42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
Pour ses amoureux fidéles ! Dans leur coeur saignant ! Mais sain ! Son souffle les ressuscite dans ce monde passager ! Son âme venant de Dieu ! Et son corps, du Messager ! X Quel miracle ! Le sujet est devenu souverain ! Faisant un pas géant vars l’extase ! Soudain ! C’est la ! Le vrai baptéme par l’homme unique de Dieu, Qui rend riches les mendiants et jeunes, les vieux ! X Passe-toi de ton temple ! Ô caravane ! N’aie pas peur ! Pour te diriger, enfin, vers l’autel de ton coeur ! Bien que et le mur et l’ombre soient toujours conjoints, Dommage que tu sois encore de ton voisin si loin ! X Ce n’est que ton amour, oui, qui existe en moi ! C’est ton ami seul que j’aime sans peur ni émoi ! Qu’elle soit périe toute âme qui ne soit victime de toi ! Que l’oeil ne te pleurant ne puisse voir sous ce toit !
X Ô mon âme ! Sache enfin que Dieu est l’être sans pareil ! Le ressort est le même dans n’importe quel appareil ! Dés qu’ıl parle par toi ! Tu n’es plus qu’une ombre ! Ton nombre n’y compte pas ! Ton être y sombre ! Cherche a te débarasser, donc, de toutes tes dimensions, Pour survivre au néant et avoir une mention !
ANKARA – 1983 XXX
Paris’te verilen konserde okunmuş ve daha sonra 1986 Mayısta Çıkarılan plâk kataloğu arkasına yazılmıştır.’
Rûhumuz yukarıda, kendimiz aşağdayız ! RAHMÂN emrinde yedi saf hâlinde gezeriz ! Arzda çıkan Deccalı, Arz deviyle ezeriz ! Deccal’ın tek gözü var ! Gördüğü sadece Arz ! Devin üçüncü gözü GAYB’ı görmek için farz ! ‘“ALLAH her bir ismini rûhla nakletti mâdem !”’ ‘“Gayb’ı ALLAH bilir”’ de bilmez olur mu Âdem ! O devin her devirde saklı kalır künyesi ! Onu açıklar ancak ‘“Son gün”’Arz’ın bünyesi ! ‘“Kıyâmet günü”’ saklı ! Biliyor musun niye ? Çünkü bu işlem olur dünyâda her saniye ! Yâni ‘“Son gün”’ denen şey, senin Arzdaki sonun ! Arz ise, bu Arz değil ! Adı vücûddur onun ! Sâf ateşten canınla toprak tene büründün ! Rûhla RAHMÂN, ateşle İblîs gibi göründün ! *‘“Ayaklar soğudukça bir dev ayağa kalkar !”’ Rûha yakın can tasdik, uzak can eder inkâr ! ‘“Secde edebilirse”’ olur Devin tayfası ! Edemezse ‘“Kitab”’dan koparılır sayfası ! Rûhsuz çıkan can hayvân şeklindedir, tapamaz ! Sezmeliydi komşuyken RABB’ine, nedir namaz ! Bu deccalı Dev değil ! Pis içyüzü yargılar ! ‘“Ateşte soyuldukça hayvân cildi sargılar !”’ ‘“Yüzüstü sürüklenir ateşe hor ve hakîr !”’ ‘“Alnındaki saçından çekilir o !”’ Ne tahkir ! En son, Ay’ın karanlık yüzüne dek sürünür ! Nihâyet ‘“İnsân cini”’ sûretine bürünür ! Bineksiz kalan özü bulur başka bir kalıp ! ‘“Dumansız bir ateşten”’ tekrâr sâf bir can alıp ! Can vicdânın sesine uymuşsa zaman zaman ! Sola âittir ! Önce verilmez ona aman ! ‘“Cehenneme girmeyen olmayacak”’der âyet ! Yâni helâlleşmeye ilk edilir riâyet ! ‘Yedi Gezegen’ geçer ! Hep değişe değişe ! İnerken aldığını verir ! Şaşar bu işe ! ‘Yedi gezegendir’ bil Cehennemin kapısı ! ‘“Sol”’ tarafa dönmektir bak onların yapısı ! Çıktığında burçlara ! Gelir can ilk hâline ! DEV ile sözleştiği o ‘“Cennet”’ mahalline ! ‘“Sağ”’a aittir artık ! Burçlar döner ‘“Sağ”’ yöne ! Yeniden Arza iner ! Geçmek için en öne ! Zîrâ ‘“En öne geçen”’,olur ‘“ALLAH’ın dostu !”’ DEV olup, merkezine Arzın serer o, postu ! O DEV, senin ‘“Fıtratın !”’ O kalıptan dokunduk ! Sana Rûh üfleyince, Âdem diye okunduk ! ‘“Rûh üflemek”’, toprağa tohumu serpmek demek ! Çalış onu ağaç yap ! ‘“Emeksiz yoktur yemek !”’ Rûh üflendikten sonra, bak Âdem aldatıldı ! Tohum henüz filizken bahçesinden atıldı ! Sen rahimde su iken, ‘“Yüzen arş”’ şekil verdi ! Kendine benzer çizdi bu kalem ! Aklın erdi ! Anladın ‘“Suda yüzen arş”’ DEV imiş ! Yâni RAB ! Rûhtan aşılanmayan tohum olurmuş harab ! Ama her bir meleken uyanırsa ölmeden ! Son nefesi verince, senden çıkar halk eden ! Devden hiç farkın kalmaz ! Biter kendin ile harb ! Kâbe’ye giren için, olmaz ne şark ne de garb ! ‘“Şark ve garbı olmayan merkez ağaç”’ olursun ! Oksijen tüpün çıkar ! ‘“SEKÎNE”’yle solursun ! Hint tanrıları ‘DEVA’ ile ayni kökten ‘DEV !’ Otuz üç bin Deva var ! Yâni ‘Omurilik’ DEV ! Devlerin devi, ayna ALLAH’ın ZÂT ismine ! Onu görmek istersen, bak kalbdeki resmine ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR- 06.10.1998 *Not : Kur’an, 68.sûre, âyet : 42 ‘“İncik kemiğinden çıktığında”’ DİN ve DEVLET ! Ne lâik, lâikliği, ne şeriatı dînci, Bilmiyor ! Hiçbirinin zîrâ yok HAK bilinci ! Dîn ahlâktır ! Elbette devletten ayrılmalı ! Ama bu Dîn, değildir şimdiki orta malı ! Bu dîn HAKK’ın ahlâkı ! İnsânlarınki değil ! Öbür adı ‘“HANÎF”’tir ! Sen fıtratına eğil ! Bu ahlâk için dendi ‘“Onun Kur’an, ahlâkı !”’ Bu ahlâka direnen kâfir, buldu helâkı ! İnsân, anne babanın yaptığı fizik ürün ! Fıtratın olan rûhun ahlâkına sen bürün ! Rûhun anne, babası, ‘“ERRAHMÂNİRRAHÎM”’dir ! Rûhunu bulmayanın akıbeti vahîmdir ! ‘“Bu dînde zorlama yok !”’ Kendini fethetmek bu ! İlk Âdem’in içtiği ölümsüzlük şurubu ! Fizik çocuğu kesti, Mûsâ tutar iken yas ! İçindeki HIZIR’ı çıkarttı onun ‘“İLYAS !”’ Kendini fethetmektir, ALLAH gözünde devlet ! Başka her devlet türü, şeytana yasal âlet ! Yasal ! Çünkü ‘“O aldı HAK’tan fesada izin !”’ Bu şeytan, ‘insân’ denen fizik yapınız sizin ! Dünyâda her devleti işte bu insân kurdu ! Bu insân için dendi ; ‘“İnsân, insânın kurdu !”’ ‘“Gebertilesi”’ diyor bu yaratık için HAK ! İsmâil’i ise O asla kestirmedi bak ! Kendini fethedenler devlet kurduğu an, Dîn ve devlet bir olur ! İşte bu ‘en son zaman !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 11.04.1997 ‘“DİRİLERİN RABB’İ !”’ ÂLÎ der : “Hayât kısa, ah bir kendini bilsen :” Yâni kimsin ? Kim idin ? Ve kim olacaksın sen ? ‘HAKK’ın özlük kartı’ bu ! Dünyâ ! Ahret ! Geçerli ! ‘“ALLAH’ın dokusu”’yla ayni çünkü elbisen ! Başka ne öğrenilse ! Hepsi dünyâda kalır ! HAK sadece ! Kendine âit olanı alır ! Allahsız ! Yok olmuşken ! Yanar hâlâ ! Var gibi ! Beyni yokken düşünür ! Bu işe şaşıp kalır ! HAKK’ın en sevdiği kul ! Bilmiş giden kendini : ‘“Dirilerin RABB’i”’ni ! Bulmaktır ‘“Fıtrat dini !”’ ‘“Babanız İbrahim’in dinine uyun”’ der HAK ! Sen de onun gibi bul ! İçinde efendini ! ‘“RABB’i o ! Yakub, İshak, İbrahim peygamberin !”’ ‘“Dirilerin RABB’idir !”’ ‘“Değildir ölülerin !”’ Bu âyet indiğinde ! Hepsi çoktan ölmüştü ! Bu arada demek ki doğmuşlar ! Sırra erin ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 17.01.2002 D Ö R T L Ü K L E R ‘“İsrafil boru çalar !”’ ‘“Çıkar içinden Âdem !”’ (678) ‘“Kıyâmet günüdür”’ o ! ‘“Perdenin kalktığı dem !”’ ‘“Gebertilen nefsine”’ der ‘“Kalk bana secde et !”’ ‘“Ayağa kalkamazsın !”’ Sûretin hayvân mâdem ! ‘“Eli ayağı tanık olduğu”’ işte bu dem ! Ve anlar kıble imiş içinde saklı Âdem ! * * ‘“Çağırıcı”’yı duyan kalkar ten kabirinden ! (136) ‘“Ona doğru, insân ve hayvân koşar yerinden !”’ ‘Diriltenini görür’ insân olarak kalkan ! ÂLÎ’nin yüzüdür O ! ERRAHMÂN ışık beden ! * *
Kâbe’nin kökeni ‘Kâb’ , eşittir MUHAMMED’e ! (92) “MUHAMMED ilmin şehri !” Kapısına ÂLÎ de ! “‘Kâbe”’ ve ‘MUHAMMED’in kapısı’, ayni sayı ! Ayak bileği demek ‘Kâb !’ Herkes tefsir ede ! * * ‘“Kab-ı’ kavseyn’”, MUHAMMED ÂLÎ’nin bâki yüzü ! (329) ‘ERRAHMÂN’la bir olur ‘RABB’e eren’in özü ! (318) ‘“Âdem’e secde et !”’ HAK O ! Hem ‘“Îsa !”’ Hem ‘“Sultan !”’ (150) ‘“HAKK’a sözün”’ , ‘Âdem’e yenilemektir sözü !’ (145) * *
Ezelî ve ebedî cemâl ‘“Kaf, Ha, Ya, Ayn, Sad !”’ (195) ‘Hazret-i İMÂM ÂLÎ’ ile ‘HIZIR’ ayni ad ! ‘“İncikten çıktığı gün HAK secdeye çağırır !”’ Bu âyetten de yine Hızır İlyas’tır maksad ! * * HIZIR İLYAS, miraçta görülene alâmet ! ‘“Ona nazar eyledi gözü kaymadan AHMET !”’ Mefharı kâinat ve Hazret-i ŞAH, Kur’andır ! İkisinin inmesi kalbe, büyük kıyâmet ! * *
İsmidir mevlâsının insânların ERRAHMÂN ! O müezzin, babamız İMÂM ÂLÎ ! Et îmân ! Âdem’in kerim yüzü ! ÂLÎ’nin cemâlidir ! Lâ ilâhe illâ hû ! ÂLÎ ayna her zaman ! * * Ayni sayı hem ‘vicdân’, hem ‘Nûh’, hem ‘naci’, hem ‘din !’ (64) Tesâdüf yok ! Yüzeyde kalma da derine in ! Hırslar tûfan ! Kalb tekne ! Noktası Nûh denen Rûh ! Vicdâna uy da kurtul ! Budur dini AHMED’in ! * *
HAKK’ın güzel adları lâyıktır ibâdete ! Secde emri içteki Âdem’e, değil ete ! Kabuğunu kır da sen uzay vatandaşı ol ! Kavuş Hakeren gibi, hakîki hürriyete ! * * ‘“ALLAH’ın diriltici adı”’dır bil ‘“ilk Âdem ! ‘“Seni diriltir onu kalbinde bulduğun dem !”’ ‘“Mülk’e mâlik”’ olursun ! Çünkü ‘“HANÎF DİN”’budur ! (212) ‘“Ben RABB’in değil miyim ?”’ ‘“HAKK’ın fıtratı”’ mâdem ! (755) ‘“Din gününün mâliki !”’ Sâhibidir zamanın ! Bir seslendi mi sana, gelmiştir ecel anın ! ‘Zîrâ ecel sâkîsi’, ‘çağıranın ismidir !’ (206) ‘Yegâne insân, o’dur’ ! Secde o’na imândır ! (206) * *
İşte ‘MUHAMMED İSMİ’ o örnek insân demek ! (193) O ‘“Ölümsüz cemâl”’e, farz bize borç ödemek ! (193) ‘MUHAMMED EMİN’dir bil ! ‘O MUHAMMED-ÜL MEHDİ !’ (193) Dışımızda ararsak onu, boştur her emek ! * * İnsân ! Zikret ! Hatırla demek yitik beşeri ! (162) ÂLÎ’nin ezel yüzü ! Selâma lâyık eri ! (162) ÂLÎ içinden çıkar, bak MUHAMMED’ÜL EMİN! (162) Rûhu seveni ALLAH da sever ! Gör mahşeri ! (224) * *
HAKK’ın ‘”Öldüren”’ adı da onun güzel yüzü ! Ölmeden evvel ölür, her kim ki görür özü ! Yine o’dur geberten ecelde hayvân canı ! Yâni ayni Azrail ile İsrafil sözü ! * * ‘HAZRET-İ. ÎSA’ ‘“HAKK’ın boyası !”’ Bilmez frenk ! (1558) İbrânice “‘Cebrial’”, ‘“Adam kadmon”’ ile denk ! (246) “‘İlk Âdem’in ismi’”dir Adam Kadmon yâni “‘Rûh !’” (214) ‘“O Rûh”’, ‘“Kelam-ı kadim !”’ “Emred”e oldu mehenk ! (245) * *
“EBÛ-T- TURÂB”, beşerin babasının ismidir ! (612) ‘EB ÂLİ’ ‘“Bâki olan !”’ ‘“İlk Âdem”’in resmidir ! (113) ‘“ERRAHMÂN !”’ ÂLÎ yüzü ! Halkın mevlâsı adı ! (329) ‘“O asâ”’ ‘İMÂM ÂLÎ !’ Musa perde cismidir ! (192) * * ÂLÎ isminde mevcûd güzelliği, HAK yüzün ! (211) Şahane güzelliği ezelî olan yüzün ! (211) Gayb ereni ! Mehdi’nin çıkış vakti ! O andır ! (1850) ‘“Ta Sin Mim”’ adlarına açılmalı kâlb gözün ! (211) Hepsi ÂLÎ ismidir ! ÂLÎ ismidir özün ! * * ‘“Âdem ile Havvâ’”nın toplamı ‘“ALLAH”’ niçin ? (66) Onlar ‘“Tek nefis, rûh’tan yaratıldığı”’ için ! ‘“Zamanın sâhibinin yüzü denilen o rûh !”’ Hem ‘“Hûri”’, hem ‘“Oğlandır !”’ Saklıyor onu için ! * *
‘“Kur’an-ı kerim”’ olur ‘“ERRAHMÂN”’la konuşan ! ‘“Çağırıcı”’ seslenir zîrâ kâlbinden o an ! ALLAH’tan alınacak ‘“En büyük ödül zîrâ !”’ (1226) RAHMÂN ile konuşan ‘“Müezzin”’ olmak ! Ne şan ! (1226) * * En‘“Yüce kurban”’ HÜSEYN BİN ÂLÎYY’EL MURTAZA ! (1771) ‘On muharrem’, RAHMÂN’ca sabredip gördü eza ! ‘“O suçlulardan biz intikam alacağız !”’ (1202) Âyetindekilere verilecektir ceza ! * *
“Sizin taptığınıza ben tapmam” diyor AHMET ! Kıble ‘“Kâfire haram ev”’ zîrâ HAK’tan rahmet ! Meryem’e rûh üflendi bak ‘“Doğu tarafında !”’ Sinâda da ‘“Doğudan seslendi HAK”’ dikkat et ! * * “BEKTAŞ ile eşittir Kur’an’daki bu üç söz ! ‘“Kalû belâ beyanı”’ ‘kâlbdeki o siyah göz !’ O siyah gözün remzi, ‘Kâbedeki siyah taş !’ Taş, yâni “Hacer ile ÂLÎ ismi” ayni söz ! (211) * *
‘“Bedenden çık”’ borusu üflenir ‘“Saat vakti !”’ (1038) ‘Öz ismin’ yenile der ‘“RAB’la yaptığın akti !”’ (1038) İnsân olarak çıkan RABB’ine secde eder ! Hayvân secde edemez ! Harcamış ömür nakti ! * * EB-Û TURÂB beşerin babasının ismidir ! (612) Topraktan yapılmamış, ilk Âdem’in resmidir ! RAHMÂN’ın anlamı o ! Kâbenin RABB’i ve Arş ! (612) Nûh isminin yorumu ! Tekne onun cismidir ! * *
Ağlatarak kimini, güldürerek kimini ! Yaparsın haram veyâ helâl birikimini ! Dünyâ hem ‘Deni !’ Alçak ! Hem ‘Edna !’ Yalan demek ! (65) Yine burda biçersin burdaki ekinini ! İsrâfîl’in çaldığı boruya ! Denilir ‘“Sûr !”’ O an açığa çıkar ! İnsândaki her kusur ! Her günâh ! En çekici ambalaja sarılmış ! Orgazm, doğum sancısı ! Acılı köfte, bâsur ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 19.07.2000 Aziz Mürşidim merhum ; YUNUS ÖLMEZ BABA’ya’ DÜNYÂ’NIN İÇ YÜZÜ !
Topraktan başlayarak tırmanıp olur aşı ! Bu amaçla, toprağa o ilk edildi hapis ! Namazda bak ! Toprakla aptes farzdır ! Deme pis ! Tavla zarı şeklinde ! Toprağın kristali ! Onun için ! Kâbe’de dünyâya geldi ÂLÎ ! O Kâbe Arz ! ‘“Karataş”’ Arz rûhuna işâret ! İlk kararan o taştır ‘“İlk sürçmede !”’ Dikkat et ! ‘“Arş”’ göklerin üstünde değil ! Gök yok ! ‘“Arş”’, Arz’dır ! Her zerresi MUHAMMED ! Toprağa secde farzdır ! ‘“Gölgen bile, istesin istemesin secdede !”’ İster ki Arz kaldırıp onu da insân ede ! Güneş dünyâyı taşır gece ! Başı üstünde ! Ona, ‘“Arş’ı taşıyan melekler”’in başı de ! Güneş doğup batarken ! Namaz kılınmaz ! Niçin ? Ufukta yüzü Arz’a hiç bakmadığı için ! ‘“İsyân etmiş şeytandır !”’ Bu ‘“Ateş”’ top o vakit ! ‘“Toprak Âdem’e secde etmez !”’ Bozulur akit ! Ay sürekli tavafta ! Hep Arz’a dönük yüzü ! Sırtını bir an Arz’a dönmez ! Hep onda gözü ! Yüzü tüm göz kesilmiş ! ‘“Sağa ve sola kaymaz !”’ O öğretir ! Mîrâçta nasıl kılınır namaz ! İbrahim ne Güneşi ! Ne Ay’ı RAB edindi ! Arz Rûhu özünü o buldu ! Bu ‘“Hanif Din”’di ! ‘“Arzda olan Yusuf’a her yıldız etti secde !”’ ‘“Parmağını doğradı kim görse!”’ Gelip vecde ! RESÛL de ‘“Sâbit göz”’le miraçta bakabildi ! MUHAMMED, AHMED’i ! Ve AHMED MAHMUD’u bildi ! ‘“Hiçbir gezegende o bak görmedi kendini !”’ ‘Mîrâç !’ Çıkmak değil de ! İnmektir ! Anla dini ! B : YUNUS’UN MİRACI ! İnsân ölse de, Arz’a asla giremez ! Niçin ? Çıkan ‘arzu beden’i de yoğun ! Onun için ! Demek ‘Mîraç’ın şartı : “Ölmeden önce ölmek !” Şeffaf bedeni temiz yapıp ikiye bölmek ! Üst şeffaf bedendedir ! Asıl bilinçli kişi ! Alt şeffaf bedeninse ! Sırf bitkiseldir işi ! Üst şeffaflı öğrenci, erenle girer Arz’a ! ‘“Balık karnında Yunus”’ olmak ! Der HAK bu tarza ! Arz dokuz katman : Âdem ! Çekirdeği, denk başa ! Geç dokuz katman ! Geçmiş üçbuçuk devri yaşa ! Dokuz katman, ‘“Yedi kat gök”’ten geçmeye eşit ! ‘“Mesih, balık sâhibi”’ der HAK ! Tevrât, ‘“BRAŞİT !”’ ‘“Göklerin benzerini ARZ’da da yarattı RAB !”’ ARZ ve GÖK arasında kalan can ! Olur harab ! : ‘“Gök kapıları, yoğun olan cana açılmaz !”’ İç bedeni arıtmak içindir bil ! ‘“HAK NAMAZ !”’ İnsânda, toplam dokuz tane delik var mâdem : Dokuz katmanlı dünyâ ! En büyük âyet : ÂDEM ! Vücûd üç parça ! Üçer parça herbiri ! Niye ? Üç : HAK, MUHAMMED, ÂLÎ ! Üç kez üç : ‘“ÂDEM”’ diye ! ‘Bastığın yeri ‘toprak’ diyerek geçme ! Tanı !’ ‘“Bir bilen”’den öğren sen ! Şimdi dokuz katmanı : Bastığımız ilk katman ! Arz’ın fizik bedeni ! En ağır tabakadır ! Bunun şudur nedeni : Altındaki şeffaf kat dopdolu bir gaz ile ! Basınç kalksa ! Yok eder tüm canlıları bile ! Üçüncü katman ise ! ‘Arzu beden’e eşit ! İlk bu katmanda atar ‘hayât’ nabzı ! Bir çeşit ! Dördüncü katman ise ! Bir mîmâr ! : Fizik beyin ! ‘İlk çizilmiş kalıbı’, burda mevcût herşeyin ! Beşinci katmanının ‘“Kutsal Rûh”’ bil ki ismi ! Sanma sakın diriltir ölü olan bir cismi ! : ‘Tohumlar katmanı’dır, onun öteki adı ! Tohumsa, ölü değil ! : ‘“Hayât”’ yaratılmadı ! : Kendine beden yapıp içine girer hayât ! Diriden diri çıkar ! ‘Ölü’ sâdece bayat ! ‘“ALLAH’ın diri ismi, HAYÂT !”’İlk sâf Rûh yâni ! ‘Kendini bilsin’ diye ! Örtünüp inmiş ânî ! Altıncı katman ! Şeffaf bedenimizin rûhu ! Arz’ı duygusuz sanır ancak rûhsuz gürûhu ! Şeffaf beden nasıl ki herbir duyguya merkez, Onun rûhu katman da hassas ! Öğrensin herkez ! Bir meyve koparsan bil bu katman keyif alır ! Ama ağacı kökle ! Acı içinde kalır ! Saçı kesiliyorken, bak her insân duyar haz ! Saçı köklense ama ! Bağırır avaz avaz ! Yedinci katmana bil, ‘HAK RÛH’ âlemi denir ! Toplu suç ve hayırlar, bu katmana ödenir ! ALLAH’ın adâleti o ! Ve mülkün temeli ! Âlemi terâzide tartmak ! Birtek emeli ! İnfaz için, tüm doğa yasaları emrinde ! Her fikir ve eylemi yazan ‘“Levh-i mahfuz”’ de ! ‘Ateş katmanı !’ Onun bu yüzden diğer adı : ‘Sözde doğal âfetle’ yakmadığı kalmadı : İlk bin sekiz yüz yılda ! On üç volkan püskürdü ! Son elli yıl beş volkan, maddeciye tükürdü ! ‘“Sodom Gomore”’ devri artık kapandı deme ! Yeni başladı daha ! Gizli toptan ödeme ! Tesâdüf mü ki Arz’ın diğer bir ismi de ‘yer !’ Herkes onun evlâdı ! Aç Bırakanları yer : Ve onlar bil ‘yedi kat yerin dibine gider !’ Ne demek olduğunu bunun, bilen pek ender : Arz’ın altından Ay’a kadar karanlık bölge, ‘“Yedi kat cehennem”’dir ! ‘“Korur 19”’ gölge ! ‘“Levh-i mahfuz”’ katmanı ! Canlı târih merkezi : Saklar yaşayıp ölmüş herşeyi ! Ve herkezi ! Hepsinin orda mevcût cansız orjinali ! Oraya sık bakardı ! Sen Jermen ile ÂLÎ ! Bu cansız orijinal ama bir mumya değil ! Fikri, huyu, herşeyi onda ! Üstüne eğil ! ‘Doğa yasalarının kökü !’ Bu katın adı ! Kimi, ALLAH ödülü ! Kimi, ALLAH tokadı ! Ancak ! Yasası ‘ahlâk’ ve ‘ahlâk dışı’ işler :! Et veren sâhibini ! Köpek, kurt olup dişler ! Böyle var ! Bize düşman ! Veyahut dost ! ‘7 sır !’ Akıl erer ! İnsâncıl ‘olduğu vakit’ asır ! Sekizinci katmana ! De ‘sâf Rûhlar âlemi !’ Fotokopi merkezi ! Şimdi sıkı dur ! Emi : ! Napolyon’un aslını ! Sâf Rûh âlemi alır, Hitler’i kopyalar ! Ve tüm dünyâ şaşıp kalır ! Türk yok edilecekken ! Kopyalanır Hakeren : Haklıdır ! ‘MUSTAFA’ya ‘KEMÂL’ adını veren ! Fotokopi çeşidi bil tükenmez saymakla ! Birçok şoklar yaşanır ! Uymasalar da akla :! ‘“Yaratım”’a kasteden fikirler ! Olup tek güç, Bir akım veya insân çıkarır ! Yok etmek güç ! Negatif : klişeler sıra bekler katmanda ! Ancak toplum uyarsa HAKK’a ! Biter bir anda ! ‘Kutub’ kopyalanamaz ! Zîrâ aslıdır kendi ! Burda sus artık ULUĞ ! İzinimiz tükendi ! Dokuzuncu kat ALLAH ! Çekirdeğin çemberi ! HAK MUHAMMED ÂLÎ O ! ZÂT, fışkırtalı beri ! “’NAİN’in dul eşini ! MESİH diriltti, canla !”’ ‘NAİN !’ Nayn ! Dokuz ! Dünyâ ! ÂLÎ çekirdek ! Anla ! Çekirdeğin merkezi ! Onuncu katmandır : ZÂT : Sonsuzun ta kendisi ! Ne kısa kes ! Ne uzat ! ‘“HAK göğe çıkanı ve yere ineni bilir !”’ ‘“RAHMET”’ hem çıkabilir ! Hem de bak inebilir ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 15 Şubat 2002 Not : Aslında alt çenemiz sağ ve sol olarak iki parçadır. Baş ile üç parça eder. Gövdemiz iki kol ile üç parçadır, Kalçamız iki bacak ile üç parçadır. İnsân : Baş, gövde ve kalça olarak üç parçadır. EBÛ HÜREYRE ! ‘Fethullah GÜLEN’e !’ Tarafsız hadisçiymiş sence, Ebû Hüreyre ! Sıffıyn harbine ondan girmemiş ! Bakmış seyre ! O ne Muaviyeyi tutmuş ! Ne de ÂLÎ’yi ! Tarafsız yazmak için her hadîsi en iyi ! Târih sana ağlıyor ! Sen ağlarken minberde ! Onu dinle ! ALLAH’tan korkmuyorsan yalan de ! ‘Ebû Hüreyre lâkab !’ ‘Kedi babası’ demek ! Zîrâ, kedi çok sevip her gün verirdi yemek ! Muaviyede yerdi o ! ‘Aşı yağlı’ derdi ! Namaz için, ÂLÎ’nin arkasına giderdi ! Bu onun ahlâkına ölçü değil mi yeter ? Dünyâ için ahreti satmaktan yok şey beter ! Şehit edildi Veysel ! Kıpırdamadı kılı ! Kur’an-ı mızrak deldi ! Hiç şaşmadı akılı ! RESÛL indinde iki şâhid sayılan Ammar , Doksan yaşında şehid oldu ! Hiç duymadı ar ! Çünkü “Şehid edecek Ammarı ! Zâlim güruh !” Hadîsini kendisi nakletmişti ! Nerde Rûh ? Muaviye safından ‘Büsr’ adlı güçlü biri , ÂLÎ’ye tek başına çıktı ! Ter döktü iri ! ŞAH tam onu keserken, eteğini kaldırdı ! Tarafsız, o tarafa ne baktı ! Ne aldırdı ! Muaviye savaştan sonra alçağa dedi : ‘Git ÂLÎ dostlarını yok et ! Sustur ebedî !’ Vâlilikten çıkardı ‘Eyüb Sultanı’ Büsür ! Hüreyreyi atadı ! O demedi ‘bu, kusur !’ Yemende ise birçok insânı diri yaktı ! Kestiği çocukların kanı sel gibi aktı ! Tarafsız hadîsçiden ne bir ses ! Ne bir nefes ! Medine kaymakamı bunları da geçti es ! Kölelik koydu ilk kez o, mü’min kadın için ! Kur’an’a zıt iken bu ! Hayır demedi, niçin ? Sonunda ÂLÎ yiğit askeri Câriye’yi , Görevlendirip dedi ,“Mülkü temizle iyi !” Önce Büsr’ün başını kesmek için gönderdi ! ‘Havhav’ın iti kaçtı ! ‘Mırnav’ın arttı derdi ! Kedi babası halka kıldırıyorken namaz , Duydu ki Câriye’nin gelmesine vakit az ! Namaz bozup saklandı ! Kimse etmedi yardım ! Câriye ‘O kediyi bulsam dedi boğardım !’ Aklını kaybederek geberdiğinde Büsür , HAK, ‘Zebânî’ye dedi : ‘“Bunu en alt kata sür !”’ İşte hocam gerçek bu ! Güler mi ağlar mısın ? Mırnava ,‘Hazret’ (!!) Deyip sen ; hâlâ yağlar mısın ! Gel çıkalım ekrana, güvenirsen kendine ! Sen yanlışa yorum yap ! Ben ise ‘“GERÇEK DÎN”’e ! Benim yok ‘Saman yolum !’ Ne de bir tek okulum ! Ben kendisi ekran ve okul olmuş bir kulum ! Ben ‘samanı’ değil de ! ‘Yolunu’ biliyorum ! Her âyet için bende var birkaç gizli yorum ! İsteseydim toplardım ! Senden kat be kat kişi ! Ama mezheb ! Tarîkat ! Şeyhlik bölücü işi ! Ey müslüman ! Öğrendin ! ‘Ebû Hüreyre’ kimmiş ! Ve hoca onu niçin övmeyi edinmiş iş ! Ey mü’min ! En tarafsız hadîsçi böyle ise, İnanma sakın asla sâfça hiçbir hadîse ! Kimi Arap mâlıdır ! Kimisi İran mâlı ! Âyetlere bakmadan asla inanmamalı ! Hadîs için, bir hadîs aktarayım RESÛL’den : “Kur’an yegâne ölçü ! Şaşmayın bu usûlden !” M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 21.03.1997 EDEB !
Bu üçün iç yüzünü ! Anlamaya ver emek ! İç yüzü ! ALLAH gibi yaratmakla ilgili ! Olursak omurilik hakkında tam bilgili ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|