Ve lemma caet Rusülüna İbrahiyme Bil büşra ve elçilerimiz İbrahim’e oğlu İshak’ı müjdelemek için geldiklerinde; kalu inna mühlikû ehli hazihil karyeh bakın demişlerdi biz işte şu yerleşim bölgelerinin halkının helaki için gönderildik.
Çok ilginç değil mi dostlar. Gelen Allah’ın elçileri. 2 şey getiriyorlar. Biri müjde, biri dehşet haberi. Biri ihya biri imha. Bir yandan uzun yıllar evlat hasreti çekmiş bir çift eşe bu hasretin sona ereceğine dair, ki Hz. İsmail vardı. Fakat o bir miktar sonradan olmuştu diyebiliriz. Yani ek bir tedbirle 2. eşinden. Önce cariyesi idi sonra eşi oldu Hz. Hacer. Fakat asıl çiftin kendine ait bir evladı olmamıştı. İşte bu uzun bekleyiş sonucunda kendilerine bir evlat müjdelendi, çocuk müjdelendi. Fakat bu müjdeyi getirenler aynı zamanda bir imha haberini de getirmişler, sadece getirmekle kalmamışlar imha işiyle görevlendirilmişlerdi.
Hayat bu, belki de bunu söylüyor bu ayet. Sevinç ve acı yan yana. Yapım ve yıkım yan yana. Biri doğarken diğeri ölüyor. Hayat bu. Biri ihya olurken, diğeri imha oluyor. İşte onu söylüyor gibi yani.
