42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
O an dileyen kendin değilsin ! Kendindeki ! ALLAH’ın emridir o ! Bu anlamdadır ‘“De ki !”’ ‘“Herkes kurbân !”’ ‘“ALLAH’a ne kan !”’ ‘“Ne can ! Ulaşmaz !”’ ‘“Secde et !”’ Rûha yaklaş ! Ve HAK ol ! Budur namaz ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA-23.02.2001 MASON MASALI ! İşte ! Masonun, gizli hep anlattığı masal ! ‘“Kitab ilmi”’ne göre biz yorumladık ! Ders al ! Sâf Havvâ’yı cennette ! Şeytan körpe av seçti ! HAK’tan öç almak için ! Kızın ırzına geçti ! Sonra terk etti onu ! Ve ‘dul karı evlâdı’ Oldu dünyâda doğan oğlu Kâbil’in adı ! Çünkü kovmuştu kızıp RAHMÂN cennetten onu ! Şeffaf iken sürçmenin ! Yoğunlaşmaktır sonu ! ‘“Sâde diken üretti ! Lânetlendiğinden arz !”’ ‘“Çalışmadan nimet yok”’ şartı ! Kula oldu farz ! Havvâ ile evlendi Âdem ! Ve doğdu Hâbil ! Ona düşman kesildi ! Üvey kardeşi Kâbil ! Hâbil koyun ! Ve Kâbil buğday etti hediye : RAHMÂN’a teşekküre ! Vesile olsun diye ! Kabûl eyledi RAHMÂN ! Yalnız Hâbil’inkini ! Kardeşini öldürdü Kâbil ! Kabarıp kini ! Ve dedi ! Koyun kolay ! Ben toprak çapaladım ! Beni reddettin ! Çünkü ‘Şeytan’ın oğlu’ adım ! Daha doğmadan ! Bana cennetini kapadın ! Sen taraf tutuyorsun ! Nasıl HAK olur adın ! Ben de birşey yarattım topraktan ! Senin gibi ! Bana kızdın ! Bu mülkün çünkü sen tek sahibi ! Oğlu da ! ‘“Şeytan gibi karşı geldi RAHMÂN’a”’ HAKK’ı paylaşamadı Hâbil’le ! Budur mânâ ! ‘“Sonra bir çocuk verdi Havvâ’ya HAK ! Adı Şit !”’ Ve oldu dünyâdaki insânlar, iki çeşit : Biri, RAHMÂN’dan gelen ! Katıksız Şit evlâdı ! Biri, ‘“İnsân şeytanı !”’ Kâbil’in oğlu adı ! Biri birine düşman ! Bunların ikisi de ! Sen birisine ateş ! Ve öbürüne su de ! Şeytan dikbaşlı alev ! Çağ dışı şeye karşı ! Melek, tutucu saf su ! ‘“Başında taşır arşı !”’ Su söndürür ateşi ! Isıtılsa ne kadar ! Ateş ! Ömrünü, suyu arzdan kovmaya adar ! Devlet, aynen ateşi ! Su, dini temsil eder ! ALLAH, iki zıt kutbu dost yapmaya ‘“Vaftiz”’ der ! Ateşle vaftiz yapar Mesih ! Yahya ! Su ile ! RÛH ateş ! Şeffaf beden ! Su gibi ! Herkes bile ! HAK dost ! Nakledebilir rûhunu şeffaf ile, ‘“İsâ gibi, beşikte yatan bebeğe”’ bile ! ‘“Belkıs’ın sarayını nakledebilen kişi !”’ Rûhu nakledemez mi ? ‘“Bu kitab ilmi”’ işi ! Misyon sonu ! Rûhunu o kendine çağırır ! ‘“İsâ o vakit, İlyas ! İlyas ! Diye bağırır !”’ ‘“İncilde bizzat İsâ ! Yahya, İlyas idi”’ der ! Bunu nasıl yorumlar ! Acaba aziz peder ! Şöyle bir söz söyledi ! ÂLÎ bir gün hutbede : “Bana ilk Âdem ! İlyas ! Yahya ! Ve de Mesih de !” RESÛL ÂLÎ’ye dedi “Sırdın her nebi ile ! Benimle açık geldin !” Bu söz tefsir edile ! RESÛL’e HAK ‘“İBRAHİM dinine dön”’ der ! Niçin ? ‘“İbrahim ateş ile”’ abdest aldığı için ! ‘HAK dost’tan ateş alıp ‘“HAK ile o oldu dost !”’ Öz anne babasını buldu ! Ve soyuldu post ! Cennet çeki dağıtıp halkı sömürür dinci ! Maddenin ötesine geçmez devlet bilinci ! Din ve Devleti ayrı tutmaya dikkat edin ! Dost yapacak onları ! ‘“KİTAB İLMİ”’ndeki din ! Kâlb ve baş arasında sürüyor savaş hâlâ ! Çizgili kâlb kasını, ‘aşk’ arttırır en âlâ ! Güdümlü kâlble herkes ! Sağ beyne yollar kanı ! HAK ‘“Sağ yan halkı”’ sayar ! Huzuruna çıkanı ! İşte bu çağa denir ! ‘“Arzda kıyâmet”’ demi ! İki kaş arasında ! Can, görür ilk Âdemi ! Güneşten ışık emer ! Ve topraktan ise su ! Diken, tövbekâr şeytan ! Gül, ‘“HAK DOST”’tur doğrusu !
ANKARA- 28.12.2000 Ramazan Bayramı hediyesi
Onu duydun ! Ve şehit rûha duyurdun ! Bilsen ! Titretir rûhları bak ! Makbere âit bölümü ! Özletir mü’mine ! Mehmetçiğe âit ölümü ! Şehidin rûhunu, sen teslim edip ‘İzzetine !’ Nokta koydun ! Ne yazık âh ! Muazzam metine ! Yazmadın ! Mehmedimin seyrini tâ Arşa kadar ! O seyirdir ki temâşâ edilir ‘Beş dîdâr !’ Görerek boşluğu mânâdaki, doldurdu fakir ! Ne yazık ! Yazdığı, rûhsuzca görülmekte hakîr ! O vakit vardı arkanda senin bir ATATÜRK ! ‘“Rûhunun vahyini”’ duymuş idi her gazî Türk ! Şimdi Hüznî yapayalnız ! Kırılan şevki ile ! ‘ATATÜRK’ şâheserim çıkmadı bir kerre bile ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 1996 ‘“MELK-İ SEDEK !”’ Dîn, HAKK’ı ; devlet, halkı aldatanların mâlı ! Kimi der ayrılmalı ! Kimi ayrılmamalı ! Bu, ALLAH’ın değil de, şeytanın iş bölümü ! Bu, her harbin nedeni ! Her toplumun ölümü ! Deme : ‘Sezar’ın hakkı verilmeli sezara !’ Her hak insânın hakkı ! Kendi hakkını ara ! ‘“Hem ezen ! Hem ezilen ! Ateşe birlik gider !”’ ALLAH : Yâni ‘“Ezeni sen neden ezmedin”’ der ! Başına başkaldırır ! Bilinçsiz hücre bile ! Önce baş ağrısıyla ! Ve en son kanser ile ! Firavunda bulunmaz ! Mûsâ geninden eser ! ‘Düzen deyip’ ‘“Taht için kundaktakini keser !”’ HIZIR sınava çekti dînde ! Mûsâ’yı bile ! Sonra dedi : ‘“Sen yönet halkı on emir”’ ile ! Ve Hârun râhib oldu ! Hazret-i Mûsâ kral ! Hakîkî lâik düzen işte budur ! İbret al ! Devlet ve dîn adamı oldu yalnız MUHAMMED ! Zîrâ O hem Dünyâya ! Hem de Ahrete ! ‘“Rahmet !”’ Bekir ,Ömer ve Osman ‘Halîfe’ seçilince ! ÂLÎ bir mesaj verdi ! Her evrensel bilince ! ‘Devlet başkanısınız sâdece’ dedi sizler ! ‘MUHAMMED’İ, MUHAMMED gibisi ancak izler ! Onu yaptılar ama, ilk Kur’an danışmanı , Dediler : ‘İstemeyiz devlete karışmanı !’ ‘Canlı Kur’an’ böylece devletinden dışlandı ! ‘Mevlâmızsın’ diyenler unutmuşlardı andı ! Sonuçta Arzda ne dîn ! Ve ne de devlet kaldı ! Dîni yobaz, devleti düzenbaz satın aldı ! ‘Halîfeyim !’ ‘Kutubum !’ Diyene kanma sakın ! MUHAMMED ve ÂLÎ’nin taklitlerinden sakın ! Yalnız bir zât ÂLÎ’nin sözünü tekrârladı ! ‘TEK ÖNDER BİLİM’ dedi ! ATATÜRK onun adı ! Devlet adamlığını bile her defa deldi ! ‘“MELK-İ SEDEK’”ten zîrâ o nasib almış eldi ! Onun gibi savundu o, evrensel barışı ! ‘İnsânlığa hizmette’ yapın dedi yarışı ! Râhib olan bir kral ismidir,‘“MELK-İ SEDEK !”’ Kimliği MEHDÎ gibi, gizli kıyâmete dek ! Tevrât der : ‘“Hiç değişmez onun devlet ve dîni !”’ Anla ! Devlet de, dîn de tanımaktır kendini ! Hazret-i İbrâhim’i MELK-İ SEDEK kutsadı ! ‘“ALLAH’ın dostu”’ oldu ! Ancak o zaman adı ! ‘“Sekîne”’ nakletmeye vaftiz eylemek denir ! ‘“Salât ayağa kalkar !”’ Nefs ölür ! Borç ödenir ! Değişir doğumunda verilmiş olan isim ! İsmini ALLAH verir ! Yenilenir tüm cisim ! Âdem ‘“İsimler”’ ile hilâfeti kazandı ! ‘İsmi yitirmemektir !’ İnsânın HAKK’a andı ! ALLAH’ın MUHAMMED’e verdiği isim bak ‘“SÎN !”’ ‘Yirmi sekiz’ harflerden sen de bil ki birisin ! İlk hücrede verilir o harfin vibrasyonu ! ‘“ALLAH adına”’ her an kullanırsın sen onu ! İncil: ‘“MELK-İ SEDEK”’e Mesîh hep bağlıydı der ! Onu dünyâ devleti öncüsü yapmış peder ! Dünyâ devletinde ‘Dîn ve dünyâ’ ayrılamaz ! Biri birini kıble yapıp kılınır namaz ! MELK-İ SEDEK ‘“Salem’in kralı”’ demek imiş ! Salem ve ‘“Selâm”’ ayni ! Şimdi aydınlandı iş ! Kudüs’ün İbrânîce ismi bak ‘Jerusalem !’ ‘Selâm olacak’ demek ! Değişecek bu âlem ! Ortak kutsal merkezi, Kudüs’tür her üç dînin ! Kudüs’ten miraç yaptı RESÛL ! Fikir edinin ! ‘“Cennette birbirine hep selâm var”’ der âyet ! Arz ve ten şeffaflaşıp cennet olur nihâyet ! Herkes HAK gibi ‘“Lâtif !”’ Her şeye sızabilir ! Artık şeffaf bedenli ! Halîfe olabilir ! İşte bu yeni Arzdır ! Süleyman’ın mâbedi ! ‘“Belkıs Güneşe tapmaz !”’ Göz kamaşır ebedî ! Arş’ında MELK-İ SEDEK, açar artık yüzünü ! Bakan hayrete düşer ! Görüp onda özünü ! İsmini söyleyince, durur herkesin aklı ! Ben ‘“Arzdan çıkanım”’der, sırrım ‘Ulu’da saklı ! Artık her rûh bir hücre ! ‘Arzın meliki’ vücûd ! Selâmet sultanına her nefes eyler sücûd ! ‘Sadâkatin kralı’ demektir, MELK-İ SEDEK ! Şaha verdiğin söze sâdık kal ! Ölene dek ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 08.12.1998 ‘VİKTOR HUGO’DAN ÇEVİRİM’
Sezer ! Kökün, ağzını, emmek için kanından Tâbûta koyduğunu ! Artık pençesindedir, ölüm denen o ağın ! Hisseder ! Kapakları altından bir parmağın Gözünü oyduğunu ! Narâ atıp horlaklar ! Tepinir kerpiçinde ! Kefenine sarılmış ! Karanlıklar içinde ! Taş bir döşekte yatar ! Titrerken ! Tâbûtuna çarptıkça kafatası ! Sandığın gıcırdayan o siyah dört tahtası Kendisine lâf atar ! Biri der : ‘Bir zaman ben kapı idim kasana !’ Diğeri der :’Tavandım ! Evin göçmeden sana !’ ‘Örterdim bir alçâğı !’ Beriki der : ‘Üstümde kanı var, pirzolanın !’ Öteki der : ‘Ben de âh o sıcak karyolanın, Emektar bir bacağı !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 04.02.1960 MÎRÂÇ I Ağlatarak kimini ! Güldürerek kimini ! Yaparsın ! Haram veya helâl birikimini ! Dünyâ hem ‘Denî !’ Alçak ! Hem ‘Edna !’ Yakın demek ! Yine burda biçersin ! Burdaki ekinini ! HAK ‘“İki yay arası !”’ Hattâ ‘“Daha”’ yaklaştı ! RESÛL üçüncü gözde ! RAHMÂN’la kucaklaştı ! ‘“İki yay arası”’ ve ERRAHMÂN zîrâ eşit ! Sonra hattâ o ! RAHMÂN makamını da aştı ! Ve ‘“Son sınır”’a vardı ki orda ‘“En üst cennet !”’ Sen bu sendekileri ! Hâlâ göklerde zannet ! Mü’minlerin emiri “TOPRAK BABASI ÂLÎ !” Bunlarla ayni sayı ! HAK’tan sana emânet ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA- 1999 M U A V İ Y E ! ‘Fethullah GÜLEN’e !’ Osman’ın zamanında güçlenen Muaviye ! Osman’ı öldürterek dava açtı ÂLÎ’ye ! ‘Katil, ÂLÎ’dir’ deyip ona istedi kısâs ! Halîfe olmak idi ! Onun amacı esâs ! ÂLÎ halîfeliği zoraki etti kabûl ! Toplum çürümüş idi ! Dînce değildi makbûl ! Şam’daki valîlikten attığı Muaviye ! Sordu: ‘İlk üç emiri kabûl ettin sen niye ?’ ÂLÎ dedi: ‘Onlara çekmedim Zülfîkârı ! HAKK’a havale ettim ‘Gadir humu’ inkârı !’ Sâde uyarıp dedim: ‘Uymayanlar sözüne , Nasıl bakacak orda RAB’lerinin yüzüne ? RESÛL’e söz vermiştim, FÂTMA çekerken acı ! Olmayacaktım asla ben ilk fitne aracı ! Seni azlettim çünkü özdeşsin fitne ile ! İslâm olmayı bırak ! Değilsin insân bile ! ‘“İslâm kültürü yıkan vâlî !”’ Kur’anda ismin ! RESÛL’ün ektiğini çünkü yok etti cismin ! Zulüm ve yağma ile dînin altını oydun , İlk kez haremağası haremine sen koydun ! Ben toprakta yatarken sen Şam’da saray kurdun ! Seninkinden çok azdır kana iştahı kurdun ! Sen mü’mine değil de ! Küfre sultan olursun ! Zîrâ hep EHLİBEYT’e sövmek için solursun ! RESÛL’ün can düşmanı ! Tohumusun Süfyan’ın ! Hayvân gibi sağ yanı, göremiyor sol yanın ! Benim, ‘“Her ismi bilen Âdem”’denilen insân ! Biliyorum zehrinle şehit olacak HASAN ! Senin tohumun ise o ‘“Kan dökücü”’ sözü ! Soyumu kurutmaktır çünkü âyetin özü ! Piçin olacak benim EHLİBEYTİME belâ ! Ayıracak mü’mini ve kâfiri ‘KERBELÂ !’ HAK der : ‘“Onlar söndürmek ister üfleyip mumu !”’ ‘“Ama söndürtmem !”’Ondan yandı Rûhun umumu ! Sen batılın, ben ise Arz da HAKK’ın timsâli ! ‘“Dili sarkan köpeksin”’ sen, Kur’anda ! Ben, ÂLÎ ! Ben HAKK’ın boyasıyım ! Beni ALLAH boyadı ! Sana âit Kur’anda ‘“Lânetli ağaç adı !”’ Köpürdü kuduz köpek ! Böyle yazınca Emir ! Karşı karşıya geldi ‘“Bakare”’ ile ‘“Demir !”’ ÂLÎ’ye savaş açtı ! Çok kalmadı siperde ! Kaybedince mızrakta, Kur’an-ı yaptı perde ! ‘“İblîs’in mayasıdır doğru yoldan her hile !”’ ‘“Yemin edip aldattı bak o Âdem’i bile !”’ ÂLÎ dedi: ‘Perde bu ! Benim perdenin ardı ! HAK, RESÛL ile Beni özünden ilk çıkardı ! Birimiz âlemlere bulut ! Birimiz Rahmet ! EHLİBEYT ikrâmıdır her rızık ve her himmet ! Bana ok atan herbir eli, ok atıp delin ! ‘“Ebû Leheb’e deyin kurusun iki elin !”’ Delinen Kur’an, cansız ! Bense “Canlı Kur’an’ım !” Hücre hücre ayetim ! Zikirsiz geçmez ânım ! Ne yazık ordusunda vardı çok hâfızlar da ! Savaşmayıp hep âyet okurlardı art arda ! Onların bildikleri Kur’an vehim ve zandı ! Hiç ok attırmadılar ! Şeytan savaş kazandı ! ÂLÎ o an bağırdı korkunç sesiyle, gürce : ‘Zorla girdiğin dinden şimdi çıktın özgürce !’ Gerçeğe tuttum hocam burada biraz ışık ! Yapmayasın diye sâf akılları karışık ! Duydum televizyondan yayımlanan hutbeni ! Muaviyeye ,‘HAZRET’ (!!) Demen şok etti beni ! Senin ‘HAZRET’ (!!) Dediğin o Muaviye için , ÂLÎ sabâh duâda lânet ederdi ! Niçin ? Çünkü HAK der :‘“Her mel’un olur maymun ve domuz !”’ ‘“BENİM yasam değişmez !”’ Verme hâine omuz ! “Ateşten bir tabutta o girer cehenneme !” Dedi RESÛL de ! Kulak ver sen gerçek anneme ! RESÛL’ün meclisinde herkes olmaz sahâbe ! ALLAH’ın meclisinde ‘şeytan’ bile vardı be ! ‘“İzinle”’ kurdu tezgâh mâbet, dergâh, ekrana ! Güreş tutuştu Âdem ile kıran kırana ! HAKK’a der :‘“Hâs kulunu ancak ben ayartamam !”’ Kılığım olsa bile haham, papaz ve imâm ! Muaviye adında var mı hiç bir tane TÜRK ??? Milletin bilinçaltı uyanık ! Sen bundan ürk ! Ahirette açmadan sen başına gaile ! Tövbe et ! ‘“Haşrolursun yoksa sevdiğin ile !”’ Tövbe boş lâfla olmaz ! Öze teslim olmaktır ! ‘“HANÎF DÎN”’, bu bağlantı ! O vakit yüzün aktır ! Muaviye de fetih yaptı ! Bu değil cihâd ! Kendini fethetmeye ancak verilir bu ad ! Bu yüzden her namazda Fatihâ edildi farz ! Fethullah ol ! Rûhunu fethet ! HAKK’a eyle arz ! O vakit olursun sen ‘gülen !’ Açar öz güller ! Meşhûr sözdür, bilirsin ; ‘Son gülen iyi güler !’ ‘Alternatifi yokken düzen bozulmamalı !’ Demişsin ! Seçeneğin hangi devletin malı ? ‘Kıvamına gelmeden Müslümanlar gizlenin ! Yoksa Cezayir olur !’ Bu fetva da Gülen’in ! İçini feth edeni, ölmeden bir an görsen ! İçerden feth etmekten devleti cayardın sen ! Ekolünün fetvası : ATA ‘“Gök gözlü”’ Deccal ! Bekle ! Gücünden düşsün ! Sonra kalk öcünü al ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 21.03.1997 “M U H A M M E D Â L Î !”
Tapmayan İblîs olur ! Ateşten yapılandır ! Odur ‘“HAKK’ın Arzdaki ilk evi”’ olan Kâbe ! Ona secde ! Mü’minin mîrâcı olan andır ! ‘“Secde edib kapıdan eve girin”’ diyor HAK ! Kapıdan başka yerden giren ! Hırsız muhakkak ! “Hikmet şehri benim” der RESÛL ! “Kapısı ÂLÎ !” Mekke ! Bekke ! ‘M’ ve ‘B’ sırlarına müstahak ! Kâbe’nin bulunduğu şehrin ! Var, iki adı ! MEKKE ve BEKKE ! Bundan nedir HAKK’ın muradı ? ‘“Arzda ki tüm kentlerin annesi de bu”’ der HAK ! Toprağa tapmamaktır ! İblîsin tek inâdı ! “Âdem’in başı ! Kâbe toprağından oldu halk !” “Kalbi mescid-ül-aksa toprağı !” Bilmeli halk ! İlk iki mâbed iki şehirde ! HAKK’ın emri ! “Kudüs mâbedinden çık semâya ! Kâbe’den kalk !” Kudüs mâbedi ! ‘“Îsâ Mesîh”’ için alâmet ! ‘“Îsâ’nın gökten yere inmesidir ! Kıyâmet !”’ ‘“RESÛL’ün göğsündeki kalbini yarmadan”’ HAK , ‘“Oku”’ emri vermedi ! İşte budur selâmet ! RESÛL ! ‘“Levh-i mahfûz”’u okudu ! Âyet âyet ! Cibril’i övüp etti o ! Edebe riayet ! Hâlbuki levh-i mahfûz ! Cibril’in de hocası : Âdem idi ki esmâ ilmine yok nihâyet ! ‘B’ ÂLÎ ! ‘M’ MUHAMMED ! Biri ‘“EB !”’ Öteki ‘“ÜM !”’ Kur’anda ! Çözülecek budur en büyük düğüm ! ‘“HANÎF DÎN FITRAT DÎNİ !”’ Fıtrat ilk doğuş demek ! Öz Anne ve Babanı bulmazsan ! Sonun ölüm ! MUHAMMEDÂLÎ ! Tek ad gibi yazılır ! Niçin ? ‘“RÛH”’u ! “Eti !” Ve Kan’ı ! Ayni olduğu için ! ‘“ALLAH’ın FITRATI”’nı ilk, ikisi paylaştı ! Nebi ve Velîde O ! Uyandı ! İçin için ! ALLAH der : ‘“Putsuz dîni, dünyâda bilen çok az !”’ ‘“Herkes bir imâm bulmuş !”’,‘“Ona uyup alır haz !”’ ‘“Her ölen gönderilir bağlandığı imâma !”’ ‘“O vakit bana çok dil döküp yapar o niyâz !”’ İmâm çift ‘“ÜM !”’ MURTAZÂ ve MUHAMMED’e remiz ! ‘“Kalem ve Nûn”’ denilen Baba ile Annemiz ! “Cennet bu çift annenin ayakları altında !” Taklîd imâm cenneti ! Anne rahmi tertemiz ! Taklîd imâm : ya akıl ! Ya şeyh ! Ya dîn adamı ! Düşünce ve eylemde ! Azdır öz istihdamı ! HAKK’a hesab vermeye inanır onun halkı, Kendini bilene dek ! Ertelenir îdamı ! Bebek ! Göbek bağının dört damarıyla yaşar ! ‘“Cennetin dört ırmağı !”’ Akar anneden şar şar ! Aynen ‘“secde”’ hâlinde ! Rahimdeki yatışı ! Kıblesi, velinimet anne ! Her gören şaşar ! ‘Kıble’ kelimesinin kökü ! Nereden gele ? Anadoluda Ana Tanrıçadır ‘Kibele !’ Hacer-ül-esved ile İsmail’in annesi , Habeş Hacer ! Ayni ses ve ayni renk ! Bak hele !
Tam ‘“Doğuda !”’ ‘“İbrâhim makamı”’ ve kapısı ! Kuzeyde İsmail ! Ve ikisi arasında , Kuzey Doğuda, Hacer Ana ! Cennet tapusu ! Kapı ! Güneşe açık ! Işık kaldırır bizi ! ‘“İbrâhim makamında !”’ Var iki ayak izi ! ‘“Ayağa kalktığı yer !”’ Demek insânın ! Makam ! Bulunuz ! Rûhunuzu, Baba ve Annenizi ! ‘“Ey MUHAMMED ! Yüzünü dön !”’ Der, HAK ‘“PUTSUZ DÎNE !”’ ‘“O İbrâhim’in dîni ! ÖZLÜK DÎN !”’ Dön kendine ! ‘“Kurulması gereken tek ve gerçek dîn işte bu !”’ ‘“Çoğunun dîni taklîd !”’ Ağlar ! Mekke, Medine ! ‘“Nûn”’ yâni ‘“Yunus”’ gibi ! ‘“Arş,bebek suda yüzer !”’ Hayâlini ! En güzel rüyâlar ile bezer ! ‘“Bir günü elli bin yıl !”’ ‘“Rûh”’ zamanına bağlı ! Hücre hücre ! Mânâda annesini o gezer ! Gelince, süt içmek ve ‘“Buğday yemek”’ zamanı , Demir alıp terk eder ! ‘“Nûh gemisi !”’ Limanı ! Kanlı ‘“Kızıl deniz”’ den geçerek Mûsâ gibi , Dünyâ çölüne varır ! Unutur Süleyman’ı ! Şeytana uyan ! Hayvân, bitki ve taşa gider ! HAK: ‘“Üç karanlık ile çevrili bir zindan”’ der ! Öz imâmı bulansa ! ‘“İlk ölümünden sonra”’, ‘“Bir daha ölmez !”’ Onu yanına alır Peder ! Şeytan imâm! Bencil güç ! Kan içinde sürünür ! Beynini kullanarak, senmiş gibi görünür ! ‘“Doğru yolda”’ aldatsın diye HAK izin verdi ! ‘“Doğru yol”’ olan insân kılığına bürünür ! HAK imâm, içte rûhtur ! Dışta ise, Velîdir ! Her ikisi de Âdem ! HAKK’ın yüzü, elidir ! Rahime her girişte RABB’im dediğin, kendin ! Özden ilk çıkışında ! MUHAMMED ve ÂLÎ’DİR ! İki yüz seksen gündür ! Anne rahmi vâdesi ! ‘On kere yirmi sekiz !’ Hilâlin irâdesi ! On parmak, yirmi sekiz boğum ! Bu ne tesâdüf ! Kendini bilmeyenin ! Hep olur iâdesi ! HAK der : ‘“İki elimle ben âdem’i yarattım !”’ ‘“Ona secde etmeyen cini ateşe attım !”’ İki yed ‘Yirmi sekiz !’ ‘OĞLAK’ çizen yıldızlar ! ‘“Cumâ rûh üfledim”’ ve ‘“ÂDEM kalkınca !”’ Yattım ! ‘“Artık benim adıma !”’ O yönetir âlemi ! ‘“Âdem’dir, oluşturan bil benim âilemi !”’ ‘“Yirmi Sekiz Nebî ve şifre harfler”’ bunlardır ! Sen de EHLİBEYTİME ! Girip de kurtul emi ! ‘Cedî’ yi aç sekiz harf ! Sekiz Cennet kapısı ! Cedî ‘On yedi’ eder ! Günlük rekât yapısı ! Yirmi sekiz yıldızdan on yedi çıkar ! On bir ! İkisinin ortası Cumâ ! Rûhun tapusu ! ‘Elli vakit’ emretti ! Mîrâçta RAHMÂN namaz ! ALLAH sözünden dönmez ! Ödün vermek anlamaz ! Yirmi sekiz harf ile yirmi iki noktası , HAKK’ın resmini çizer ! Bu sırrı bilen de az ! HAK ! ‘“Nûn ve kalem ile yazdığına”’ and içer ! Rahimde ‘“Kalem”’ ile bebeğe beden biçer ! HAKK’ın gözü ‘“Ayn”’ sesi ! Titreşip çıkarır ses , Rahimde yaratır göz ! Her organa ses seçer ! Böylece biçimini ! İç insâna nakleder ! ‘“Âdem’i ben kendime benzer yarattım”’ O der ! ‘“Âdem’e öğrettiği her isim !”’ Bir harf adı ! Yâni ayni ton titrer ! Evlâdı ile peder ! Bu yüzden ! ‘“HAK Âdem’i Arzda halîfe yaptı !”’ Aynadaki kendine ! Âşık olarak taptı ! Aynanın tersinde o ! Görmeyince kendini ! ‘“Sırrına !”’ ‘“Kâfir”’ dedi ! ‘“İblîs Âdem’den saptı !”’ Âyet der : ‘“Gördüğünde ışıl ışıl bir duman !”’ ‘“Kıyâmet günüdür o !”’ Olma gözünü yuman ! ‘“Bu duman !”’ ‘İç insân’ı oluşturan harflerdir ! Onu ölmeden gören ! Olur ancak ‘Şâdumân !’ Her harf ‘“Hûri”’ ve ‘“Oğlan !”’ Tek vücûd bir bâkire ! ‘“Kadîr gecesi”’ gibi ‘“Siyah !”’ Rûh batmaz kire ! Bu ışık harfler ile yazılan Kur’an ! Âdem ! ‘“Ona el sürmek mümkün, eli temiz”’ fakire ! Yine HAK der :‘“Çıkacak arzın bir yaratığı !”’ ‘“Ayıracak o, son gün ! Gerçek ile artığı !”’ Yâni ölmek ve ermek ! Yarar toprak vücûdu ! Yüze çıkar ‘“Rûh”’ denen ! HAKK’ın tende batığı ! ‘“İncikten başlayarak ! Meydana çıkınca HAK !”’ ‘“Herkes secdeye dâvet olur o gün muhakkak !”’ ‘“Kâfir secde edemez !”’ Belkemiği, ‘tek parça !’ Hayvân kalıbına o ! Çünkü etmiş iltihak ! İncik : diz ile uyluk arası ! Yâni bacak ! Ölenin içinden HAK ! ‘“Âdem”’ gibi kalkacak ! Ölmeden evvel ölen ! Rûhu sağken çıkartan , ‘“Ölüp ölüp doğmaktan”’ Arzda ! Kurtulur ancak ! ‘“Başka ölüm tatmamak !”’ ‘“Cennete âit nimet !”’ Zîrâ Rûh, can değil ki ! Giysin o, derili et ! ‘“Zahmette kolaylık var”’ der iken sana ALLAH ! Vücûdu sanma sakın ! Ele geçmiş ganimet ! ‘“Kıyâmette dil susar !”’ ‘“El ayak gelir dile !”’ ‘“Herkes ayağa kalkar !”’ ‘“Suçun kalıbı ile !”’ İte takılan köpekdişi ! Ata takılmaz ! ‘“Yüzden tanınır !”’ ‘“Yüze secde eden !”’ Âile ! ‘“Tekrâr takılır, parmak kemiklerimiz bile !”’ Demek ! Doğacağız hem kemik ! Hem kimlik ile ! ‘“Derimiz her yandıkça !”’ ‘“Yenisi verilecek !”’ ÂLÎ’yi çıkartana kadar ! Bitmez bu çile ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 07.12.1996 M U M !
Rûhumla kalmam için canımı aldırdılar ! Gece gündüz mesajlar yağmur gibi yağıyor ! Şunu da yaz derlerken gökte Güneş ağıyor ! Kıyâmeti târif et ölülere ! ‘“Dîn”’ budur ! Diyorlar : ‘Muma yatmak yakışmaz ! Ayakta dur ! ‘“Her nefis ölecektir”’ sözü anlaşılmadı ! Gebertilen, o besi hayvânlarının adı ! Sâdece yiyip içip çiftleşerek uyurlar ! Bunları hiç yapmayan rûhtan, yok onlarda âr ! Bu sürüden yalnız, bir ulu kurbân ayırdık ! Hazret-i İsmail’i kendimize kayırdık !’
ANKARA – 10.04.1997 ‘“MÜEZZİN !”’ ‘“İster istemez bana gelin”’ RAHMÂN deyince ! İstemeyerek gelen çok oldu ! Bu sır ince ! Sonra halkı serbestçe ! Âdem ile sınadı ! Âdem’e gelmeyene ! O verdi ‘İblîs’ adı ! Bak şimdi serbestiz biz ! Vicdândan yok zorlama ! ‘“RAHMÂN tenden çıkınca !”’ ‘“Secde emri var ama !”’ ‘Ebû Turab’ı gören ! Âh ‘“Toprak olaydım”’ der ! ‘“Alnındaki saçından sürüklenerek”’ gider ! En başta isteyerek RABB’e gelenler ise ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|