1700 Bu heyət Hudeybiyyə sülhündən sonra Məkkə fəthindən bir az əvvəl Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – in yanına gəlmişlər. Heyətin böyüyü Munziru b. Aiz əl-Əsəri idi. Munzirin üzündə qılınc və ya bıçaq izi olduğu üçün Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – onu əl-Eşecc diyə ləqəbləndirmişdir. Bundan sonra o, kimsə Abdulqays Eşecci ləqəbi ilə şöhrət tapmışdır. Heyəti sayı barəsində bir çox rəqəmlər vardır. 14, 40, 50 nəfərə qədər olduğu da söylənilir.
1701 Haram Aylar –«Həqiqətən Allah yanında ayların sayı göyləri və yeri yaratdığı gündən bəri Allahın kitabında on ikidir. Onlardan dördü (Rəcəb, Zülqədə, Zülhiccə və Məhərrəm) haram aylardır. Bu doğru dindir. Ona görə də həmən aylarda özünüzə zülm etməyin. Müşriklərin hamısı sizinlə vuruşduqları kimi siz də onlarla vuruşun və bilin ki, Allah müttəqilərlədir!». (ət-Tövbə 36).Bu aylarda döyüşlər etmək, hücum etmək, ozünə zülm etmək qadağan edilmişdir. Məhz buna görə də bu ayları haram aylar adlandırırlar.
1702 Bu adları çəkilən dörd kəlimə o, qövmün içərisində şərab düzəltdikləri qabların adlarıdır. Dubba – içi ovulmuş balqabaqdır, Hantəm – saxsıdan düzəldilmiş qabdır, Nakir – içi ovulmuş ağac parçasıdır ki, içərisinə kiçik xurmalardan atır. Sonra içərisinə su tökərdilər. Bir müddətdən sonra onu şərab olaraq alırdılar. Muqayyər – qır sürtülən qabdır. Buxari, Müslim.
1703 İbn Məndə «İman» 1/448,454, Xattabi «Məalimus Sünən» 4/313, İbn Teymiyyə «İman» s. 148,222, «Məcmuul Fətava» 7/167,259,260, İbn Kəsr «Təfsirul-Quranil-Azim» 4/234, İbn Rəcəb «Cəmiul-Ulum vəl Hikəm» 1/107,108, Nəvəvi «Şərh Səhih Müslim» 1/144-149, İbn Əbil İzz əl-Hənəfi «Şərh Əqidətul Təhaviyyə» s. 347-351 və s. alimlər öz əsərlərində İslam və İmanın ayrı-ayrı (nass və ya cümlədə) işlənərlərsə (göstərdikləri məna baxımından) birləşərək bir-birinin yerini tutarlar.
1704 İbn Qeyyim «Kitabu Salət» s. 25.
1705 İcazə verilən.
1706 Məcmuu Fətava 7/253 – İman məxluqdur, yoxsa məxluq deyildir? Məsələsi haqqında: «Bu məsələ bidətçilərin və hava əhlinin çıxardığı Xalqul-Quran (Quran yaradılması) məsələsindən törənmişdir. Əhli Sünnə Quran Allahın kəlamı olduğuna, məxluq olmadığı görüşündə ittifaq etmişlər. Onun kəlamının sonu yoxdur. İman ilə Lə İləhə İlləllah – sözü kimi Allahın sifətindən və kəlamından bir şey qəsd edilirsə iman məxluq deyildir. İman ilə qulların əməllərindən və sifətlərindən bir şey qəsd edilirsə onda bütün qulları məxluqdur və onların bütün əməlləri də sifətləri də məxluqdur Məcmuu Fətava 6/313, 7/652, 8/422.
1707 əl-Vəsiyyə s.87, əl-Fikhul Əbsat s. 41,43,52.
1708 Xarizmi «Cəmiul Məsanid» 1/182, Aliyyul Kari – şərhu musnədi Əbu Hənifə s.378.
1709 Müslim, İmam Əhməd 6/71,111,180, Nəsəi 4/93,94, İbn Məcə 1546, əl-Albani «Əhkəmul-Cənaiz» s. 239, «İrvəul Ğəlil» 3/236.
1710 Buxari, Müslim.
1711 Buxari 5242, Müslim 1654, Nəsəi 7/30,31, İmam Əhməd 2/229,275,506, Tirmizi 1532.
1712 Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 643, əl-Laləkai 1778.
1713 Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 711,721, əl-Laləkai 1779.
1714 Əbu Ubeyd «İman» 11, Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 655,668, Təbərani «əl-Kəbr» 9/8792, əl-Laləkai 1780.
1715 əl-Albani – Əbu Ubeydin «İman» kitabında səhih olduğunu qeyd edir. S. 67.
1716 əl-Laləkai «əs-Sunnə» 1798.
1717 Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 687,744.
1718 Beyhəqi «Şuabul İman» 1/212.
1719 İbn Batta «əl-İbanə» 2/880 (1212).
1720 İbn Batta «əl-İbanə» 2/881 (1213).
1721 əl-Acurri «Kitabuş Şəriya» 2/656.
1722 Məcmul Fətava 7/446.
1723 İbn Teymiyyə «İman» s. 375, 394, «Məcmuul Fətava» 7/438-460.
1724 Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 307-384, əl-Laləkai 5/967,968, Nəvəvi «Şərh Səhih Müslim» 1/150, Bəğavi «Şərhi Sünnə» 1/41.
1725 Müslim.
1726 Buxari, Müslim.
1727 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə»s 120.
1728 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə».
1729 İmam Əhməd «Musnəd» 1/379, Əhməd Şakir səhih.
1730 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat», İbn Batta «əl-İbanə».
1731 Əbu Nuaym «əl-Hilyə» 1/305.
1732 İbn Batta «əl-İbanə».
1733 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1734 İbn Batta «əl-İbanə».
1735 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1736 Darimi 1/46.
1737 əl-Albani «Səhih Tərğib vət Tərhib» 1/26 hədis 52.
1738 ibn Vaddah «əl-Bidə» səh 36.
1739 Əbu Nueym «Hiylə» 1/352-353, əl-Lələkai 1/54.
1740 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 121, İbn Həcər «Fəthul Bəri» 13/289, Laləkai 1/123.
1741 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 122.
1742 Darimi 1/72, əl-Bəğavi «Şərhu Sünnə» 1/208, Həkim «Mustədrək» 1/103.
1743 Darimi 1/69.
1744 İbn Vaddah «əl-Bidə» səh 38.
1745 Darimi 1/136.
1746 Lələkai 1/109.
1747 Fətava 4/91-95.
1748 Laləkai 1/108, əş-Şatibi «əl-İtisam» 2/261.
1749 İbn Əbu Asim «əs-Sünnə» 1/40, əl-Albani səhih.
1750 Tirmizi «Sünnən» 7/2166 həsən-qərib.
1751 Buxari, Müslim.
1752 İbn Əbu Asim «əs-Sünnə» 1/45, əl-Albani səhih.
1753 İbn Məcə 3287, 2/1093,1094, əl-Albani «Səhih əl-Cəmi» 4/168.
1767 İbn Əbi Şeybə «Kitabul İman» s. 35 əl-Albani səhih.
1768 Əbu Nuaym əl-Əsfəhani «Hiylətul Övliya» 1/255.
1769 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat» 1/108-109.
1770 Əhməd «Musnəd» 4/105, Süyuti «Cəmius Səğir» 2/480 № 7790, əl-Albani «Daifu Cəmius Səğir» 5/78 № 4985 - zəif. Lakin Həsən b. Atiyyədən gələn rəvayət isə səhihdir əl-Albani «Mişkətul Məsabih» 1/66.
1771 əl-Bəğavi «Şərhu Sünnə» 1/217.
1772 Laləkai 1/67.
1773 Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1774 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 153.
1775 əl-Bəğavi «Şərhu Sünnə» 1/217.
1776 Darimi «Sünnən» 1/45, Lələkai 1/94.
1777 Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1778 Bəğavi «Şərhu Sünnə» 1/216.
1779 İbn Vaddah «əl-Bidau vən Nəbyu Anhə».
1780 əş-Şatibi «əl-İtisam» 2/261.
1781 Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1782 «Fəthul Bəri» 7/73.
1783 Xatib «Şərəfu Əshəbu Hədis».
1784 Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat», İbn Batta «Şərhu əl-İbanə».
1785 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» 1/206.
1786 Kadi İyad «əş-Şifa» 2/88.
1787 Beyhəqi «Sünənul Kubra».
1788 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 133, «əl-İbanə» 1/205.
1789 Darimi 1/59.
1790 «Mədaricus Salihin» 3/174.
1791 Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».
1792 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 137.
1793 Laləkai 1/60,65.
1794 Laləkai 1/61.
1795 İbn Batta «Şərhu əl-İbanə» səh 128, İbn Teymiyyə «Məcmuə əl-Fətava» 3/366.