4 pərdəli pyes İŞTİrak edəNLƏR

Ə b d ü l ə l i b ə y. Doğrudur, mən də hələ onu düşünürdüm ki, türk arvadında belə baş, belə qabiliyyət ola bilməz. Ancaq, Gülüş xanım, sizin yadınızdadırmı 7–8 il bundan qabaq Mirzə Balaşın bir zövcəsi var idi, o nə oldu?

G ü l ü ş. Mən ona bir neçə vaxt dərs verdim, sonra işçi fakültəsinə girdi, sonra son illərdə Maarif Komissarlığından stipendiya alaraq, Moskvada darülfünunda oxuyurdu.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Gördünüzmü, gərək ki, onun da adı Sevil idi.

Balaş və Dilbər gəlirlər.
M ə m m ə d ə l i. Heç yox. Göydə də oxusa, bu yerə çata bilməz.

D i l b ə r. Bonjur mademuazel, privet i pozdravleniye sizə və vospitannikinizə. Bəs özü haradadır?

G ü l ü ş. İndicə gələr. Bağçadadır, yoldaşları gəlmişlər, indi gələr. Gündüz, Gündüz, gəl, atan gəlmişdir.

G ü n d ü z. Kim? Atam, anam da gəldimi?

G ü l ü ş. Yox, ancaq atan gəlmişdir, görüşmək istəmirsən?!

B a l a ş. Gündüz!

D i l b ə r. Mən elə körpəcikdən, belə gözəl bir çocuq çıxacağını heç düşünməzdim. Məni tanımırsanmı, Gündüz? Səni bir il saxlamışam.

G ü n d ü z. Mən sizi heç tanımıram.

B a l a ş. Gündüz, oğlum, gəl yanıma!

G ü l ü ş. Xoş gəlibsiniz!

D i l b ə r. Bu çiçəkləri alın, al, bu çiçəklər sənin üçündür.

G ü n d ü z. Bibican, belə solğun nə üçün?

G ü l ü ş. Gündüz, adam hər bildiyini danışmaz. Çiçəklər yaxşıdır, ancaq çoxdan dərildiyindən bir qədər solmuşdur.

B a l a ş. Təzə çiçək heç yerdə yoxdur.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Hə... Biz də tapa bilmədik.

M ə m m ə d ə l i. Heç yox. O yanlarda var, ancaq uzaqdır, getmək olmadı.

D i l b ə r. Allah bu bolşeviklərin bəlasını versin, bizdə nə qoydular. Maşınımızı almasaydılar, yerdən çıxardardıq.

G ü n d ü z. Onda bunları aparıb, suya salacağam, bəlkə açıldı.

G ü l ü ş. Yaxşı, gülüm, istəyirsən apar. Siz də buyurun bağçaya!

Ə b d ü l ə l i b ə y. Bağışlayın, Gülüş xanım, sözümüz yarımçıq qaldı. Biz o kitab məsələsini danışırdıq.

D i l b ə r. Siz yenə o kitabdanmı bəhs edirsiniz?

M ə m m ə d ə l i. Yox, biz o kitab yazanı bilmək istəyirik.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Yoxsa, bəlkə, həmin biz tanış olduğumuz Sevil yazmışdır.

D i l b ə r. O ki, araya çıxanda əli-ayağı, dili-dodağı titrəyirdi və mənim ilə öpüşdükdən sonra, Gülüş olmasa idi, gərək ki, Məmmədəlini öpəcəkdi.

M ə m m ə d ə l i. Məni yox, Əbdüləli bəyi öpmək istəyirdi.

D i l b ə r. Və bir ildən sonra gərək ki, Əbdüləli bəy gördü, üstübaşı cırımcındır, mənim ayaqlarıma qapanmışdı.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Doğrudur, hələ mən də bu saat onu düşünürdüm.

D i l b ə r. Siz deyirsiniz o Sevil, o baş-göz ilə belə bir kitab yazdı? Gülüş, yadınızda varmı, siz olmasaydınız, Məmmədəlini öpəcəkdi.

M ə m m ə d ə l i. Məni yox, canım, Əbdüləli bəyi. Yazar, yazmaz, ay yazdı ha!..

G ü l ü ş. Mənə qalırsa, Əbdüləli bəyi öpmək belə böyük bir iş deyildir, onu bəziləri bilərək, bəziləri də bilməyərək, bəziləri açıqda, bəziləri də gizlində öpə bilərlər və çox güman ki, Əbdüləli bəy bundan darılmaz. Artıq o Sevil olubolmadığını bilmirəm.

D i l b ə r. Hər halda dünən ayaq altında sürünən miskin bir arvad, belə bir kitab yaza bilməz.

G ü l ü ş. Kim bilir. Deyirlər Hindistanda böyük fillər vardır ki, illər uzunu gücsüz insanları boyunlarında daşıyır və onların bizlərinə dözürlər. Bir gün isə incəlmiş gönlərinə biz çox dərindən sancıldıqda, xortumlarını uzadıb boyunlarındakı adamın boynundan yapışır, ayaqları altına salıb, köksünə çıxırlar. Deyirlər ki, su meymunun boğazına çıxanda, öz balasını tapdayıb başına çıxır. Kim bilir?

Ə b d ü l ə l i b ə y. Doğrudur, hələ mən də bu saat onu düşünürdüm.

M ə m m ə d ə l i. Heç yox, ola bilməz.

D i l b ə r. Nəhayət, deyirlər ki, o kitab bizim üçün yaramaz. Əbdüləli bəy deyir ki, o kitab qadınlarımızı əxlaqsızlığa alışdıra bilər.

M ə m m ə d ə l i. Kitab burada vardır.

D i l b ə r. Görən nə yazır?

M ə m m ə d ə l i (oxuyur). “Azərbaycan qadınlarının və bütün qadınların ən böyük düşmənlərindən biri də namus keşikçisi olmalarıdır. Kişi istədiyini və bir neçəsini birdən əldə edə bilər. qadın isə ikincisinə göz ucuyla belə baxa bilməz. Bu, kişi üçün bir nadinclik, qadın üçün isə bir namussuzluq sayıla bilər. Halbuki hər ikisinin təşəbbüsünü doğuran eyni fizioloji hadisədir”.

D i l b ə r. Bu, əxlaqsızlıq deyilmi?

M ə m m ə d ə l i (oxumaqda davam edir).“Qadının qəti azadlığı üçün, yalnız çadrasını açması bəs deyildir. Halbuki Avropa qadınları çadrasız ikən, azad deyildirlər. Qadına, ən başlıca, iqtisadi azadlıq lazımdır”.

D i l b ə r. Bu, əxlaqsızlıq deyilmi?

M ə m m ə d ə l i. Bu, heç yox!

G ü l ü ş. Bəlkə də... Ancaq əxlaq da elastiki bir şeydir. Bunu hər kəs öz arşını ilə ölçə bilər. Nəhayət, sözdə bir, işdə başqa adamlar da az deyil. Düşündüklərini açıq yazanlarda, heç olmasa, bir səmimiyyət vardır ki, o da, məncə, dəyərsiz deyildir.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Əlbəttə, bizi Şura hökumətimizin proqramında gərək bütün əvamünnas oxusun.

G ü n d ü z. Çiçəklər yaramadı, bibi, su dəyən kimi yarpaqları bürüşdü, töküldü, ancaq kötükləri qaldı. Gör bir nə oldu?

G ü l ü ş. Vaxtı keçmiş çiçəklər belə olur, gülüm. Apar qoy bir yana. Siz də buyurun içəri, orası daha yaxşıdır.

İçəridə musiqi çalınır. Balaşdan başqa hamı gedir.
B a l a ş.
Nə bu gün bağda bir gül, nə meyim var mənim,

Seyri-gülzardə bihüdə nəyim var mənim.

Sizi tanrı, yetirin piri-xərabatə məni

Ki, bu gün saqi əlindən gileyim var mənim.

Can sənin, cisim sənin, əmr sənin, fel sənin,

Bilmirəm bu aralıqda nəyim var mənim.

G ü l ü ş (gəlir). Balaş, nə üçün içəri girmirsən?

B a l a ş. Gülüş, Gülüş, ver mənim ailəmi! Sən mənim həyatımı pozdun. Bu gün mənim çocuğum məni tanımır. Ver mənim çocuğumu, ver mənim atamı! Göstər mənə, Sevil haradadır?

G ü l ü ş. Eləmi? Ha... ha... ha... Onları burax. Balaş, bu, həyatın amansız qanunudur. Bu gün dünəni bəyənmir, sabah bu günü bəyənmir. Gəl, baharın gözəl günəşli bir günü yarpaqlar öpüşür, çiçəklər oynaşır, hər bir şey, bütün aləm çalıb oxuyur, eşidirsənmi?
M u s i q i
Mən bir güldüm, açılmadan budağımdan dərdilər,

Yaşıl ikən yarpaqlarım əldən-ələ verdilər.

Çox çəkmədən yazıq soldum, torpaqlara sərdilər,

Ağla, bülbül, yazıq bülbül, sənə xəzan yaraşır,

Ağla, könlüm, yazıq könlüm, sənə hicran yaraşır.
B a l a ş. Eşidirsənmi, Gülüş, nə oxuyurlar? Mən indi oraya nə üçün gedim, orada mənim kimim vardır? Ah, Gülüş, sən məni məhv etdin.

G ü l ü ş. Mən... Mən?

B a l a ş. Sən... Sən! Buludlar üzləşirkən, sən onları çaxnaşdırdın. Göylərin qüvvələrini bir ildırım kimi başımda partlatdın. Mənim atamı qışın soyuq gecələrində çılpaq, sən bayıra atdın. Sən mənim ailəmi dağıtdın. Gülüş, bacıcan, məhv oluram. Söylə, Allah eşqinə, atam haradadır? Söylə, Sevil haradadır? O zavallılar indi haradadır? Sağdırlarmı? Ah... Müqəssir mən özüməm, bacıcan, mənə rəhmin gəlsin... Söylə, onlar sağdırlarmı?

G ü l ü ş. Mən heç bir şey bilmirəm, Balaş, sən pişik kimi qorxaqsan.

B a l a ş. İndi mən nə etməliyəm, Gülüş? Sən söylə!

G ü l ü ş. İçəri gəl, Balaş, çocuq olma. Nə edəcəksən, həyat özü göstərər, gəl.

O x u m a q s ə s i g ə l i r.
Ey bivəfa yar səni

Necə salım yada mən?

Çərxi-fələk qoymadı

Kam alım dunyada mən.

Aman, ay aman, zalım yar...
B a l a ş. Burax, Gülüş, gəlmərəm. Orada artıq mənim işim yoxdur. Burax, mən gedirəm.

G ü l ü ş. Çocuq olma, Balaş! Hara getmək istəyirsən?

B a l a ş. Mən gedib bir tərəfdə oturmaq, düşünmək, ağlamaq, ağlamaq istəyirəm.

G ü l ü ş (gülür). Ha... ha... ha... Ağlamaq istəyirsən? Ha... ha...ha... Get, get, düşün, ağla yorulanda yenə gələrsən.

B a l a ş. Mənə gülürsən, Gülüş. Mən gülüncəm. Gül, ancaq mən ağlamaq, ağlamaq istəyirəm, ağlayacağam... Ağlayacağam (Çıxır).

G ü n d ü z. Bibican, bayıra bir qız gəlmiş, deyəsən səni istəyir.

Sevil gəlir.
G ü l ü ş. Kimi istəyirsiniz?

S e v i l. Ha... ha... ha... Gülüşcan! Gülüş!

G ü l ü ş. Sevil!.. Sən harada idin? Necə də gözəlləşmişsən! Sevil, harada idin?

S e v i l. Heç sorma, Gülüş! Moskvadan gəlirəm. Mən yeri, göyü, bütün dünyanı dolaşmışam, sonra anladaram, mən qatardan indicə düşmüşəm. Bu gün nə cür olursa-olsun buraya çatmağa can atırdım, gecikərəm deyə qatardan düşüb, qaçıb gəlmək istəyirdim. Bu gün mənim oğlumun onilliyidir, deyilmi, Guluş? Oğlum sağdırmı? Söylə, sağdırmı?

G ü n d ü z. Bibican, bəlkə bu qız mənim anamdır?

G ü l ü ş. Budur, Gündüz, bu sənin anandır!

Qucaqlaşırlar.
G ü n d ü z. Ana! Sən məni qoyub hara getmişdin?

S e v i l. Mən getmişdim, oğlum, həyatın amansız dalğaları məni yelkənsiz bir gəmi kimi alıb aparmışdı. Dayan, mən sənin üçün yaxşı bir şey gətirmişəm (Aeroplanı çıxarıb verir).

G ü n d ü z. Bu nədir, anacan?

S e v i l. Bunun, bax, burasını burub buraxırlar, uçur.

G ü n d ü z. Necə uçur?

S e v i l. Uçur... Uçur, bax belə.

G ü n d ü z. Bax, bu yaxşı şeydir, bu yaxşıdır.

G ü l ü ş. Sevil, içəridə qonaqlar vardır.

S e v i l. Kimdir?

G ü l ü ş. Gənclər. Bir zaman gördüyün adamlar da vardır. Görsən, hamısını tanıyarsan.

S e v i l. Artıq fərq etməz, kim olur-olsun. İndi mən dünyanın isti-soyuğuna alışmışam. Bu gün mənim üçün bayramdır. Mən çalmaq, oynamaq, əylənmək istəyirəm. Hələ bir dur, görüm kimlərdir (Baxır). Aha, hamısını tanıyıram. Gün aydın, köhnə dostlar! Gün aydın, köhnə dostlar! Gün aydın!

G ü n d ü z. Hara, ana, mən səni qoymaram.

S e v i l. Getmirəm, oğlum, getmirəm, paltarımı dəyişəcəyəm (Keçir o biri otağa).

Ə b d ü l ə l i b ə y (qonaq otağından çıxır). O qız kimdir? Gözümə tanış görünürdü.

B a b a k i ş i (bayırdan). Keç yoldan, mən çox yaxşı tanıyıram.

G ü l ü ş. Kimdir?

B a b a k i ş i. Yoldan keç deyirəm, türkün sözü, vuraram dişlərin tökülər.

G ü l ü ş. Bunlar kimdir? Kimi istəyirsiniz?

A t a k i ş i. Gülüş, qızım! Mənəm də, tanımırsan? Bu da Babakişidir.
Qucaqlaşırlar.
M ə m m ə d ə l i (çıxır). Deyirlər gün çıxır – doğru deyil; deyirlər gün batır – doğru deyil; deyirlər dünya var – doğru deyil; heç bir şey doğru deyil.

D i l b ə r (çıxır). Bunlar kimdir?

G ü l ü ş. Yaxşı, ata, bu nə işdir, bu nə görünüşdür, siz harada idiniz?

A t a k i ş i. Mən, qızım, gəmidə işləyirəm.

B a b a k i ş i. Deməli, Atakişi qazançıdır, mən də, türkün sözü, ocaqçı.

M ə m m ə d ə l i. Siz hara, gəmi hara, bu paltar hara?

A t a k i ş i. Məsələ çox uzundur. Bu, iş paltarıdır, yaxşı paltarımız da vardır.

B a b a k i ş i. Biz o gecə bayıra çıxdıq. Gecə qaranlıq və şaxta idi...

A t a k i ş i. Mən çılpaq idim...

G ü l ü ş. Bilirəm.

A t a k i ş i. Qaranlıqdan yol görünmürdü. Bütün gecəni birnəfəsə getdik.

B a b a k i ş i. Türkün sözü, kəndə getmək istəyirdik. Yol çalaçuxur idi.

A t a k i ş i. Bir yerdə xirtdəyədək tıxandıq murdova.

B a b a k i ş i. Zığ çataldan yuxarı, soyuq, şaxta...

A t a k i ş i. Qarın da ac, tanrı, gəl borcunu apar...

B a b a k i ş i. Elə burada idik ki, gördük, türkün sözü, qabaqdan bir dəstə çıxdı. Dan yeri qızarırdı...

A t a k i ş i. Adamın ucu-bucağı yox idi, izdiham sel kimi axırdı. Mən birini yanladım ki, hara? Fabrikə, dedi, çörək və yaşamaq dalınca...

B a b a k i ş i. Bizə də türkün sözü, hələ bu lazımdı...

A t a k i ş i. Ac qarın qılınca gələr, qoşulduq...

B a b a k i ş i. Türkün sözü, o qoşulmaqla qoşulduq...

A t a k i ş i. O fabrikdən bu fabrikə...

B a b a k i ş i. O zavoddan bu zavoda...

A t a k i ş i. O gəmidən bu gəmiyə, habelə. İndi mən qazançıyam...

B a b a k i ş i. Türkün sözü, mən də ocaqçı.

G ü l ü ş. Bəs əlin necədir?

A t a k i ş i. Sağaltdılar... Gəmi həkimi baxdı.

B a b a k i ş i. Türkün sözü, girəc qoydular, sarıdılar, bax belə.

A t a k i ş i. Sağaldı.

Sevil və Gündüz gəlir.
G ü l ü ş. Gündüz, dayan, Sevil qonaqlar ilə görüşsün.

S e v i l. Ata! (Babakişilə qucaqlaşır).

B a b a k i ş i. Qızım, bu nədir, dənizdə mayak kimi parlayırsan.

A t a k i ş i. Mayak deyil, dan ulduzudur.

S e v i l. Atakişi əmi, sənsən? (Atakişilə də qucaqlaşır).

D i l b ə r. Hələ bir bu çatmırdı.

G ü l ü ş. Gözlə, Sevil, bu dəfə də Əbdüləli bəyi öpməyəsən.

S e v i l. Öpmək... Hə... Yadımdadır... Ha... ha... Artıq mənim üçün qorxma, Gülüş, indi ustalaşmışam: indi mən arvadlar ilə açıqda, kişilər ilə isə gizlində öpüşürəm.

D i l b ə r. Vot kak!

Ə b d ü l ə l i b ə y. Xoş gördük. Sevil xanım!

S e v i l. Gün aydın, dostlar!

B a l a ş (gəlir). Qaytar, qaytar mənim ailəmi. Məhv oluram. Bu çiçəklərin öpüşməsi, bu ulduzların gülüşməsi, bu baharın ilıq nəfəsi, bütün bu qovuşan, oynayan təbiət məni boğur, məhv oluram. Gülüş, ver mənim ailəmi!

G ü l ü ş. Balaş, yorulmadınmı?

D i l b ə r. Bu nə oyundur?

B a l a ş (Sevili görür). Sevil, Sevil!

S e v i l. Balaş! Özünüzü itirməyin! Gülüş, mənim üçün bayramdır, mən bu gün çalmaq, oxumaq, oynamaq, əylənmək istəyirəm. Çalğı varmı?

G ü l ü ş. Var, Sevil, var! Gəlin bağçaya!

D i l b ə r. Yaxşı demişlər, qozbeli qəbir düzəldər.

Hamı gedir. Sevil getmək istərkən, Balaş onu saxlayır.
B a l a ş. Sevil, getmə, bir az dayan!

S e v i l. Nə istəyirsiniz?

B a l a ş. İki söz!

S e v i l. Söyləyin!

B a l a ş. Yadındadırmı, bir zaman məni sevdiyini, mənsiz yaşaya bilməyəcəyini söyləyirdin?

S e v i l. Yadımdadır. Mən ki, sözümdən qaçmadım.

B a l a ş. İndi mənə qarşı bu soyuqluq nədir?

S e v i l. Lakin, siz qaçdınız.

B a l a ş. Mən müqəssirəm, Sevil.

S e v i l. Olsun!

B a l a ş. Sevil, məni bağışla.

S e v i l. Bağışlayıram!

B a l a ş. Sən məni öldürürsən, Sevil. Mənə rəhmin gəlsin, mən səndən belə cavab gözləmirdim.

S e v i l. Məndən nə istəyirsən?

B a l a ş. Təqsirimə qarşı töhmət, təhqir. Bu mənim üçün bir toxtaqlıq olar.

S e v i l. Mən sizi müqəssir bilmirəm. Deyirlər ki, həyat mübarizədir. Mən mübarizəyə hazır deyildim, qoç döyüşünə qoç dayanarmış. Mən basıldım, səhnədən çıxdım. Həyatın istəyinə qarşı ancaq dahilər çıxa bilər. Sən ki, onsuz da, qısa ömrünü mənim üçün çürütməzdin. Beşgünlük həyat, sədəqə veriləcək qədər ucuz bir şey deyildir. Sən elə də istədin, elə də etdin, elə də olmalı idi və olmalıdır.

B a l a ş. Yox, Sevil, yox. Mən elə istəmirdim. Mən səni sevirdim, fəqət, həyat, həyat məni şaşırdı. Mühit bir məngənə kimi mənim varlığımı sıxırdı, ayağımı istədiyim yana atmaq istərkən, görmədiyim qara bir qüvvə ayağımdan tutub, onunbunun bəyənəcəyi tərəfə atırdı. Mən də istər-istəməz gedirdim. Mən gücsüz qadını təkbaşına həyatın dəhşətləri içinə atdım.

S e v i l. Mən tək deyildim, mənim yoldaşlarım çox idi.

B a l a ş. Sevil, inan ki, bütün bu ayrılıq illərində, mən hər gün sənin taleyini düşünürdüm.

S e v i l. Eləmi? İnanmıram...

B a l a ş. O gücsüz halında sən nə edə bilərdin?

S e v i l. Ehtiyac həyatın müəllimidir. Mən tez öyrəşdim. Mən gündüzlər acacına oxuyur, gecələr isə sahilə çıxırdım. Göz altına aldığım bir kişinin yanından keçir, çiyninə toxunur, sonra da qarşı-qarşıya gəlib, sağ gözümü yavaşcadan qırpırdım: bax, belə... O görürdü...

B a l a ş. Dəhşət... Dəhşət!

S e v i l. Mən hər gecə bir parça çörək üçün, bir doyumluq çörək üçün öz könlümü satır, istəyimi, öz mənliyimi qurban verirdim. O kişi mənim ardımca düşürdü...

B a l a ş. Dəhşət... Bəsdir!

S e v i l. Qaranlıq bir küçədə biz qiymətləşirdik...

B a l a ş. Bəsdir! Bəsdir, Sevil, bəsdir daha, daha danışma!

G ü l ü ş (otaqdan çıxıb, bir qədər onların söhbətinə qulaq asdıqdan sonra). Sevil, sən neçin özünə böhtan deyirsən?

S e v i l. Sən, Gülüş, qatışma.

G ü l ü ş. Onsuz da səhərdən o mənim baş-beynimi aparırdı.

S e v i l. Dur, mən bu saat onun baş-beynini elə aparım ki, özü də afərin desin. (Balaşa) Hə, acıyırsanmı?
Gülüş keçir içəri.
B a l a ş. And iç, Sevil! Söylə ki, bunlar hamısı yalandır. Sən belə namussuzluq etməmişsən. Söylə ki, bunların heç biri olmamışdır. Söylə ki, hamısı yalandır.

S e v i l. Lakin, bunların hamısı doğrudursa?

B a l a ş. Axı, Sevil, bu əxlaqsızlıqdır, namussuzluqdur. Yox, ola bilməz. Yalvarıram, Sevil, söylə ki, bunların hamısı yalandır. Sən əvvəlki kimi əxlaqlı və namuslusan...

S e v i l. Namus! Ha... ha... Nədir namus?.. Yalnız qadınların daşıyacağı bir yükdür. Sən hər gün bir dəqiqəlik zövqün üçün tuş gəldiyin hər bir qadına göz basırkən, kimsə sənə namussuz demirdi. Lakin biz, biz bir lampalıq neft, bir parçacıq çörək, bir doyumluq quru çörək üçün birinə yanaşdıqda, bütün bayquşlar səs-səsə verib, dörd bir yandan: “fahişə, fahişə”, – deyə ulaşırlar. Halbuki sən mənim gözümün qabağında bir qadının belindən qucmuşdun, mən də əlimdə su, qarşında durub titrəyirdim, sən göz belə qırpmırdın. Bilmək istəyirdim ki, sənin adın nə olur? Ad birdir. O zaman mənim nə düşünməyə beynim, nə də deməyə dilim yox idi. İndi isə üzünə deyirəm: fahişə!

B a l a ş. Sevil! Sən indi nə etmək istəyirsən?

S e v i l. Mən öz işimə gedəcəyəm.

B a l a ş. Sən yenə də hər gecə sahiləmi çıxacaqsan?

S e v i l. Orasını mən özüm bilərəm.

B a l a ş. Yox, Sevil, mən artıq səni tək buraxmaram.

S e v i l. Heyhat!.. Keçmiş ola!

B a l a ş. Sevil... Mən sənsiz yaşaya bilmərəm, mən səni sevirəm.

S e v i l. Eləmi? Ha... Ona görə ki, indi mənim çəkmələrim lak, tumanım qısa və dabanlarım dikdir?

B a l a ş. Yox, Sevil, yox, inan ki, o gözlər, o baxışlar daima məni təqib edir.

M ə m m ə d ə l i. Hamısı yalandır: məhəbbət də yalandır, sevgi də yalandır. Əxlaq da boş şeydir. Namus təbiətin çirkinliyindədir. Məqsəd, türkün sözü, işlək mal törətməkdir.

İçəridən Gülüşün oxumaq səsi gəlir.
Gəlmə, gəlmə, get a gülüm,

Keçdi gün, dolandı hava.

Mən sənin kimi bivəfa

Yarı neylərəm, a gülüm.

B a l a ş. Sevil!

S e v i l. Eşidirsinizmi, deyəsən, Gülüş oxuyur.

O x u m a q s ə s i g ə l i r.
Mən dilərkən eşqə dəva,

Sən sürürdün onda səfa.

Mən sənin kimi bivəfa

Yarı neylərəm, a gülüm.

B a l a ş. Sevil, diz üstə çöküb bir çocuq kimi yalvarıram: məni öldür, rədd etmə! Mən səni bir çocuq kimi oxşar, bir kukla kimi atıb-tutaram. Sevil, yalvarıram sənə, mənə rəhmin gəlsin, mən sənsiz yaşaya bilmərəm.

S e v i l. Mən sənə doğrudan da acıyıram. Qalx, Balaş! Mən elə bilirdim ki, sən bu illər içində dəyişmişsən, yazıq ki, sən əvvəlki kimi ayaqlara qapanacaq bir meşşan, özgəsindən səadət sədəqəsi istəyən bir dilənçisən. Mən isə artıq əvvəlki Sevil deyiləm. Mən atılıb-tutulacaq bir kukla deyiləm. Mən indi boynumu kişilərin qolları arasına, bu mərhəmət boyunduruğuna, bu dəmir obruçlara, bu çəlik məngənələrinə keçirə bilmərəm. İndi mən həyata qarşı aciz deyiləm. İndi məndə qoç döyüşünə qarşı aslan pəncəsi vardır.

D i l b ə r (içəri girir). Balaş, bu nədir, nə edirsən? Gülüş, siz görürsünüzmü? Bu nədir, sən nə edirsən?

G ü l ü ş. Kim bilir, bəlkə əriniz yeni bir vals düzəltmişdir.

D i l b ə r. Eşidirsənmi, Balaş! Bu nədir? Bu tərbiyəsizlikdir. Yüksək cəmiyyətlərdə bu, nəzakətsizlikdir, əxlaqsızlıqdır.

Ə b d ü l ə l i b ə y. Doğrudur, hələ mən də onu düşünürdüm.

B a l a ş. Tərbiyə, nəzakət, əxlaq – hamısı şablondur. İstəmirəm, apar. Mən onu istəyirəm, mən onu sevirəm.

D i l b ə r. Gülüş, buna siz nə deyirsiniz? Bunun başına havamı gəldi, bu rəzalət deyilmi?

G ü l ü ş. Mən bilmirəm, Edilya. Siz deyirdiniz ki, həyat mübarizədir, qoç döyüşünə qoç dayanar.

S e v i l. Ha... ha. Yox, Gülüşcan, qoç döyüşünə qoç dayanmaz, qoç döyüşünə aslan pəncəsi dayanar. Vals! Çalğıçılar, vals, mən oynamaq istəyirəm.

G ü l ü ş. Edilya, sizdəmi vals oynayacaqsınız?

D i l b ə r. Yox, mənim başım hərlənir, verin, mənim papağımı, mən gedirəm.

S e v i l. Mənim isə artıq başım hərlənmir. Mən həyata sərxoş girib, ayıq çıxmışam. Vals!

M ə m m ə d ə l i. Nə ay var, nə gün, nə dünya var, nə axirət, heç nə yoxdur.

B a b a k i ş i. Adə, Atakişi, türkün sözü, gəmidə oynadığımız oyundandır ha!..

A t a k i ş i. Di onda, başla, Babakişi.

B a b a k i ş i. Dayan bir, türkün sözü, çəkmələrimin bağını sarıyım.

G ü l ü ş (Dilbərə). Xanım, siz deyəsən, tək qaldınız?

D i l b ə r. Mənim burada işim yoxdur, mən gedirəm.

G ü n d ü z. Tapdım, tapdım, tapdım!

G ü l ü ş. Nəyi tapdın, gülüm!

G ü n d ü z. Mən sabah dunya səyahətində də yol başına bütün çocuqlardan tez çatacağam. Mən daha gəmilə getməyəcəyəm, bununla gedəcəyəm, bununla!

G ü l ü ş. Sonra?

G ü n d ü z. Sonra.

G ü l ü ş. Hansı yol ilə qayıdacaqsan?

G ü n d ü z. Qayıtmağı mən heç düşünməmişəm.

S e v i l. Yox, balam, sən qayıtmayacaqsan.

G ü n d ü z. Mən qayıtmayacağam, mən daima irəliyə doğru gedəcəyəm – Marsa, Yupiterə, sonsuz fəzalara doğru gedəcəyəm.

S e v i l. Gəl, oğlum, gəl!

B a l a ş. Sevil, sən hara gedirsən?

S e v i l. Sosializmə, fabrikə! Mən oradan gəlmişəm, oraya da gedirəm. Qadınların azadlıq yolu ancaq oradadır!
P ə r d ə