42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
‘“AND’”ı yenile Ona ! ‘“Kovulma kibir ile !”’ ‘“ALLAH mutlaka tutar !”’ Kula verdiği andı !”’ ‘“İlk Âdem”’e andını ! Yenilemeyen yandı ! ‘“Kıyâmet günü onun ahrette yok hissesi !”’ ‘“RAHMÂN’ın heybetinden titrer !”’ ‘“Kısılır sesi !”’ ‘“Sözünden dönenin HAK !”’ ‘“Yüzüne bakmaz yarın !”’ ‘“Konuşmaz !”’ Ve ‘“Yüceltmez !”’ Der : ‘“Lânetlisin !”’ Arın ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 20.01.2002 İKİZ KULE ! Yapılmaması için hakkımda yanlış yorum ! Önce her tür terörü, lânetle kınıyorum ! Her terör kurbanına ! Hak olan rızık ! Rahmet ! ‘“ALLAH katında şehit diri”’der RAB ve AHMET ! ‘11 Eylül’ tarihi ! En târihî uyarı ! Ne yazık ! Çıkmadı tam daha ! Onun duyarı ! HAK, deprem yapsa ! Bilgiç ‘Fay hattı kırıldı !’ Der ! MUHAMMED’i gönderse ! Sorgulamayan ender ! (5)................................................................ .................................................................... (6)....................................................................... ........................................................................... (7)............................................................... ................................................................... (8)....................................................................... ........................................................................... (9)............................................................... .................................................................... (10)...................................................................... ............................................................................ (11).............................................................. ..................................................................... Hapsolduğu şişeyi ! Eriterek cin çıktı ! ‘“Kıyâmet”’ âlâmeti olduğu ! Pek açıktı ! ‘“Ateşten olmuştur cin !”’ Bir tür o, nükleer güç ! Ateşi, yok ateşle söndürebilecek güç ! Terâzide terörist değil ! Hak ağır basar ! Kararı yargıç verir ! Ama çingene asar ! Tüm kutsal uyarılar ! Çıkacak âyet âyet ! ‘PANDORA’nın kutusu !’ Açıldı en nihâyet ! Din, ırk ve renk ayrımı ! Mikrop, virüs, bakteri ! Ve hepsinden de beter ! Çalınan alın teri ! Küreselleşmedir bu ! Herkes herşeye yakın ! Boş kaplardan doluya ! Olacak korkunç akın ! Küreselleşmiş ise ! Halkı açken, bir küre ! Aç bırakana ! ALLAH bir gün gelip tüküre ! Altı milyar insânın beş milyarı ! Bugün aç ! O her yıl dört yüz milyar silah satar ! Ağlar ‘“haç” !”’ Parasının üstünde ! Varken ‘“HAKK’a and”’ sözü ! HAK korusun ! Dolara endeksli iki gözü ! ‘“O gün”’, gök şemsiyesi ! Halkı korumaz ! Niye ? ‘“İnfazcı yer’den çıkar !”’ Âyeti vardır diye ! Atlantis suyla battı ! Ateşte sıra ! Bu kez ! ‘“Bir ses duyunca ânî !”’ Uzaylı olur herkez ! Ama uygarlığa çok ! Amerikan hizmeti : RAHMÂN esirger elbet ! Bu insâncıl ümmeti ! ‘“Saat”’ gibi ! Batı’dan Doğu’ya döner hep Arz ! Uzak Doğu’ya ! Tekrâr geçecek son söz ! Bu tarz ! Bil ki ! MUHAMMED ÂLÎ ! ‘“En emin ikiz kule !”’ Onun dışında kalan ! Yanıp dönüşür küle ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 19.10.2001 Not : Yerleri boş bırakılan (7) yedi beyit ileride açıklanacaktır. ‘“İLK HÜCRE !”’ ‘İlk hücremizdir !’ Rûhun vücûdda halîfesi ! Ne yaparsak kaydeder ! O, Gayb’ın sahifesi ! Hep titreşen bir atom ! Yâni ses ! Mâdde değil ! Hem ilk ! Hem de son olan ! ‘Nokta’ sırrına eğil ! Âdem’in vücûdundan gelen emânet hücre ! ‘“Bin yıla eşit gece ! ‘“Selâm o !”’ Benzer fecre !”’ Her hayâtta naklolur o ! Bedenden bedene ! ‘“Eskilerin eskisi !”’ ‘“En yakın !”’ ‘“Halk edene !”’ ‘Bana verdiğin sözü ! Sen asla unutma’ der ! Adı ‘“Fuad !”’ İçinden Rûh sana hitab eder ! Tüm geçmiş çilelere ve hazlara âit ses ! ‘“Şah damarda”’ki Âdem ! Secde etmeli herkes ! Sevab ile günâha ! Odur tarafsız tanık ! RABB’in O ! Sözünü tut ! Yoksa olursun sanık ! Sol karıncığa girer ! Sperminden babanın ! Şeffafa kordon bağlar ! İşte bu doğum anın ! Her dolaşımda çeker kan ! Çevrenin filmini, İlk hücreye verir ! Yok video ondan mini ! Ne yapsan ! Ne düşünsen ! Ne desen ! O kaydeder ! Kur’an ona ‘“Şerefli tutanak meleği”’ der ! Her atomu titretir vücûdda ! Kendine denk ! İster ki ! Kendisinden hepsi onlar alsın renk ! Her bedende ilk hücre ! Onun tohumu ! Niçin ? Titreyip bedenini inşâ ettiği için ! İlk atomu da şeffaf ! Meselâ şeffafsa ten ! Şekil veren ve bozan ! ‘Bir borudur hep öten !’ Ölmeyen,değişmeyen ! Birtek hücre ! Bil odur ! Kordonunu sökünce ! Kâlbine der ‘Artık dur !’ Kâlb durunca üç gün o ! Kayıtları nakleder ! Şeffaf tene: ‘Bunları arzu tene naklet’ der ! Kordon bölünür ! Kayıt şeffaf tene geçince ! İnsân tam o an ölür ! Burda bir sır var ince ! Cesetten ayrı değil ! İlk üç gün ! Şeffaf beden ! Büyük kötülük yapar ona ! ‘Gürültü eden !’ Sesle ağlarsan ! Şeffaf ten hiç kayıt alamaz ! Ahrete bomboş gider can ! Orda pek kalamaz ! Kaydı yok ki ! Verilsin hesabı son hayâtın ! Erenler der :‘Canı siz hemen bedene atın !’ Bir hayât deneyimi ! Olur harcanmış böyle ! Zamandan daha büyük kayıp olur mu ! Söyle ? ALLAH ! ‘“Zaman üstüne !”’ Bu yüzden yemin eder ! ‘“Şimdi yargılasam ben !”’ ‘“Herkes ateşliktir”’ der ! Ölene ! Kısık sesle ve şahsen duâ edin ! ‘“Sevgiden daha güçlü hiçbir şey yok”’ diyor dîn ! Cesedi üç gün sonra yak ! Yoksa yanar filim ! Filmin deposu ‘Şeffaf ten de yanar !’ Der ilim ! Üç gün sonra şeffaf ten ! Ölüp olur hayâlet ! Cesetle aynı erir ! Bilinç yok ! Yüz rezâlet ! ‘Alt arzu ten’ cehennem ! Üst arzu, cennet yaşar ! Düşünce sınırını, akıl bedende aşar ! Korkunç ateş içinde ! Alt arzu ten geberir ! Bütün bencil hırsları tükendiğinde erir ! Vicdân ! Arzu bedenin ‘İlk hücresinin’ ismi ! Bütün hayâtımızın en canlı olan resmi ! Alt duygu ten ölünce ! Cin girip hortlak olur ! Medyum şeffaf ten verse ! İnsânmış gibi solur ! Cennet anlatılamaz ! Güzel bir renk âlemi ! Her arzu gerçekleşir ! Kimse bilmez elemi ! Arzular tükenince ! Ölür ‘üst arzu beden !’ Her arzunun bir hayâl olması buna neden ! Bu yüzden her arzunu ölmeden sen denetle ! Çoğu olsun rûhunla, pek azı ise etle ! Ve ‘akıl beden’ girer ! Bir akıl âlemine ! Her düşünce ses olur ! Her söz benzer yemine ! Akıl beden ölünce ! Bilgeyse çıkar Rûha ! İdealini yaşar ! Bu, yasak ham güruha ! Reenkarnasyonunu orada kendi seçer ! Evrimine en uygun olan bir model biçer ! Bilge ! Bilgin ! San’atçı ! İçin bu işlem mümkün ! Yol gösterir HAKEREN ! Yâni diyebilen ‘“KÜN !”’ ‘“Bütün bedenler ölür ilk tohumları bâkî !”’ Her biri ‘“HAKK’ın yüzü !”’ ‘“Secde”’ şarttır illâki ! Her atom titrer ! Alıp ilk atomdan ayarı ! Bu ayar için yapar sana o hep uyarı ! İnerken her ilk atom ! Beden çizer kendine ! Sestir onun kalemi ! RAHMÂN O ‘“HANÎF DÎN”’e ! İster ki her hücresi olsun kendinin tipi ! Zîrâ odur ‘“ALLAH’ın her bedendeki ipi !”’ İnerken her ilk hücre bedenini yeniler ! ‘“Piştikçe, diyor ALLAH, yenilenir deriler !”’ Bedenler yenilenip değiştikçe hücreler, Özüyle bütünleşip bencilliğini eler ! Kıyâmette ! Herkesin ilk hücreleri kalır ! Onları, çıkarmış HAK tekrâr içine alır ! “Hacer-i esved !” Arzın ilk atomu timsâli ! Arz ! RESÛL’ün vücûdu ! Rûhu, Hazret-i ÂLÎ ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 17.12.1998 İLK ve SON MESAJ ! 42 yıl önceden, ismi ve cismi ile, Müjdelendi bu mesaj ! Tam değerlendirile ! Yaşanmakta dünyâda, böyle bir olay ilk kez, Özümseyip mesajı, özünü bulsun herkez ! ‘Ödülü MUHAMMED’den bunun !’ ‘Nobel’den değil !’ Öyle yazdım o vakit ! Kendi özüne eğil ! ‘“Kendi özünden başka, âlemde herşey fâni !”’ Kalk ! Özün kaldırmadan seni ayağa âni ! Hem din ! Hem Vicdân ! Hem Nûh ! Ayni sayı bak ! Niçin ? “Kurtuluş EHL-İ BEYT’in gemisi !” Onun için ! Milenyum halklarına budur ilk ve son sözüm ! Onlarınkinden farklı değildir zîrâ özüm ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 04.06.2002 İMÂM ! Mihrap benzer ayakta dinelen bir insâna ! ‘Ben Âdem’im secde et !’ Demek istiyor sana ! En yakın durabilir önünde bir tek kişi ! ‘“Son sınır o !”’ Yapyalnız mîrâç yapanın işi ! Bu yüzden şart ‘“MUHAMMED âilesine selâm !”’ ‘“Herkesi imâm yapmam !”’ Der İbrahim’e kelâm ! Din yozlaşınca ! Yazık ruhban sınıfı çıktı ! ALLAH’IN kelâmının çiğnendiği açıktı ! İmâm simgesiyle biz çözelim şu namazı : Sırrını bilir namaz kılanların çok azı ! Namaz bitince, imâm kıbleden alıp izin, Yüzünü cemaate döner ! Yorumu sizin ! Cemaat de, yüzünü çevirip sağa, sola , Der : bir insâna, ‘“Selâm ALLAH’tan sana ola !”’ Saflar safları döner yedi kez ! Kâbe merkez ! ‘Yedi secde âyeti’ vardır ! Düşünsün herkez ! ‘“Safları sıklaştırın !”’ Emri, bize var mâdem ! Merkezde toplanarak oluşturalım Âdem ! ‘“İğne deliğinden de daha küçük”’ o nokta ! Boyutu sıfır olan girer ! Var olan yokta ! İmâm arapça üm üm ! Yan yana iki anne ! MUHAMMED ‘“ÜM !”’ Dünyâya getirense bahane ! İmâm ilk Âdem demek ! Tam seksen iki eder ! ‘Ben Toprağın babası, ilk İMÂM ÂLÎ’yim !’ Der ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA- 08.12.2000 ‘“İNSÂNIN ÖZGEÇMİŞİ !”’ Cinler ! Düzene karşı sınırlarını aştı ! Üç yüz milyon yıl ! İnsân yaratmaya uğraştı ! Ortaya çıktı ! Rûhsuz ! Duygusuz ! Canavarlar ! Ve hepsi yok edildi ! ALLAH’ın sabrı taştı ! Zîrâ ‘“HANÎF DÎN”’ denen ! Var ‘“Yaratım kanunu !”’ ‘“Fıtrat düzeni !”’ ‘“Kimse değiştiremez onu !”’ Uygulamasını, HAK ! Yalnız Âdem’e verir ! Ne cin ! Ne Melek bilmez ! Yâni ‘“KAF”’ ile ‘“NÛN”’u ! ALLAH ile ZÂT’ından, çıkmış olan birer nûr, Meleğin fışkırttığı, saydam bedene konur ! Güneş sistemimizden bir önceki sistemde, Erene, ‘“Melek”’ denir ! ‘Ay rûhudur !’ Ne onur ! Ay’ın ilk gün, kayığa benzer boyu ve eni ! Zikret ALLAH’a eşit ! ‘Hilâl’ ismi vereni ! İnsân ! Hayvân ! Bitki ! Ve mâdene ! Giysi biçen, ‘“Bu dört çiftin”’ terzisi ! ‘“Nûh”’ denen Ay ereni ! ‘“Uzun süreçten geçtik !”’ ‘“Değmez bu anılmaya !”’ Vardı bir şeffaf vücûd ile bir çift HAK maya ! Bu iki zıt şey ! Temas edemediği için ! Hiç bilincimiz yoktu ! Gerek vardı yamaya ! Şeffaftı ! Bedenimiz gibi ! O zaman Arzda ! İçi Haktı ! Dışıysa, cennete benzer tarzda ! Mayamız ‘“Sekîne”’yle ! Hep diri ve tok idik ! Anlam yoktu bize hiç ! İbâdet denen farzda ! Hepimiz ! Bir tek vücûd olmuş idik ! Arz gibi ! Pozitif ve Negatif ! Müthiş bir güç sâhibi ! Âdem ile Havvâ’dan ibâret bir bütündük ! Kendimiz ! Kendimizin idik yâni râhibi ! ‘“Bir bütün ilk genden HAK ! insânı yarattım”’der, Yâni Âdem ve Havvâ ! Bütün bir ilk gen eder ! Şeffaf ırkın ! Çift cinsli olduğuna kanıt bu ! Biraz yoğun Âdem’den ! Havvâ çıkardı peder ! Gölgemize girerdik ! Kendimizi yansıtıp ! ‘Birden yalnız bir çıkar !’ Sırrıydı bu ! Tıpa tıp ! Ölmeden ve doğmadan ! Sürekli yaşar idik ! HAK der: ‘“Yapamayacak bunu, hiç bir zaman tıp !”’ Gözeneklerimizden ! Fışkırırdık ter gibi ! Başka şeffaf bir eve ! Taşınmak ister gibi, Eski bedenimizden ! Yenisine geçerdik ! ‘“Belkıs’ın sarayını ! Nâkil eden er gibi !”’
Milyonlarca yıl rüyâ görmüşüz biz ! Hayâl et ! Giderek bedenimiz ! Ve de Arz yoğunlaştı ! ‘“Cinlerdi ! Süleyman’a bu inşâatta âlet !”’ Böylece ! Yarı şeffaf üçüncü ırk göründü ! Erkek veyâhut dişi ! Bir bedene büründü ! ‘Gönül perdesi !’ Henüz tam kapanmadığından, O ne seks hırsı ! Ne de kâfirlikte süründü ! Kaburga kemiğinden ! Bil ki Havvâ çıkmadı ! ‘Yan taraf !’ Bu sözcüğün İbrânicede adı ! Çift cinsin bir tarafı ! Eksildi her bedende, Mantıksız ! ‘Şeffaf vücûd’ için ‘kemik’ isnadı ! Üçüncü ırk ! Çift cinse ayrılmadan az önce , Bir ‘KUTUB’ indi ! Ölmez ! Vücûdu yapay bence ! Kur’anda ! ‘“İbrâhim’e inen yüce kurbân”’ o ! Benzer ! RESÛL’ün Mîrâç anı gördüğü “GENÇ”e ! ‘Kutub’dan sonra ! ‘Dört zât !’ Dünyâya şeref verdi ! ALLAH ! ‘“Cennette akan ‘“Dört ırmak”’ adı verdi !”’ Mîrâçta ‘“Son sınır”’dır ! Ne yaparsak yazarlar ! Her an kutbun emrini yapmak ! Onların derdi ! ‘Doğum sancısı’ demek ! İbrânîcede ‘“Hâbil !”’ ‘“Hâbil”’, ‘kadına !’ ‘“Kabîl”’, erkeğedir ! Mukabil ! Hiç kendi kardeşini ! Bu sâf ırk katleder mi ? ‘Bekâret kanı’ sâde akıtmış idi Kabîl ! Kendimizi bilemezdik mâsûm iken ! Ne acı ! ‘“Sekîne”’mizin vardı ! ‘Akıl’a ihtiyacı ! Maddeyi ! ‘“Rûh”’umuzla bağlayacak çengele, Dendi ‘“İyi ve kötü şeyi”’ bilme ağacı !”’ ‘“Tevrât’ta yasaklanan ağaç !”’ ‘Akıl’ ağacı, Yâni ben bilincini veren Rûhun aracı ! Bu ağaç belkemiği ! Ve suyu, omurilik ! Cennetin eksenini ! İblîs sanmak ne acı ! Kur’anda HAK ! ‘“İncir ve Zeytine”’ eder yemin ! ‘“Zeytin”’ yağından yanar ! Kalb lâmbası Âdem’in ! Alev üçgen ! Üç parça ! Aynen ‘“İncir”’ yaprağı ! Anla ! Hangi ‘“Ateş”’te ! İbrahim oldu emin ! Âdem’den sonra gelen peygamber ! Kur’anda ‘“ŞİT”’, ‘Çiftleşmeyle !’ Hâbil’den doğan ilk halk bu ! İşit ! Ölmeden ! Îsâ gibi ! Hepsi semâya çıktı ! Yâni şeffaf ırk ! Rûhla bütünleşti bir çeşit ! ‘Oğlak Burcundakiler !’ Bu aklı ışınladı ! Kur’anda ! ‘“Rûh üfleyen Cibril !”’ Onların adı ! ‘Benlik’ veren bu ışın için ! Tevrât ‘“Yılan”’ der ! Kilise ise ! Atar ona ‘Şeytan’ isnadı ! Hâlbuki ‘Yılan’, şimşek simgesi ! Zikzak gider ! Uyurken halka olup ‘Uçan dâireyim’ der ! Belkemiği, ‘Sîna’da ayağa kalkmış yılan !’ Işın ordan girdi mi ! Çıkarken olur ‘Ejder !’ Bu ‘Güneş Erenleri !’ Işın edince ihsân ! Sâf hayvânlık hâlimiz bitip, olduk sâf insân ! Işınımız ipiyle ! Erenimize çıktık ! Buna ‘“PUTSUZ DÎN”’ diyor ! Kur’anda ki HAK lisân ! Beden yarı şeffaftı ! Melekler ile eşit ! Bizim için Gayb yoktu ! HAK’la olduk bir çeşit ! Hiç günâhsız ölerek ! Hemence doğuyorduk ! HAK der : ‘“Ölmeyip Göğe çıktı !”’ ‘“ÎS ile ŞİT !”’ Güneş Ereni sırf rûh ! ‘Gölgesi düşmez yere !’ Şeffaf bedeni yok ki ! Fışkırtıp halka vere ! ‘Bâkir delikanlıdır !’ Arzla temastan kaçar ! ‘“Eskilerden de eski”’ der Kur’an ! Akıl ere ! ‘“Eskiler”’, Ay ereni ! Güneş ereni ise, Ondan eski âlemde erdi ! ‘Kıdem’, hâdise ! Bunlar ! Daha da eski ‘dört kâtibe’ bağlıdır ! Kâtiplerse ! En eski, ‘“RAHMÂN”’ denen reise ! Birkaç Güneş Ereni ! Bizzat bedene indi ! Bir ‘“Sekîne”’ olarak ! Onu ‘Mesken’ edindi ! ‘“RAHMÂN Arş’ın üstüne yansıyıp”’ ‘“HAK dost”’ oldu ! ‘“Âdem’e secde etti”’ ışınlı ! Özlem dindi ! Tevrât ‘“Işıklı Melek Gökten yere düştü”’ der ! ‘“Yer kızına aşkını onun”’ hikâye eder ! HAK der: ‘“Âdem düşmedi ! Yüce makamdan kaydı !”’ Papanın yorumuysa, ‘Şeytan’ı kovdu Peder !’
‘“ALLAH’ın her ismini, biliyor iken o dem !”’ Şeffaf ırk da olamaz ! İblîs’in aldattığı ! Işınlanmadan önce ! Bilinçsizdi o mâdem ! Kimi Eren ! ‘Kirlenir’ diye ışınlamadı ! ‘“Toprağa secde etmem !”’ Diye geçendir adı ! Işınsızlar, hayvânla yattı ! Canavar doğdu ! Pahâlıya mâl oldu ! ‘“Kibirli”’nin inâdı ! Zîrâ iki ayaklı bir hayvândı ! Canavar ! Hem kuyruğu ! Hem uzun saçlı insân başı var ! ‘Deniz kızına’ âit efsâne ! Bundan çıktı ! Zıt cins dölünü, ‘“FITRAT”’ lânetler ! ‘“HANÎF”, kovar ! ‘“İlk günâh ilk çiftleşme !”’ Demektedir kilise ! Cennetten kovulmaya, çiftleşme neden ise ! Niçin HAK ! Toprağı da lânetleyerek dedi : ‘“Artık sırf diken bitir ?”’ Anlamlı bir hâdise ! Demek hem beden ! Hem Arz ! Şeffaflığı yitirdi ! Rûh, ‘Hayvân postu giydi !’ Sâf Arz, diken bitirdi ! ‘“Edeb yerini, edeb ziyneti ile örtün”’, Diye bu husûsta HAK, bize misâl getirdi ! Dördüncü ırk ortaya çıkınca ! Işınsızlar, Dişi canavarlarla çiftleşti ! Yürek sızlar ! İlk maymunlar türedi ! Yâni İnsân, maymundan Değil ! Maymun, insândan gelir ! Darvin duysun âr ! ALLAH MUHAMMED’e der :‘“Tartışırken Yüceler, Sen orada değildin !”’ ‘“Özünden !”’ Bu heceler ! Öyleyse ‘“Yüce”’ demek ! Öz demek ! En son, İblîs, ‘“Özü”’ tartışıp düştü ! HAK ! ‘“Kibirli”’yi eler ! Işınlamayanlara ! Dedi kükreyerek HAK, ‘Işınsıza secdeye, oldunuz siz müstahak !’ Kirlenmeden korkarak ! Kirlettiniz sâf ırkı ! Bencil ! Eren de olsa ! Affetmem ben muhakkak ! Hepsi ! Işınsızlara acele ışın verdi ! Canavarla yatanlar ! İlkel akıla erdi ! Geri zekâlı oldu ! Ama HAK dışlamadı ! Zîrâ RABB-ÜL-ÂLEMİN, her kulunu severdi ! Tevrât’ta ‘“Devler”’dir bil ! Dördüncü ırkın ismi ! Dinozorlardan bile ! Çok büyük idi cismi ! İçi ve dışı gören ! Üçüncü gözü vardı, Her cine hükmederdi ! Bir fotokopi resmi ! Giderek ! Beden ve Arz en yoğun hâli aldı ! ‘Özleri’ perdelenip kara büyüye daldı ! Her biri Süleymanken ! İfrit ’e bağlı oldu ! Rûhunu yitirmemiş bir avuç insân kaldı ! Kur’an der :‘“Kullanırdı her bir cini Süleyman !”’ Hepsi kaçtı, ‘“Bastonu kırılıp düştüğü an !”’ Saltanatı ayakta tutan belkemiğini, ‘“Kurt kemirdi mi !”’ Artık HAK dost’ta kalmaz derman ! Tevrât der :“’Gökten düşen Âdem, çıplak süründü !”’ ‘“Bir hayvân postuna o, en sonunda büründü !”’ Bu post ! Atlantislinin hayvânlaşmış vücûdu ! Artık ona ne rûhu ! Ne de Kutbu ! Göründü ! Rûh tam perdelenince ! Ortaya çıktı akıl ! ‘Görmediğin ALLAH’a dedi ‘artık namaz kıl !’ Umudu pazarladı ! Dîn komisyoncuları ! Her biri bir dîn kurup dedi, ‘Peşime takıl !’ İki göz kapayınca ! Üçüncü gözü,saptı ! ‘Kendi özü’ yerine ! Cine dost olup taptı ! Ölene ! Hortlağını koyup kullandı zombi ! Dinozora cin sokup konuşan bekçi yaptı ! Artık vâdesi gelen ! ‘“Tûfan”’ denen ‘“Saat”’tı ! Ay, okyanusu çekti ! Arzın ekseni yattı ! Tûfandan önce ! Kutbun mesajı üzerine, Göç etmiş ‘“Nûh kavmi”’nin dışında ! Hepsi battı !
Avustralya oldu ! Üçüncü ırk belgesi ! Atlantis ! Atlantikte batarken Asya çıktı ! Tibet ! Mısır ! Mekke’ye, vurdu Kutbun gölgesi ! Beşinci ana ırkız artık ! Derimiz beyaz ! Tekrâr şeffaflaşmaya başladık ! Ama çok az ! Bir milyon yıl geçti ! Ve beşinci alt ırktayız ! Hâlâ körüz ! Ve hâlâ ‘EGO’dan alırız haz ! Yarım milyon yıl sonra ! Biterek bu karanlık ! Bu alt ırkın sonunda ! MEHDÎ çıkar bir anlık ! Mâvi ciltli altıncı ve yedinci alt ırk ise, Amerika da türer ! İnsânlaşır insânlık ! Yasa gereği Kutub ! Yer’e vererek emir, Der: ‘“Kıyâmet saati”’geldi ! İnsân ye ! Semir ! Beşinci ana ırkı ! Yer, ‘“Deprem”’le yer ! Yutar ! Volkanlar ateş kusup lâv gibi akar demir ! Üç tip saç kesiti var : ‘Yassı ! Oval ! Yuvarlak !’ Siyah, Sarı ve beyaz son üç ırktır ! Ver kulak ! İlk iki ırk şeffaftı ! Saçı, kemiği yoktu ! Boşuna aramayın ! Kazıda çıkmaz hortlak ! Üçüncü ırk sonunda ! İlk gerçek fizik insân , Çıktı on sekiz milyon yıl önce ! Büyük ihsân ! Zîrâ milyarlarca yıl ! Rûh yâni biliç yoktu ! Melek gibi robottu ! Hem yoktu harf harf lisân ! Rahimde ! ‘Mâden, bitki, hayvân’ evrimimiz var ! Bunlar tanık ! İlk üç ırk, olduğumuza davar ! Sonda insân oluruz ! Bak ALLAH der ‘“RAHMÂN’dır, İnsânı halk edip RÛH ve dil veren”’ yüce yâr ! Her ırkta ! Yedi alt ırk biribirini izler, Başında ve sonunda ! Ortaya çıkar ‘“Bizler !”’ Ateş ve Su ! Sırayla yutar her ana ırkı ! Kırk dokuz alt ırk, bir de Kutub ! ‘Elli’ yi gizler ! Beş ırkın şâhididir ! Bizde olan beş duyu ! Hepsi yalancı şâhit ! Yine sen hâlâ uyu ! Altıncı ırk ! Altıncı duyuyla Gayb’ı görür ! Yedinci ırkın ise ! ALLAH’a benzer huyu ! Çift omurilik ve çift cinsli olur her beden ! Işıkla beslenir ve doğarız çiftleşmeden ! Hem biz ! Hem de Arz ! Birer nûr topuna döneriz ! Yiten Cenneti ! Tekrâr bize verir halk eden ! MEHDÎ kucaklayarak ! Bizlere ‘Evlâdım’ der ! Elini öpüp, ona ağlayıp deriz : ‘PEDER !’ Yüzünü açar ! Meğer her Mehdî ! O Kutubmuş ! ‘“Yüce kurbân”’ı görüp EHLİBEYT secde eder ! ‘Başak’ burcuna kadar ! Her burç bâkire insân ! Cinsel birleşme ! ‘Akrep’ ile edildi ihsân ! Bir burç yarılıp iki burç on burca eklendi ! Tevrât’ta ! ‘“İlk on nebî !”’ ‘“Bu on burç !”’ Der ! HAK lisân ! Kur’anda ki her nebi ! ‘“Has”’ ve ‘“Benzetme”’ âyet ! Sâde semboldür deme ! Et edebe riayet ! Bilhassa Kur’anda ki en büyük yedi nebî ! Omuriliğindeki ‘Yedi Ton !’ Güçlü gayet ! ‘BLAVATSKİ’nindir ! Bu mesajın ‘Vizyonu !’ ‘“Kitab ilmiyle”’ Uluğ bir parça açtı ! Onu ! Olmuş ! Hem de olacak ! Her şey ‘“Saklı Kitab”’da ! Gönül gözünü açıp seyret televizyonu ! Bu mesaj ne hayâldir ! Ne hikâye ! Ne masal ! Çünkü bir çok âyetle ! Kanıtlıdır her misâl ! Erdiğin an görürsün ! Bütün özgeçmişini ! Kendin masal olmadan ! Bu kıssadan hisse al !
İZMİR- 12.02.1997 İ R Ş Â D ! HAK, direksiyonunu verecek şoför arar ! Dünyâ ehliyet almak için sınava yarar ! Yol Havvâ’yı aldatan yılan gibi zikzaklı ! O kıyâmet gününde verilir en son karar ! Akıl İblîs aynası, bir kahkahalar evi ! Cüceyi dev gösterir ! Cüce gösterir devi ! Kâlb aynana dosdoğru bak ! Gör gerçek yüzünü ! HAKK’ın evine secde ! Dünyâda ev ödevi ! Doğan terk eder rûhu ! Ölen terk eder eti ! Ölen dünyâyı bilir ! Doğan ise ahreti ! Doğmaktan ve ölmekten kurtulmak istiyorsan ! Dünyâ ile Ahreti bir otel bil iğreti ! HAK sünnette ağlatıp ! Gerdekte güldürüyor ! Kimini genç, kimini yaşlıyken, öldürüyor ! HAK hiç haksızlık yapmaz, eski deftere göre ! Borcunu ödeyenin defterini dürüyor ! Güneş ışını, camı kırmadan geçip gider ! Işık hariç ne geçse ! Gözümüzü kör eder ! Gözünü HAK nûrundan başka şeye çevirme ! Kör olursun Ahrette ! Hayâtın olur heder ! Rûh denen emâneti yüklenmek ! Değil hüner ! Mumu yanmıyor ise elde taşınmaz fener ! Mum yandı mı ! Cam fânûs kapalı tutulmalı ! Hırsların rüzgârıyla yoksa o hemen söner ! Kendi babası koyar ! Çocuğunun ismini ! Ressam, ismiyle süsler ! Yarattığı resmini ! ‘“Her bir şeyin ismini bildi Âdem”’ der ALLAH ! Onun rûhu diriltti ! Her bir şeyin cismini ! ALLAH’tan ilk yanan mum, yani ilk Rûh MUHAMMED ! ‘“Âlemlere rahmet O”’ âyetidir alâmet ! ‘“Lütfen şefâat”’ diye yalvaran her zerreye, Kendi rûhundan üfler ! Budur en büyük rahmet ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|