2015-nisan-bh-424-doc

CEO’luğa uzanan kariyer yolculuğunuzda başınızdan geçen acı-tatlı anılardan bahsedebilir misiniz?

39 yılda birçok anım oldu elbette.

Benim için en acı anılardan biridir: Ford Otosan’da üst üste çok başarılı yıllar yaşadık. Bayilerimizin çok iyi satış yaptıkları dönemdi. “Eşlerimizle bayi toplantısı isteriz” dediler. Eşli bayi toplantıları yapılmaya başlandı. Ardından da eşli bayi toplantılarını yurtdışında yapma kararı aldık. İlkini Paris’te, ikincisini ise Roma’da yaptık. Bu bayi toplantılarına gidilirken aynı aileden iki kişinin eşleriyle birlikte aynı uçakta olmaması, aynı otobüse binmemesi gibi planlamalar yapılırdı. Bunu, Allah saklasın, bir kaza başımıza gelirse, herhangi bir aile tamamen zedelenmesin diye özellikle planlardık. Maalesef 6 Şubat 2006’da Roma’da hepimizin acıyla hatırladığı bir otobüs kazası yaşadık. Akşam yemeğinden erken kalkmak isteyen baba-oğul ve iki kardeş eşleriyle beraber aynı otobüse bindiler. Çok acı ki, bu elim kazada 12 bayimizi-eşini-çocuğunu kaybettik. Aynı kazada 18 kişi ise ağır yaralandı. Çok büyük bir trajedi idi. Bu acı, Ford Otosan bayilerini, ailelerini ve şirketin tüm yöneticilerini daha da yakınlaştırdı. Bu olaydan sonra bir daha yurtdışında bir bayi toplantısı yapmadık.

Herkes gibi benim de belleğimde acı bir iz bırakan diğer kaybımız ise Ford Otosan Genel Müdürü Nuri Otay’ı 6 Şubat 2011’de kaybedişimizdi. Yaşı henüz 55 bile olmamışken kalp krizinden kaybettik onu. Nuri Bey çok iyi bir mühendisti, insan ilişkileri çok iyi olan genç bir yöneticimizdi. Onu kaybetmek benim diğer bir büyük acımdır.

Tatlı anı ise o kadar çok ki... Birini diğerinin önüne koymak mümkün değil. Herhalde beni en çok mutlu eden, sevindiren konular; yeni ürünlerin devreye girmesi, yeni imalat hatlarının kurulması, yeni imalat hatlarının kurulabilmesi için gerekli olan makine teçhizatının seçimi, siparişi, sipariş sırasındaki makine imalatçısıyla pazarlığın verdiği zevk… Tabii burada patronların şirket namına konuşan her kademedeki yöneticimizi yetkilendirmesi ve onları şirketin sahibiymiş gibi hissettirmesi de çok önemli. Hatırlıyorum, bana ilk makine sipariş yetkisini verdikleri zaman belki 26 belki de 27 yaşımdaydım.

Benim gibi gençleri pazarlık yapmaları yönünde motive etmek için en çok kullanılan tabir “Sen Otosan’sın, sen Arçelik’sin, sen Tofaş namına konuşuyorsun” olurdu. Bu şekilde amir, satınalmada çalışanı yüreklendirir, motive ederdi.

Holding’le ilgili olarak benim görevde olduğum 5 yıllık süreçte, 25 milyar TL’ye yakın yatırım yaptık. Burada hakim sermayedar olarak Koç Ailesi’nin, yöneticilerine, şirketlerine, şirketlerinin geleceğine, Türkiye’nin geleceğine ve dünya ekonomisinin geleceğine olan pozitif bakışı ve güveni çok önemli bir unsurdu. O dönemde şirketlerdeki arkadaşlar bu yatırımları gerçekleştirirken, genel anlamda tepe yönetici olarak bu yatırımların kararlarında bulunmak ve zamanında ve bütçesinde devreye girişini takip etmek görevinin bende olmasını da her zaman gururla hatırlayacağım. Koç Holding’de beni üzen, bizim dışımızda gelişen konular da oldu. RMK Marine’in aldığı MİLGEM ihalesinin iptali, bir diğeri ise benzer şekilde özelleştirmeden açık ihale sonucunda kazandığımız karayollarının özelleştirmesi ihalesinin iptalidir. Son yıllarda bir diğer olgu ise sadece bizim grubumuzu değil, genel olarak tüm iş alemini ilgilendiren, bağımsız kurumların ve vergi denetleme dairelerinin sürekli denetimleri nedeniyle üst düzey yöneticilerin zamanının, enerji ve dikkatlerinin önemli bir kısmını bu konulara vermek durumunda olmaları da CEO’luğum sırasında önce anlamak, daha sonra da süreçlerimizde ne tedbir alalım ki tekrarını önleyelim diye mesai sarf etmemi gerektiren zorlu konulardan biriydi.