| İstanbul’da gerek tarihiyle, gerek mimarisi, doğası ya da insanlarıyla sizi en çok etkileyen yer neresidir?
Benim “en çok”lu yerlerim, yemeklerim, kitaplarım vb. yoktur. Çoğulcuyum demeli belki. Her şey yerinde, zamanında... Kandilli’den Rumelihisarı’na bakmak güzel; ama Rumelihisarı’ndan Kandilli’ye bakmak da güzel.
Sizce İstanbul’u İstanbul’da yaşayanlar ne kadar tanıyor? Ne kadar bilinçli geziyor?
İstanbul’da yaşayanlar İstanbul’u pek tanımaz. Bunun başlıca nedeni kültürel ikiliktir. Seksenli yıllarda BİLSAK’ın bir etkinliği çerçevesinde İstanbul’u gezdirmeye başladım. Söz gelimi Ayvansaray’dan bir yerlere bakıyoruz, bir alay çocuk gelir, hep bir ağızdan “Hello! Goodbye!” diye bağırır. Gelip oradan bakanların Türk olabileceği akıllarından geçmez. Beyaz İstanbullular muhtemelen kentin bütün arterlerinden geçmişlerdir. Ama bu caddelerin bir sokak ilerisine gitmemişlerdir. Gitmeleri için sebep olmamıştır. Dolayısıyla böyle bir geziden sonra “Meğer neler varmış!” diye hayrete düşerler. Yoksullara yani “Siyah İstanbullulara gelince, onlar kente “var kalma” mücadelesi çerçevesinde bakmış. Bu çerçevede kendileri için gerekli ya da yararlı olan ayrıntıları görmüşlerdir. Gerisini hiç kaydetmezler. Paralel sokağın adını öğrenmezler. Gezen zaten yoktu yakınlara kadar. Gezmek için bir başka türlü bakış açısı ve tabii biraz da imkan gerekiyor. Böylece merak başlıyor. Merak son derece lüks bir duygu. Baktığını görmek de ayrı konu. Baktığınız şeye dair kavramlar yoksa zihninizde, baksanız da görmüyorsunuz. Tabii o zaman gezseniz de bir şey olmuyor. Bunlar yeni yeni değişmeye başladı.
Dostları ilə paylaş: |
