42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
Zaman biter ! Mekân biter ! Yok olanı, yoka iter ! Olursun bir sâdık nefer ! Ne senlik var ! Ne benlik var ! Herkes özdeş ! Tam birader ! Şeytanını İslâm yaptın ! Güreş bitti ! Boştur mider ! Teslim oldun ! ‘“Selâm”’ sana ! Olmadı bu ömrün heder ! ‘“Îsâ gibi Rûhtan doğdun !”’ Çilen bitti ! Çekme keder ! ‘“Ne anan var ! Ne baban var !”’ Sensin Âdem adlı ilk er ! ‘“Ol”’ de ! Olur ! Her sözün HAK ! ‘“Üflediğin, kıyâm eder !”’ Her cana giysi biçersin ! Elindedir ! Bütün kader ! Şah damarın bağlı ŞAHA ! Rehin tutar ! Seni HAYDER ! ‘Ben diyenin !’ İpi kopar ! ‘“Taşa kadar düşüp öder !”’ ‘“Basü badel mevt”’ bu mesaj ! Budur halktan saklı haber ! ‘“Tekneni del ! Kafanı kes !”’ HIZIR ile ol beraber ! ‘“Mûsâ bile yolda kaldı !”’ Eren ermeyeni, yeder ! HIZIR, O ‘“GAYB”’ erenidir ! Fakir gibi bir derbeder ! Pis bir can cin ! Gebert onu ! Ya ölümsüz ol, ya geber ! Olmak ! Veya olamamak ! Bir ‘“Deprem”’ki ! Bilen ender ! ‘“Ortaksız HAK ‘“Din !”’ İşte bu ! Başka her dîn, afyon, eter ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 03.01.1996 ‘“H A N Î F D Î N !”’ FOTO HAK ! ‘“ALLAH’ın herbir ismi bende”’ diyerek mâdem ! ‘Yükseklik kompleksi’yle ‘“Cennetten kaydı ÂDEM !”’ Kendinde ‘var’ olanı, ‘aslen’ kendinin sandı ! ‘“LÂ İLÂHE İLLÂLLAH”’ ; iken ezelde andı ! ‘Yok olacağız’ diye hep korkarız ölümden ! Zaten var değiliz ki ! Korkalım biz bölümden ! Aslımızın adı HAK ! Biz bir fotokopiyiz ! Sonsuz geometride, ne dâire ! Ne pi’yiz ! Fotoğraf çektirirken, diri yalnız poz veren ! Fotoğrafıysa ölü ! ‘Bir taklit’ diyor eren ! Fotoğrafı çektiren, ışık altında durur ! Arabı, karanlıkta banyo edilip kurur ! Sonra o arap durur ışık altında tekrar ! O araptan beyaz bir ölü kopyası çıkar ! İşte poz veren diri, cennetteki özümüz ! MUHAMMED’in nûruyla orda parlar gözümüz ! ‘Arap’, ‘cehennem’ denen karanlık yerdeki can ! Beyaz olur ! Oradan dünyâya düştüğü an ! Dünyâdaki ışık da, taklîdidir öz nûrun ! Her şey sahte ! Kalpazan olmamaktır onurun ! Uyudukta, rûhumuz çıkıyor yukarıya ! Uyandıkta, görürüz gözü açık bir rüyâ ! Rüyâda bizden başka kimse nasıl yok ise ! Biz HAKK’ın rüyâsında figüran bir elbise ! ‘“Dopdolu yüce”’ demek ‘“Yüce Meclis âlemi !”’ ‘Nokta’ ile doldurmuş HAKK’ın yazım kalemi ! Bu kalemin yazdığı ‘“Ol”’ emri hep ‘nokta’dır ! Nokta ise sıfırdır ! Yâni varlık yoktadır ! AYNA ! Aynaya baktığında, yüzünü gördüğün an , Ayna ortadan kalkar ! Aynen böyledir cihân ! Görünce hayâlini, ayna da olur hayâl ! Hayâli gösteren de bir hayâldir ! İbret al ! ALLAH’ta var sayısız ve de vücûtsuz isim ! Kendini bilmek için ALLAH’tan ister cisim ! Cisimlenince artık onun ‘Mevcûd’dur adı ! ‘Ezel’ olmaktan çıkıp başlar onun ‘milâd’ı ! Sen mevcûdsun ! HAK vücûd ! ALLAH’tır bir tek ilâh ! Mevcûd, vücûdlanandır ! Vücûdlayansa, ALLAH ! O, vücûdlanan değil ki ! Doğup sonra ölsün ! Başka bir vücûd yok ki ! Bu tek vücûdu bölsün ! Biri birle çarp ! Veya biri bire böl ! Ayni ! Ne artar ! Ne eksilir ! Hep kendi kalır yâni ! İlk mumdan sayısız mum yak ! Alevi eksilmez ! İlk mum ne verip yaktı ? Bunu kimseler bilmez ! ALLAH ilk mum gibidir ! Vücûd verir mevcûda ! Yine kendi vücûdu, kendinden olmaz cüda ! Bir, artı aynadaki sûreti, olur iki ! Elifi ‘B’ yapıyor ! Ayna olan şeriki ! Sır olur sırlı ayna ! Sûret göründüğü an ! Yâni sûrette saklı ‘“EL GAYB”’ denilen cihân ! Sûretimizde saklı ‘El Gayb’ın rûhtur adı ! Onu dışa çıkarmak, kulun kutsal cihâdı ! Rûhun birçok adı var ! Hep aynidir meâlî : ‘“Levh-i Mahfuz !”’ ‘“HAK boya !”’ ‘“HANÎF DÎN !”’ Veçh-i ÂLÎ ! Ne kadar nûrlu olsa, rûhta da var bir sûret ! Rûhta saklı ‘El Gayb’a denir : ÂLÎ MUHAMMET ! MUHAMMED ÂLÎ ise, perde en ulu gayb’a ! Bunlar HAK ! ‘“ALLAH”’ diyen uğrar en büyük kayba ! ALLAH’ın gayb’ı ZÂT’tır ! Onu anlatamaz söz ! ALLAH için de sır o, kendini göremez göz ! Zâtını göremeyen ALLAH aynalar yapar ! İsimlerde kendini görüp ! Kendine tapar ! İSİMLER ! İsimlerden ibâret çünkü HAKK’ın vücûdu ! Mevcûd, kendi isminden ona eder sücûdu ! Vücûd ona âittir, yalnız ismindir senin ! ‘Ben o ALLAH’ım demek, haddi değil kimsenin ! HAKK’ın duyularıdır isimler ! Onu boyar ! HAK bu isimler ile görür, işitir, duyar ! İnsânda durum tersi ! Göz sensin ! Gören ALLAH ! Gören benim der isen ! Kendini yaptın ilâh ! Her isim farklı ayna ! HAKK’ı yansıtır başka ! Kendi yüzünü görmek ! HAKK’ı düşürdü aşka ! Her isme vücûd verdi ! Fıtratına münâsib ! Her ismin ezeldeki isteği oldu nasib ! KADER ! Kaderini ALLAH’ın üstüne atmak ârdır ! İsmin, yani öz dokun, ALLAH gibi hep vardır ! Kendin hariç, dünyâda ayıplama kimseyi ! Çünkü kendi isminin emri ona en iyi ! Kâfiri îmâna HAK dâvet eyledi ! Niye ? Dünyâda karakteri meydana çıksın diye ! Kafesi kır ! Her hayvân kendi yurduna kaçar ! Yılan yerde sürünür ! Kartal göklere uçar ! Can, nûr ve nâr arası ! Ne zamanki ölünür, Cin ve Rûh arasında, pay edilip bölünür ! Bu ikinci ölümdür ! Can iki parça olur ! En zahmetli işlemdir ! Ektiklerini bulur ! Bencil yanı, İblîsle ateşe girip erir ! Temiz yanı, rûh ile cennete selâm verir ! İsmin, kendini bilmek için vücûd istedi ! O sana vücûd verdi ! Mevcûd oldun ebedî ! HAKK’ın bilgisi artmaz ki ! Yeni şey yaratsın ! Yanlışını düzeltip onu kenara atsın ! Kendi özü ne ise ! Ne var ise kendinde, Yoğunlaştırır onu ! Değişme yok bu dînde ! Demek : HAK için bile dîn, bilmekmiş özünü ! İslâm teslim olmakmış ! Öze açıp gözünü ! ALLAH, özünü bilip yoğunlaştırdı ismi ! Sen de özünü bilip HAK nûra çevir cismi ! Beşerdeki her atom, bulduğunda özünü ! Arz da döner aslına ! Işık alır gözünü ! BİRLİK ve İKİLİK !
Kendini değil, yalnız HAKK’ı bilir bu boyut ! Bu yüzden o makamda olmaz sen ben savaşı ! Su gibi düğümsüzdür ! Birlikte olmuş aşı ! İsim sâbit kalarak yansır bir alt aynaya ! Aynada Rûh belirip ! Başlar aydınlatmaya ! Beraberlik yeri bu ! Başlar burda ikilik ! ‘“Ben RABB’in değil miyim ?”’ HAK her rûha sorar ilk ! Bu soruyu sorarken, Âdem kılığında RAB ! Toprak Âdem değil de ! Babası “Ebû-t-turab !” Rûh, RAHMÂN’ı gördüğü için hemen der ‘“Evet !”’ Çünkü aralarına perde çekmemiş ceset ! Çocuktur, veren ‘baba’ niteliği erkeğe, Bu değişmez ilkeye, RAB dahi boyun eğe ! ‘Tapılan’ niteliği olmaz ! Yok ise tapan ! Rûhun merhûm sıfatı, RABB’i ‘koruyan’ yapan ! ÖZÜNDEN SÜRÇME ! Rûh ve RAB, iki ayna oluyor karşılıklı ! Her aynada bir şekil çıkar Âdem kılıklı ! Rûh da bir alt aynaya yansıyıp olur melek ! Bu canın tek merâkı, dünyâya inebilmek ! Çünkü kendinden yoğun olan cinler ona der, Arzda hür olacaksın, ne ölüm var ! Ne keder ! Sâf can cennetten düşer yere ! İnanıp cine ! Cin ona ceset yapıp girer kanın içine ! Can doğar bu âleme, en âciz hayvân gibi ! Yurdundan sürgünlerin çünkü o en garibi ! Ama bu zavallıya HAK yine ‘rahmet’ eder ! Rûha, ‘Kalbin içine gir sen de gizlice’ der ! TÖVBE ! Getirmek için şimdi kelime-i şahâdet, Verildi burda sana, hayât denen bir müddet ! Görmediğine tanık olursan, cezân hapis ! Koyarlar zindanlara ! Bundan da âdî ve pis ! Hatırlayıncaya dek, ‘“And”’ında gördüğünü ! Kurtulup yapamazsın özün ile düğünü ! “İslâm garip” der RESÛL ! Özümüz bizi özler ! ‘Yurda dönelim’ diye, hep yolumuzu gözler ! İşte ‘Olup olmamak’ bu ! Bil ki en büyük sır ! Seni kurtarmak için, HAK sana kadar yansır ! AF REÇETESİ ! Aynada yansıyanı görmen için şart ışık ! Işık var da, kir varsa ! Çıkar şekil kırışık ! Önce kalbini arıt ! Bencil her türlü histen ! Aynan dışarı çıksın ! Tenindeki hapisten ! Sonra aydınlat onu ! ‘MUHAMMED Nûr’u ile ! Belirsin orda “ÂL-İ AB” denen âile ! ‘MUHAMMED ibn Abdullah’, ALLAH’ın ‘“O NÛR”’ ismi ! (287) Odur ‘“Göklerin Nûru !”’ Aydınlatan her cismi ! ‘Özlerin adları’dır HAKK’ın tüm isimleri ! “ÂL-İ AB” ya benzer gerçekte resimleri ! Ayna tenden çekilse, ölüm ! Küçük kıyâmet ! Âlemden çekilmesi, ‘“Büyük güne”’ alâmet ! Aynaya bakanınsa, çekilmesi âlemden, Zâtına dönmesine ALLAH’ın olur neden ! Aynaya yüz sürersen ! Göremezsin yüzünü ! Hatırla ‘Sîna’daki ‘“Çok yaklaşma”’ sözünü ! Belli bir uzaklıkta iki ayna : O ve sen ! Karşılıklı, seyrolur ‘güzel yüz !’ HAKK : Elbisen ! Kur’an insân ikizdir :O, Kur’an ve sen, insân ! ‘“İki deniz bir oldu, çıktı inci ve mercan !”’ HAKK’ın ismi de ‘“Mü’min”’, kulun ismi de mü’min ! Bakan bakılan aynı ! Sırrı budur Âdem’in ! Sen de aynı kişisin ! Aynadaki özünle ! Aynaya baktığın göz, bakar sana gözünle ! Biz de ayna gibiyiz : birle, bir ! Çokla, çoğuz ! Borç vücûd ile varız ! HAK vücûd ile yokuz ! ‘“Emâneti ehline teslim ediniz”’ HAK der ! Vücûda sâhip çıkan, HAKK’a ihânet eder ! Âdem’i sürgün eden, varlıkta ısrârıdır ! Vücûd ve mevcûd farkı, ALLAH’ın esrârıdır ! Mevcûd sınırlı ve çok ! Vücûd tek ! Ve sonsuzdur ! Su yukarıda buhar ! Ve aşağıda buzdur ! Hidrojen ve oksijen ötesine geçse su, Yine onu hapseder mevcûd olmak ! Kalır su ! HAKEREN İNSÂN ! Özünü gördüğünde, gelirsin önce vecde ! Sonra ‘B, ÂLÎ !’ Deyip ona edersin secde ! Eksiktin tamamlandın ! ‘Hakeren insân’ oldun ! Gökte yitirdiğinle, yerde yeniden doldun ! Kimliğini saklı tut ! Dünyâ Firavun evi ! Havrada Mûsevî ol, Kilisede Îsevî ! Ama nerde ne olsan ! Mâbedin olsun ‘“FUAD !”’ Çünkü orada mevcûd ‘Yücelerden yüce ad !’ Uyanmadan RABB’imiz, gafletten uyanalım ! Rüyâsından çıkarak, ‘“Rengine boyanalım !”’ İçimizdeki Âdem, ‘“ALLAH’ın boyasıdır !”’ Ateş rengi bu boya ! Deriyi soyasıdır ! Nârdan değil nûrdandır ! Bu Âdem’in bedeni ! Kendi gibi nûr yapar, ona secde edeni ! Cennetten düşen Âdem canımızdır ! Rûh değil ! Nûr değil ! Ateştendir ! Söndürmek için eğil ! Rûh, ‘Sîna’daki ateş ! Ne kavurur ! Ne yakar ! Omur iliğimizde, cennet ırmağı akar ! ‘“Şarkı Garbı olmayan ağaç”’, omuriliktir ! Üstü, ipofiz ! Mesîh ! Altı seks ! İkiliktir ! ‘“İbrâhim’in taptığı, batmayan güneş budur !”’ Dokunduğu insânı, yapar Mesîh ! Ne onur ! ‘“Koynuna soktuğunda, yandı Mûsâ’nın eli !”’ Elinden ışıldayan ateşe dedi ‘“Beli !”’ Ateşe giren demir, ateş rengi boyanır ! Kara yüzü ağarıp ! Işıl ışıl uyanır ! Ateşte her ne varsa, aynen demire geçer ! Ad ve vasıflarıyla, onu halîfe seçer ! Kızaramaz, ateşe secde etmeden demir ! ‘“HAK dostu”’ İbrâhim’e,‘“Ateşe gir !”’ İlk emir ! Bu aleve girene denir artık ‘Alevî !’ Kor gibi kızıl başı, olur radyasyon evi ! ‘“İBRÂHİM’in DÎNİNE GİR”’ der ALLAH, RESÛL’e ! MUHAMMED için bile ! İstisna yok usûle ! Bu kıbleye baş koydu ! Teslim olup İsmail ! Canından vazgeçince, HAK oldu onda fâil ! Nûh’un gemisidir bu ! Ona binen kurtulur ! Binmeyen hayvân kalıp, ömürler boyu ulur ! ‘“Demir”’ canı yoğurdu Dâvud ! Bu öz ateşte ! Doğal yüze dönelim ! ‘“HANÎF DÎN”’ budur işte ! ‘“Her şey yok olacaktır !”’ ‘“Ölmez o şeyin yüzü !”’ Mâdemki can da bir şey ! Ölümsüz onun yüzü ! ‘“Doğmamış doğurmamış”’ ALLAH’ın yüzü budur ! ‘Yüzü’ ‘ON DOKUZ’ eder ! EHLİBEYTTENDİR sudûr ! Senden sana giden bu, en kısa, en doğru yol ! ‘“Sırat-ül-Müstakîmi”’ izle ! Gerçek Âdem ol ! Onu bekletmeyelim ! Oyalanıp burada ! Bizi bir terk ederse, mahvoluruz orada ! SON TUZAK ! Vicdânını susturup aklın verirse akıl ! Özünden koptun demek ! Şeytan gibi namaz kıl ! Aklına sor ! Işık ne ? ‘Karanlık olmayan’ der ! Her şeyi, bilmediği zıddıyla târif eder ! Bilmediğini bile, beyin bilmez ! Ne acı ! Âdem’in yaklaştığı yasak meyve ağacı ! Hep bencillikten yana olur insânın aklı ! En azılı katile dedirtir ‘sensin haklı !’ Rûha sorulmaz ışık, ‘karanlık nedir’ diye ! O ışığın kendisi ! Bize HAK’tan hediye ! İrâde Rûhtan gelir ! Beyinindir seçenek ! İblîs, emreden benlik, ona sen olma binek ! Azarsa, oruç tutup azalt onun yemini ! İslâm yap ! Taklit edip MUHAMMED-ÜL EMİNİ ! Canın merkezi beyin ! Çalışamaz o kansız ! İblîs kandaki demir ! Kurtulmamız imkânsız ! Gelse içinden gıybet veya övünmek sesi, Zekeriya gibi sus ‘“Üç gün !”’ Sönsün hevesi ! Sekse o iter bizi, sen değil, o alır haz ! Omur ilik aktıkça, der ‘tekrâr et, bu çok az !’ Düşmüşüz bir tuzağa ! Sanırsın onu kendin ! Kötü teklif yapınca, namaz kıl ! Onu yendin ! Ayartamazsa seni, ayartır bir dostunu ! Onu senin başına sarar ! Soyar postunu ! Rüyâna her kılıkta girebilir ! O niçin ? ‘“Her sınama için o izin aldığı için !”’ ‘Parola’yı sor ona ! Tetikte ol her zaman ! Bilir kişin vicdânın ! ‘“Gözü kaymaz hiçbir an !”’ Yerine getirilir özden gelen her kelâm ! Can teslim olduğunda, Rûh der ‘Âleykümselâm !’ HAKK’a yakınsın artık ! ‘“Boş değil hiçbir sözün !”’ ‘“Ol”’ desen hemen olur ! Çünkü çevirmen özün ! Ten hapsindeki canın rüyâsını et tâbir ! Hak ettiği bedene sok ! ‘“Açılınca kabir !”’ Bulmadıkça can özü, bitmez kabir azabı ! Sokar her bir kalıba, seni HAKK’ın gazabı ! BESMELE, yâni RAHMÂN adına öz yargılar ! İnsân bu müthiş sırrı öldüğü an algılar ! B, Beytullah ! Öz kendin, nokta : “Hacer’ül-esved !” ZÂT-I ÂLÎ yüzüne dedik, elestte ‘“Evet !”’ Hakkı yenilen ÂLÎ açıklamadı gaybı ! Fakir çalıştı biraz tamir etmeye kaybı !
10 MUHARREM 1966 ANKARA ‘“HANOK !”’ ‘“İdris’i çıkardık der ALLAH, en yüce yere !”’ “Ölmeden önce ölmek” sırrı bu ! Aklın ere ! ‘“Îsâ ölmedi ! ALLAH onu yanına aldı !”’ Bu âyeti çözmekte ! Çok bilgin âciz kaldı ! ‘“Bir benzetme vardır”’der burda hâlbuki âyet ! Îsâ’nın mîrâcını anlatır ! Açık gâyet ! Benzer bir iddia var bak ! ‘“Üzeyir”’ için de ! Bu tür anlatımların hepsine ayni şey de ! Meselâ bir nebi var Tevrât’ta ! ‘“Hanok”’ ismi ! ‘“ALLAH ile yürüyüp kayboldu onun cismi !”’ Bu, besbelli ! Hanok’un sağken yaptığı mîrâç ! ‘“ALLAH onu yanına aldı”’ diyor ! Gözü aç ! Fizik sağken, üst şeffaf beden çıkıp giderdi ! ‘Gizli’ âyinde buna ! Halk ‘Ötenazi’ derdi ! ‘Ötenazi’ Yunanca ! Türkçe : ‘Gönüllü ölüm !’ Transta ! Çıkılırdı fizikten bölüm bölüm ! ‘Sır’ dolu bir kitab var ! ‘Hanok Kitabı’ adı ! Kilise ‘Kripto’ o ! Diyerek tanımadı ! ‘Kripto’, ‘Gizli’ demek hâlbuki ! Sahte değil ! Kiliseden gizlidir yâni ! Çözmeye eğil ! Etyopya’da bulundu ! Çok eskiye dayanır ! Nasıl erdi ? Anlatır Hanok ! Çözen uyanır ! Tevrât’ta Hanok için var yalnız iki âyet : Şeffaf ve fizik beden farkı açıktır gâyet ! İki Hanok var : biri ermiş oğlu, Yared’in ! Bir de katil Kâbil’in oğlu ! Siz dikkat edin ! İyisi şeffaf beden ! Kötüsü fizik beden ! İyinin ömrü uzun ! Kötü, kısa ! Bu neden ? ‘“Hanok altmış beş, artı üç yüz yıl yaşar !”’ Niçin ? ‘“Üç yüz yıl ALLAH ile yürüdü !”’ Onun için ! İlk altmış beş yılı o, sırf fizikte yaşadı ! Üç yüz yılı şeffafta ! Uzay takvimi adı ! ‘“Yared’in oğlu Hanok !”’ Bakın yedinci kuşak ! Yedi katman geçince ! ‘HAK dostu’ olur uşak ! Hanok göğe çıkınca ! ‘Metatrun’ olur ismi ! Kozmik boyut kazanır ! Ateş kesilir cismi : Şeffafı bile ! Yoğun gelen kirden arınır ! Çıktıkça ! Daha şeffaf bedenlere sarınır ! Gözde bir tek toz kalsa ! Nasıl ki insân eler ! Nokta kalana kadar ! Yükselir dereceler ! Işık âlemde iken ! Boyut kavramı kalmaz ! Zaman ve mekân kalkar ! Noktayı evren almaz ! Metatrun ! ‘Arş ötesi zât’ demektir ! RAB, adı ! Arş, ikiz ışın ! Bilge, RAHMÂN ! RAHÎM ! Anladı ! Arş altında var yedi gök ! Yâni yedi katman ! Yöneteni, ‘“Âdem’e rûh üfleyen”’ diye an ! Rûh, RAHÎMRAHMÂN ve RAB ! Miraçta üç basamak ! Titreşimine göre şeffaf’ın ! Mümkün çıkmak ! ERRAHMÂN Arş ! ERRAHÎM ise O’nun ‘“Kürsü”’sü ! RAHÎM olmasa ! RAHMÂN olurdu Arş’ın süsü ! RAB da ikizdir ! Dişi gücü ses ! O, Sekîne ! Sekîne’nin kökünü arayan, ZÂT’a ine ! ‘“O ses”’ olmadan ! Bil ki Metatrun çalışamaz ! ‘“O sesi”’ çıkarmadan ! ‘“Doğru değildir namaz !”’ ‘“O ses”’ ile beslenir ! Fizik dışında şeffaf ! Öteki adı ‘“Zikir !”’ Zikirsize yoktur af : Sâf ten ! Fizik bedende hemen bulur kendini ! Bu anlamda ‘“Zikirdir ! Kur’an ve İslâm dini !”’ Metatrun verir bebek ile meleğe besin ! Anlayan ! Buna, ‘sâf ten için Sekîne’ desin ! Fizik Hanok şeffafken, bakın ! Metatrun, ismi ! İlyas’ınki, Sandalfon ! Vaftiz bu ! Siler cismi ! MUHAMMED, ‘“MÂHMUD”’ olur ! Ve ÂLÎ, EBUTTÜRAB ! Îsâ, ‘“El Mesîh !”’ İnsân, ‘“Âdem !”’ Her biri RAB ! Hanok’ta ! İnsâna bir müjde vardır apaçık ! Ona der, Hanok sensin ! Metatrun’u bul da çık ! İşte bu yüzden ! ‘Müjde’ diye çevrilir İncil ! ‘“Oğul indi”’ deyip de ! Sen yorum yapma, bencil ! Metatrun’un ‘“Yetmiş iki”’ adı var ! Sonu hep ‘“El !”’ Yâni ‘HAK !’ ‘Yirmi sekiz’ harfi açmaya bedel ! Ama en önemlisi ! ALLAH’ın ‘“Yüce”’ adı ! Kimisi, ‘ÂLÎ !’ Kimi, ‘ALLAH’ diye anladı ! Yanlış anlaşılmasın ! Arada var kul farkı ! Hiçbir çark ! Saatçisiz çeviremez bir çarkı ! ‘“Mûsâ’ya, ilk, ‘Ben ALLAH !’ Sonra ise, ‘Ben RAB’ der !”’ Biri, perdenin ardı ! Öbürü, önü eder ! Doğrudan görünemez ! ALLAH hiçbir insâna ! Onu ‘Hazret !’ ‘Yüz !’ Ve ‘Genç !’ Gibi gör ! Yeter sana ! ‘Yüz’, zaten kendisinin ! ‘“Rûh”’u hep ‘Genç!’ Yaşlanmaz ! ‘Hazret !’ Her yerde hazır! ‘İlk Nokta’sız başlanmaz ! Süleyman der : ‘“İlk önce yaratılan şey hayır !”’ ‘“Hikmet O !”’ ‘“Bilmeyen”’i ! ‘“Özü bilen”’den ayır ! HAK der : ‘“Ben yaratırken, kâfir değildi şâhid !”’ Demek, ‘“Şahid olanlar !”’ ‘“Ona verenler ahid !”’ Kelime-i şahadet ! ‘“Yaratım”’la ilgili! ‘“Ahid verenler !”’ İse, ‘“Hikmet !”’ İle bilgili ! RAHÎM olan RAHMÂN O ! Sekîneyi büründü ! FÂTMA’yla bütünleşip ‘ÂLÎ’ diye göründü ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ÇEŞME / İZMİR -26.08.2001 HARF ADAM !
Sağ ve sol kol, MUHAMMED ! ‘Bacaklar’ FÂTMA ! Deyin ! EHL-İBEYT’in imzâsı oldu şekli, Âdem’in ! Okuyan secde eder ! Olduğu için emin ! Bunlardır ‘“Meleklerin bilmediği isimler !”’ ‘“İsimlerdir”’ aslında ! Görünen tüm cisimler ! İsimlerin aslı harf ! Harflerin aslı nokta ! Nokta sıfır ! Her şeyin içi ve dışı yokta ! ALLAH diyor : ‘“Her şeyin benim dışı ve içi !”’ ALLAH’ça tanımlıyor her şeyi ! Yâni hiçi ! Benzersizin şifresi : sıfır ! Sonsuz ! Ve ilk bir ! Bu şifreyi çözer, ne bilgisayar ! Ne cebir ! Harf adam’ı dönüştür de, sen ! Sayı adama ! Kime and içmiştin bul ! Ölmeden önce ama ! ALLAH’ın bilgisi, hiç artıp eksilmez madem : Her şey hep o bilgide ! Ama önce, ilk Âdem ! O’dur ! ALLAH’ın kendi kimliğine bilgisi ! Yoktur yaratılmakla ! Onun hiçbir ilgisi ! İşte bu ilk Âdem’in ! MUHAMMED ÂLÎ ismi ! Harflerden oluşmuştur ! Hak fıtrat o ! Yok cismi ! İlk Âdem ! ‘“RAHÎM olan RAHMÂN !”’ İkiz ! Bir çeşit ! ‘“LÂ İLÂHE İLLÂ HÛ !”’ Yüz on ! ÂLÎ’ye eşit ! ‘“Fıtrat !”’ ‘Mayasız’ demek ! HAKK’a olur mu maya ! ALLAH’ı bırak ! Çalış ‘“Fıtratı”’ anlamaya ! ‘“Fıtrat !”’ ‘“Fatır”’ kökünden ! Özdeş FÂTIMA ile ! HASAN HÜSEYN’e kanal ! EHL-İ BEYT ! HARF ÂİLE ! ALLAH, bilen ! İlk Âdem, bilinen ! Fark bu, yalnız ! Bildiği yine kendi ! Bundan çok ders alınız ! ‘“Fıtrat”’ değişmez ! Sâbit ! ALLAH’tan ayrılamaz ! Ancak yansır ! Onunla bütünleşmektir namaz ! Sperma, ‘“Kalem !”’ Ovül, isim yazılan kağıt ! İkisi de ! Yansıyan ‘“fıtrata”’ birer ağıt ! İlk Âdem yansıdıkça ! ALLAH’tan alır vücûd ! Yedinci kopyasıdır ! En yoğun olan mevcûd ! Harf harf ! Kendine benzer çizerek resmimizi, O, son kopyası yapar ! Rahimde cismimizi ! İnsân topluluğuna, ‘Âlem’ de denir ! Niçin ? ‘“Fıtratına”’ âlâmet her insân ! Onun için ! Vücûddur canlı Kur’an ! Yazılmış âyet âyet ! Kâfirden saklı sırrı ! İnançlıya net gâyet ! Ya ‘“Rûh”’a ! Ya da ‘“Can”’a ! Bir pencere ! Bil ki göz ! ‘Göz’ ve ‘“Ayn”’ harfi ayni ! Kur’anda ! Bakan hep öz ! Harflerden oluştuğu için insânda doku : ‘“ALLAH’ın MUHAMMED’e ilk emri oldu : oku !”’ ‘“Emre uyup okudu RABB’inin adı ile !”’ ‘ALLAH’ın adı ile’ değil ! Dikkat edile ! ‘“Bilen”’ ile ‘“bilmeyen !”’ Ayrıldı ilk o vakit ! ‘“Bilen !”’ Kendini şahit tutarak yaptı akit ! Şahit tuttuğu, kendi ‘HARF ADAM’ı, kendinin ! Can, melek ! Akit, secde ! İç yüzü bu ! Her dinin ! ‘“Sen kitabını oku !”’ İlk emir ahrette de ! Ölmeden oku da ! HARF ADAM refakat ede ! ‘“Yüce refakatçi”’ bak ! Kur’anda onun ismi ! Senin gibi HARF ADAM o da ! Sırf nûr ! Yok cismi ! ‘“ELİF LÂM MİM (ALM) ! ‘“ALLAH’ın ‘“Kitab”’a verdiği ad !”’ ‘“Hak yolu gösterir o !”’ ‘“Fıtrat”’ olmalı murad ! Sûre başlarındaki öteki harfler ! Âyet ! Aslı, ‘“İki yedi”’ harf ! Tekrâr etmezsen şayet ! ‘“İlk ikiz yedi sınıf !”’ Yansıtır ilk Âdem’i ! ‘“Rûh”’, Nebi basamağı ! ‘“RAB”’ ise, mîrâç demi ! Vücûd ‘harf’ denen sesle ! Her an yazılan kitab ! ‘Hem ‘“Oku !”’ Hem de ! ‘“Dinle”’’emrineyiz muhatab ! Bu her iki emri de ! Karşılar sesli zikir ! HAK, Kur’ana ‘“Kitab”’ ve ‘“ZİKİR”’ der ! Eyle fikir ! ‘Dinle neyden’ dememiş Mevlâna ilk ! Boş yere ! Ney yedi şakran ! Tonlar ‘“ON DOKUZ !”’ Aklın ere ! Kimliğini hatırlar ! Kitabını okuyan ! ‘“Yaratılmadan, ona öğretilmişti beyan !”’ ‘“Ol !”’ Sesi çıkarır o ! ‘“Ol”’ sesini duyunca ! ‘Yedi yatır’la yatar ! O sesle uyuyunca ! İslâm dininin adı ! Dikkat et ! ‘“Fıtrat dini !”’ HARF ADAM’ı oku da ! Öğren şimdi kendini : HARF ADAM kaç beyitse, topla o sayıyadek : Altı yüz altmış altı ! HARF ADAM, MELK-İ SEDEK ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 09.09.2001 HASTA ve HEKİM !
Kendi penceresinden herkes âleme bakar ! Sevdiğin ve sövdüğün aslında yâni kendin ! Arzuların hesâbı ! Cennet ! Cehennem ve din ! Yargılarına bakıp karar ver ! İç yüzün kim ? Yâni bir hasta mısın ? Veyahut da bir hekim ? Hastaysan ! Tedaviye başla ! İlk kendin ile ! Hekimsen ! Örnek ol ! De ‘herkes kendini bile !’ Bencil hırslardan büyük, yok dünyâda zelzele ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|