere yönelmek değil, aynı zamanda Allah’a doğru atılmış bir adım.
Bu tabii mekandan münezzeh olan Allah’a doğru olmak adımı, yaklaşmakla, yani zaman ve mekanla ilgili bir olay değil. İmanla ilgili bir olay. Yani soyut bir yürüyüştür. Dolayısıyla ruhun hicretidir, Allah’a doğru yürüyüşü. Onun için doğru yapılmış her hicret sadece mekandan mekana yürüyüş değil, insandan Allah’a yürüyüştür. O nedenle burada da İnniy muhacirin ila rabbiy diyordu Hz. İbrahim .
Hicret Allah’a sığınmak, hicret sığınak, tutamak, barınak aradığınız her demde, Allah’ı size şah damarınızdan daha yakın bulmak. Hicret günahlardan yüz çevirip sevaplara kaçmak. Hicret nefsinizden uzaklaşıp ruhunuza yaklaşmak. Hicret şeytanınızdan kaçıp imanınıza sığınmak. Onun için hicreti böyle algılamak lazım.
Tabii aslında hicretin çok daha dünyaya ilişkin farklı çağrışımları var ama inşallah gelecekte hicretle ilgili ayeti tefsir ederken değinelim ona.
