42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
‘“Döndürüleceksiniz en son ona !”’ Der âyet : Bu şekilde anlamak bu sözü ! Doğru gâyet ! Sen Jermen Kontu bazan ‘ölü’ gibi yatardı : Arz’ın çekirdeğinde ! ‘Üç gün’ nabzı atardı ! Uyanınca olurdu ayni mûcize kişi : Her dili bilmek ! Elmas yapmak ! En basit işi ! Kimi sorsan ! Tanışmış gibi târif ederdi ! Mîlâttan önceki her kralı gördüm derdi : Bu nedenle birçoğu onu şarlatan sandı ! Nereden bilsinler ki içtiği ‘“Büyük andı !”’ ‘Hayât iksiri !’ ‘Kendi Rûhu’nun öbür ismi !’ Kesin inse ! Ölümsüz yapar o ! ‘Şeffaf !’ Cismi ! ‘Azrail’e HAK mâdem ki ‘“Ölüm meleği”’ der ! ‘Hayât meleği’ ile ‘“Cebrail”’ özdeş eder ! Arz’ın dokuz katından geçmiş olan bir kişi ! Yapmış demektir ‘küçük mîrâç’ denilen işi : Yaşar, ‘üç buçuk’ devre neler yaşamışsa Arz ! Zaman kalkar ! Herkesi tanıdık olur bu tarz ! Erer ilk atasının yaratıldığı deme ! Görüp içer ‘“İlk Andı”’ : ‘“Secde eder Âdem’e !”’ ‘Üç buçuk günlük trans uykusu’nun aslı bu ! Bazan tazeler onu ! ‘“Kitab ilmi”’ mensubu ! Arz’ın çekirdeğidir bil câmideki mihrab : İçindedir Güneşten inen ışın :! Mesih :! RAB ! Çekirdekte yapılır ‘Büyük mîrâç :!’ Dört evre ! Her evrede yükselir titreşim ! Uyar devre ! Çekirdekte ilk evre, can yeniler ‘“İlk andı !”’ Andını bozar ise o ! İblîs gibi yandı : Kalır sâde ‘“ALLAH’a zorâki andı !”’ İle ! ‘“Âdem’e and içmeyen cehennemliktir !”’ Bile ! Böylece ‘“EHL-İ BEYT”’e karşı ilk borç ödenir ! Ona ALLAH katında o zaman ‘Eren’ denir ! Üç buçuk devresini yazar Arz’ın, ilk evre : Görür kimler doğacak ! Nasıl olacak çevre ! Buluşarak geçmiş ve gelecek olur bir : ‘“AHMED’i görüp verdi söz her nebi !”’ Çek tekbir ! Her gezegenimize o, şeffaf çıkabilir ! Her birinin merkezi ‘Hakeren’ kim ? Bilir ! Kalan üç evre, Arz’ın üç devresini yaşar ! RÛH ! RAHÎM ! RAHMÂN ! Denen üç titreşimi aşar ! Rûhu temelli girip konuşur her lisânı ! İkinci evredir bu ! Şaşırtır her insânı ! ‘“Konuşur her hayvânla !”’ Hatta karınca ile ! : ‘“SÜLEYMAN”’ makamı bu Kur’anda ! Herkes bile ! ‘“Cin ereni İFRİT’e !”’ Dört tür cine hükmeder ! ‘“Eskiler”’ emrindedir : HAK: ‘“Yüce Melekler”’ der ! Mâdene ‘“hayât üfler !”’ Dönüştürür bitkiye ! ‘Toprağın RABB’i idi ARZ’da o ! Öğren niye ! Üçüncü evre girer ‘“Sekine”’ sâf bedene ! Bitkiye ‘duygu’ verir : şükür hayvân edene ! ‘“Eskilerin eskisi”’ baş Meleklere hâkim ! Sorma öbür adını ! ‘“Sekine”’nin eşi kim ? On iki burcu, şeffaf iken ziyâret eder : Kur’an ‘“On iki İmâm !”’ Ve Tevrât ‘“Elohim der !”’ Dördüncü evrede HAK, fizik bedene girer : ‘“RAHMÂN Arş’a oturdu”’sözü sırrına erer ! Hayvânı insân yapar, ona nakledip aklı : ‘“RABB’iniz değil miyim ?”’ Diye sorarken haklı ! Zaman ve mekân artık ona değildir duvar : Zîrâ hem var olan yok ! Hem de o yok olan var ! Nokta’ya indirgenmiş boyut, engel tanımaz ! ‘Var’ ile ‘yok’ arası ! : ‘“Araf”’ta kılar namaz ! ALLAH adını taşır çekirdekteki merkez ! Giren kıyâmetedek çıkamaz ! Bilsin herkez ! ‘Mesih Gül Haç’ Kont’un önceki takma adı ! İsmini taşıyan yol, kendi ! Bilge anladı : Haç üstünde yedi gül, yedi devreye eşit : Herbirini birinci bitiren zât : ‘“BEREŞİT !”’ ‘“Şarkı garbı olmayan bir ağaç o : HANİF DİN !”’ ‘Küre’ O ! : Şarkı garbı yok ! Onu mürşit edin ! MAX HEINDEL sözcüsü, geçen yüzyıl GÜLHAÇ’ın ! Kont kimdi, bırakın da ! Mesajlarımı açın : ‘Arz küresi’ üstünde ayakta ilk vizyonum : Ben de ne var ! Ne yokum ! Sâdece illüzyonum ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 07.02.2002 SEN JERMEN’İN MESAJI !
GAZ BULUTU ‘“ALLAH der bitişikti en başta gökler ve Arz !”’ Arz’ın oluşumuna işâret eder bu tarz ! ‘“Her yer karanlık idi başlangıçta !”’ Der âyet : Tevrât ‘Zühâl devri’ni kast ediyor ! Net gâyet ! Uzayda vardı sıcak, karanlık bir nebula ! İnançlı kul Tevrât’da ! Bilgin uzayda bula ! Güneş sisteminin bu bulut ! İlk aşaması ! ‘Zühâl devri denilen !’ İlk oluşum şeması ! Bugünkü Zühâl ile ! Yok bu ismin ilgisi ! Yalnız sayıca ‘“Âdem !”’ Olsun halkın bilgisi ! ‘“ÖLÜLERİN DİRİLTİLMESİ !”’
Şöyle olacaktır bu mûcize : bilen ender ! HAKK’ı seyreden sâf Rûh, Zühâle girer niçin ? Onu kendi içinde bulup ermesi için ! Zühâl yedi küredir ! İlki HAK Rûh âlemi ! Giriş kapısıdır o, sâf Rûhun ! Belle emi ! Girer girmez kamaşıp gözü nûr âleminde ! ALLAH’ı görmez olur ! Ona mâsum Âdem de ! Gaz hâlinde mâdendi sâf Rûh ! Zühâl devrinde ! Tam bir trans hâlinde ! Ve bilinç en derinde ! ‘“Ölmüş değil de !”’ ‘“Ölü idiniz”’ diyor âyet ! ‘Kendinden geçmiş’ demek bu söz ! Bilimsel gâyet ! Taş da gaz gibi ! Mâden ! Bilinç tam baygın hâlde ! Ona ‘“Diriltilmeyi bekleyen bir ölü”’ de ! Her devre insânının en ermişi ‘“RAB !”’ Önder ! Zühâl devri RABB’ine İncil ‘“ALLAH BABA”’ der ! O ! En yüce Hakeren ! ‘Aslan burcunun başı !’ Baygın sâf Rûha yaptı ! Hem HAK ! Hem fizik aşı ! Zühâl insânlarına ‘“İlk hilâfeti”’ verdi ! ‘Baş melek’ bilincine ! Böylece onlar erdi ! Hakkıyla Hakeren O ! Çıktı son titreşime ! Başladı özü ALLAH ile iletişime ! Yedi çember merkezi ALLAH ! ‘“ZÂT”’tan çıkmış güç ! ‘“Kutsal Rûhu”’ çıkarır ‘“Ses”’le ! Üçüz ! ‘“Deme üç !”’ İç içe yedi çember evren ! Dış çember ‘“Baba !”’ ALLAH’a ortak koşmak HAKK’ı, en aymaz çaba ! ALLAH âlemindedir ALLAH BABA’nın başı ! Tabanı HAK âlemde ! ‘Kazanmış her savaşı !’ ‘“İKİ SÖZLEŞME !”’ Kendi devri insânı ‘“RABB’ine verir yemin !”’ RABB’i der : ‘“Yapacağım seni de RAB ! Ol emin !”’ ‘“Eskilerin eskisi”’ Arz devrimizde adı ! İlk devre insânıdır çünkü onun mîlâdı ! Zühâl insânı şimdi ‘“En eski”’ diyen haklı ! Arzda tam insân olduk ! Beyne nakletti aklı ! ‘“Yay”’ burcunda oturur bize aklı verenler ! ‘Ben bilinci’ lütfetti ‘“Bir sözle”’ Hakerenler ! Her devre, insânların en ermişi olur RAB ! Ve onlardan söz alır RAB ! Budur ‘“Temiz şarab !”’ ‘RABB’e teslim olmaktan ibaret !’ Verilen söz ! Çıkabilmesi için ortaya içteki öz ! Kendi devri insânı da, alt kata olur RAB ! İnsân olmasa, alt kat kesin olurdu harab : Hayât, duygu ve akıl ! Vereceğiz mâdene ! Gelecek üç devrede ! Ne mutlu hak edene ! Yâni bitki, hayvân ve insân olacak mâden ! “Toprak babası” gibi emredecek irâden ! Zühâl devri insânı RABB’imizken bir vakit ! Biz ona ! O RABB’ine ! Vermiş idik ‘“İlk akit !”’ RABB’i onu baş melek yapacak idi Arz’da ! Ve o da bizi insân yapacaktı ! Bir tarzda ! ‘“Söz alan !”’ ‘“Söz veren”’le ! Nikâh kıyar bir çeşit ! ‘“İblis cana kıydın”’ der ! Beyni yok ! ‘“Cin”’e eşit ! Yenen sperma olur ! Terfi bu ! Olmaz heder ! Bilgin buna, ‘seçkinin ortaya çıkması !’ Der ! ÜÇ YEDİ !
Zühâl ! Güneş ! AY ! Ve ARZ ! İsmi simge bil ! Emi ! Kazandık ‘mâden !’ ‘Bitki !’ ‘Hayvân !’ ‘İnsân !’ Bilinci : ‘Trans !’ ‘Uyku !’ ‘Rüyâ !’ Ve ‘uyanma !’ Bu dört inci ! Üç devre sonra ! Bil ki ‘“Ol”’ emri verir ağız ! Melek ! Yüce melek ! Ve Baş melek olacağız ! Her güneş sisteminde, ilk bilinç hâli mâden ! ‘Yedi devrede’ seni, HAK yapacak irâden ! Her devre ‘yedi küre !’ Ve ‘yedi kez !’ Geçilir ! Yedinci devre sonu ! ‘“HANİF”’ yolu seçilir ! Tam ‘kırk dokuz’ küre var ! Sentez : ellinci küre ! Harf ve nokta sayısı sırrı bu ! Akıl ere ! ‘Yedi yüz yetmiş yedi’ bak ! Üç yedi yanyana ! ‘Devre !’ ‘Devir !’ Ve ‘küre !’ Sayısı anlayana ! SON RAB ! ‘“Hakerenler”’ vermiştir hizmet ! Tüm devrelere ! ‘“Bilen ile bilmeyen bir değil !”’ Akıl ere ! ‘“Yaratımda tutmadı ALLAH kâfiri şâhit !”’ ‘Kim İblis belli olsun !’ Diye alındı ‘“Ahit !”’ On iki burçtur bilin ! Hakerenlerin evi ! Kapılarından girmek ! İnsâna ev ödevi ! On iki RAB : Elohim ! Burçlar adını aldı ! Beş’i ALLAH’a çıktı ! Altısı ‘“Rahmet”’ kaldı ! ‘“İnsân”’ olacak, en son yedinci RABB’in ismi ! Yedi devre sonunda ! Şeffaflaşınca cismi ! Bu insânın evinin, ‘Balık burcu’dur adı ! ‘“Yunus”’ O ! Papa, ‘balık takke’ diye anladı ! RAB, kulu terbiyeyi üstüne aldı mâdem ! Yedi devre sonunda ! Onu yapacak Âdem ! ‘“ALLAH’ın yükseltmektir dereceleri işi !”’ ‘“Hak etmeyeni yapmaz !”’ Secde edilen kişi ! Her devre sonu herkes ! Bir üste terfi eder ! En üst basamağına ALLAH bunun ‘“Mîrâç”’ der ! ‘“Şükrederiz !”’ Kendine bizi de ‘“Dost”’ edene ! Bürünürüz ! ‘“ALLAH’a fıtrat”’ olan bedene ! KIYÂMETLER !
Bu âyetin sırrını, her insân fikir ede ! ‘“Çalışmasından başka, kimseye yoktur nimet !”’ Sonraki bir devrede ! Ödenir her ganimet ! Zühâl devri tembeli, bak şimdi maymun oldu ! Ay devri tembeliyse ! Hâlâ kum ! Sâhil doldu ! Boş değil yâni ! ‘ALLAH Baba taş yapar’ sözü ! Ay tembelleri, şimdi ilkel ırk ! Gitmiş özü ! Hâin terfi edemez ! İblis en iyi misâl ! Ay devrinde melekti ! Şimdi şeytan ! İbret al ! Her devrenin sonuna bil ki ‘“En son gün !”’ Denir ! ‘“Kıyâmet günü”’dür o ! Hesap toptan ödenir ! ‘“Birinci gün !”’ Tevrât’da adı ‘Zühâl Devri’nin ! Şimdi ‘“İkinci gün”’e ! ‘Güneş Devri’ne inin ! GÜNEŞ DEVRİ ! Isınan sıcak bulut, havada ateş aldı ! Alev alev yanarak ! Güneş adını aldı ! Tevrat’ın ‘“Işık olsun“’ dediği bu aşama ! Bugünkü güneş ile karıştırmayın ama ! Çünkü içinde idi her gezegen, Ay ve Arz ! Hepsi ayrıldı ! O da bir güneş oldu bu tarz ! Güneş yok iken henüz ! Bak ışık yaratıldı ! Sonra bu ilk güneşten her gezegen atıldı ! İçinde idi ışık ! Kendinden parlıyordu ! ‘“Bilenler !”’ Bu ışığı, ‘“MUHAMMED”’ diye yordu ! “İlk yaratılan ışık !” “Ben oldum” dedi ! RESÛL ! Işığı ordan aldı ! Herbir mum ! Budur usûl ! Güneş devri RABB’inin, MESİH ve OĞUL ismi ! ‘“Hayât”’ denen ‘“Rahmet”’tir ! Onun en yoğun cismi ! Şeffaf ve fizik teni o, İsâ’da kullandı ! Ve onu ‘“Mesih”’ yaptı ! İşte bu ‘“Vaftiz andı !”’ Sonra Arz merkezine ! Girdi onun ışını ! Arıttı dünyamızın içini ve dışını ! İnsâna ‘“Rahim”’ denen ‘“Hayât”’ özünü verdi ! Ve bu sayede ! Seven, aşk’ın sırrına erdi ! Betûl’de denen ‘Başak burcu’nun erenleri ! Bize şeffaf ten verip dedi ‘Ol nâmus eri !’ Bitki düzeyine biz çıktık şeffaf ten ile : Bu rüyâmız bir uyku bilinci ! Fikredile ! Hayvân, güneş devrinde ! Evrime ilk başladı ! ‘Güneş insânı !’ Onun RABB’inin adı ! Güneş insânının en alt teniydi ! ‘Arzu beden !’ ‘Arzu bedenimizi’ yönetir ! Budur neden ! ‘Güneş insânı’ şimdi ! Bak ‘“Yüce melek”’ Arzda ! ‘“Eskiler !”’ Veya ‘“ALİN !”’ Oldu onlar bu tarzda ! ‘“Âdem’e tap”’ buyruğu verilmedi onlara ! Bunun sırrını, ‘“Nebi”’ kimliklerinde ara ! AY DEVRİ ! Ateşten bir çekirdek ! Bu ‘Ay devri’ doğrusu ! Sisi yapardı buhar ! Ve buharı ise su ! ‘“Yehova !”’ Ay devrinin RABB’i ! ‘“Kutsal Rûh”’ ismi ! Şimdi her Ay’ın RABB’i ! Çok şeffaf ‘ikiz’ cismi ! İlk Ay insânlarının o en fazla ermişi ! Arzu bedeni, ‘“Din”’le terbiye idi işi ! ‘Güneş devrinin’ ‘“Yüce melekleri !”’ Emrinde ! Şeffafken ‘ırk meleği !’ ‘“ALİN !”’ Arzda ‘“Nebi !”’ De ! RAB, ‘“Tek ümmet”’ken toplum ! Irk ve dinlere böldü ! ‘“Mûsâ dağdan indikçe !”’ ‘“Öküze tapan öldü !”’ Arzu bedene baskı idi bir tek amacı ! Cennet ve cehennemdi ! Bu yolda tek aracı ! Yehova her ırka bir ‘“Yüce melek”’ atadı ! Yahudilerinkinin ‘“Mikail”’ idi adı ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 28.04.2002 “SEN JERMEN’İN SIRRI !”
ALLAH’ın aymazlardan intikamı açıktı ! Perdesini açtı mı ! ‘“GAYB ERENİ”’, şov yapmaz ! Reddoldu mu ! Felâket yakındır ! Kurtulan az ! Doğmuş on sekizinci başında o yüzyılın ! ‘Muş’ diyorum ! Sırrını açayım da ! Ayılın ! Kimse bilmez ! ‘“Rûh nerden gelir nereye gider !”’ Çünkü Rûh her yerdedir ! Îsâ bize böyle der ! Cebrail her nebiye diliyle hitab eder ! Cennetteki ! Konuşmak için yalnız ‘“SELÂM”’ der ! ÂLÎ der : “Ben dünyada her dili konuşanım ! Benim ‘“RÛH”’ olduğuma ! İşte budur nişânım !” ‘“Her isim bir kelime ! Her kelime Rûh !”’ Mâdem ! Tüm dilleri konuşan insân ! Olmalı Âdem ! ‘“Paskalya’dan ‘“elli”’ gün sonra havarilere, Rûh indi ! Hepsi her dil konuştu !”’ Akıl ere ! ‘“Pentakot”’ bayramıdır ! İncil’de bunun adı ! ‘“Pentakot !”’ ‘“Ellinci gün”’ demek ! Eren anladı : ALLAH ! ‘“Elli bin yılda ‘“RÛH”’ bana ulaşır !”’ Der ! ‘“Yirmi sekiz”’ harf ile ! Noktalar ‘“Elli”’ eder ! Her eski tapınakta, yılan resmi var ! Niçin ? Yılan ve Eren deri değiştirdiği için ! Eren ! Güneş ışığı yer ! Vakti gelene dek ! ‘Fizik beden !’ Depolar şeffaf bedene, yedek ! Hazır olunca ! İçte oluşan fizik beden, ! Dıştaki bedenini, tutmaya kalmaz neden ! Yeni fizik bedene ! Şeffaf beden bürünür ! “Bıyığı terleyen bir delikanlı” görünür ! Bu işlemi yapınca ! Başka ülkeye gider ! Halk ‘Bu garip adam kim ?’ O nereden geldi ?’ der ! ‘“Tam üç gün sonra, Îsa mezarında dirildi !”’ ‘“Paskalya”’ adı ! İşte bu bayrama verildi ! ‘“Ölü”’ gibi ‘“susunca üç gün”’ bak Zekeriya ! Ona ‘“YAHYA’yı ihsan etti ! ZÂT-I KİBRİYA !”’ Bu bayram ! ‘Yirmi bir Mart’ günü kutlanır her yıl ! ‘ÂLİ’nin doğduğu gün’ denir ! Ey aymaz ! Ayıl ! Tevrât der : ‘“Konuşurdu tek dil insân ilk, arzda !”’ Can ciğer kardeş gibi ! Yaşar idi bu tarzda ! Bu şeffaf olan ırkın ! ‘İkinci âdem’ adı ! ‘“Düştü”’ yoğunlaşınca ! Mâsum hâli kalmadı ! En sonunda azarak ! ‘“Babil kulesi”’ yaptı ! Kuleden gözetleyip göğü ! Yıldıza taptı ! ALLAH kuleyi yıkıp tek dili unutturdu ! Herkes başka konuşup, başka bir yol tutturdu ! ‘“Herkes herkese düşman olup savaş başladı !”’ Unutulan tek dili hatırla ! ‘“RÛH’”tur adı ! Kule sensin ! ‘“ALLAH’ın kapısı”’ demek ‘Babil !’ Kule çökmeden gir de “Kapı” dan ! Kendini bil ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA 23.04.1999 ‘“S İ H İ R !”’ Bir dâire şeklinde çevrilen el feneri ! Çok hızlı döndürülse olur ışık çemberi ! HAK da ‘“Her yerde hazır hem de bakan”’ bir nokta ! Nokta ise, sıfırdır ! Yâni her varlık yokta ! Kâlbde bil ki o nokta ! ALLAH’ın gözbebeği ! Oradan ayni görür geçmiş ve geleceği ! ‘“Evreni sihirledi insâna RAHMÂN”’ niçin ? Sihir bozup onu emrine alman için ! Diriden ölü resmi çeker beyin merceği ! Onu kır da ! Ayni yap ! Geçmiş ve geleceği ! ‘“Ayni anda nakloldu bak ! Belkıs’ın sarayı !”’ Zaman ve mekân düştür ! Kaldır artık arayı ! O sonsuz hızlı nokta çıkarır ‘“Müthiş bir ses !”’ Rahimde duyduğundan, o sese sağır herkes ! ALLAH’ın nârasıdır ! HAK ‘“Müezzin sesi”’ der ! Son duyan insân kıyâm, ilk duyan vefât eder ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 15.11.1998 S I R A ! Kalemin her yazdığı ! İlk ve son şey noktadır ! Nokta Arapça sıfır ve B ! Baba yoktadır ! En soyut başlangıcın tanımı bu ! En güzel ! ALLAH’tan ilk çıkan RAB ! B çift cinslidir ezel ! Tevrât’ta da ilk sözcük ‘“Başlangıç”’ bak ! RAB yâni ! Yedi çift cins Elohim ! İçinden çıkar âni ! RABB’in aslı ALLAH’ta ! Onun ki ZÂT’ta saklı ! Bunu ‘zaman’ sırası sanır ! İnsânın aklı ! Akıl kişisel bilinç ! Zaman ve mekâna kul ! Müdürü İblîs olan, sihir öğreten okul ! Aklı geçtin mi ! Kalır ne zaman ! Ne de mekân ! Göz bile kırpılmadan ! Çıktı mîrâca çıkan ! Zaman dışı bu süreç ! Öbür adı ‘“Kıyâmet !”’ Mîrâcın târifidir ! Mîrâçtaki MUHAMMED ! ‘ZÂT ! ALLAH ! RAB ! RÛH !’ Diye hiçbir sıra kalmadı ! Bunların hepsi oldu bir anda ! Kendi adı ! Bir makam sırasıdır ! Hâlbuki bu, esasen ! Ne çıkış var ! Ne giriş ! Hepsi hep var ! Hepsi sen ! Başı, sonu, merkezi, olmayan dâire bu ! ‘Noktanın tanımı’ der, ‘“KİTAB İLMİ”’ mensubu ! ÂLÎ ata binerken ! Tüm Kur’anı okurdu ! “Ben noktayım” diyerek, ‘“GAYB”’ ilmini o kurdu ! Her biri on bin kablo ! Yüz milyar hücre ! Beyin ! Ayar düğmesi kâlbde ! Dev bilgisayar deyin ! Denize kadar yürür askerler ! Dizi dizi ! Denizde hepsinin bak ! Kaybolur ayak izi ! Cebrâil tarafından sıralandı her âyet ! Sıra dışı değilsen ! Sıraya et riâyet ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 23.04.2001 Ûdî üstad ; Sayın, CİNUÇEN TANRIKORUR’A ! Davudî çok ! Ama yok bir tâne bile Davûd ! Udî çok ! Tanrıkorur gibi nâdir çalan ud ! Virtüoz kevserini, Cemil beyden içendir ! Kendisi gibi birtek ! Bak ismi Cinüçendir ! Zafer Şanken anlamı, ne şan düşünür ! Ne kâr ! Bu, olduğuna kanıt, onun büyük bestekâr ! Güzel şivesi gibi, konuştururken udu, Eli mızrap tutmayan yapmakta dedikodu ! Kınarlar bestesini ! Ama değil udunu, Marangoz nerden bilsin ! Zaten sesli odunu ! Dünyâ karma bir koro ! Ûdî de var ! Âdî de ! Zirvedekine hınçlı ! Kim ki kalır vâdîde ! Beste yapar o cilt cilt ! Cildini yerken kanser ! Hayırs ız, ‘hayır’ derken ! Hayrına verir konser ! Önce iki böbreği ! Sonra terk etti eşi ! Batıda alkışlanır ! Yurdunda yoktur işi ! Hem dil bilir ! Hem mîmar ! Hem udî ! Hem bestekâr ! ‘“Bu âlemde her şeytan ÂDEM’i eder inkâr !”’ Yetiştirirken kültür havuzunda her türü, Çok kültür adamının tek eksiği kültürü ! ‘Dinle Neyden’ denmişken ; koyunlar kaval dinler ! Dede olmuş bir şovmen ! Dede efendi inler ! Itrî bestesi tekbir, düşmüş sesi bedlere ! Hamamcı’nın kurnası, kalmış cenâbedlere ! Mûsıkînin yerini almış popo müziği ! Rûh gürültüye gitmiş ! Kalmış yalnız fiziği ! Kâr, besteden ayrılmış ! Solist tok ! Aç bestekâr ! Şefin mîrasından sâde değneği çıkar ! Her türkücünün sesi, ağlamaklı ! Ve yanık ! Yanmış ağlayan halka ! Bundan içli yok tanık ! Kafiye yok ! Redif var ! Kalmamış hiç güfteci ! As solist lâhmacuncu ! Alt solisti köfteci ! Melodi olmuş ezgi ! Mûsıkî ise müzik ! ‘Oratoryo’dan çıkmış bak nasıl Yunus ezik ! Renkli çöp tenekesi ! Halkın televizyonu ! Osmanlı kültürüne sövenin bu, vizyonu ! Tanrıkorur’u Tanrı korudu ! Bu ekrandan ! Kanalizasyonlardan akan ‘Özel’ ikrâmdan ! Hüznî der :‘İkimiz de kırgın ve hüzünlüyüz !’ Gökte kıymetli iken ! Yerde pek az ünlüyüz ! Kıymeti ölçer beyin ! Şöhreti kafatası ! Birimiz saz ustası ! Birimiz söz ustası ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 1996 SN. MUSTAFA ŞERİF ONARAN’A ‘SABİT SIFAT’ sayısı Tanrımızın ON ! Aran ! Bul da ! ‘MUSTAFA ŞERİF’ Olsun en son ! ‘O naran !’ Devenin boynu gibi ! Hem dil ! Hem edebiyât ! Neresinden tutup da olacaksın ‘onaran !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 04.05.2002 Not : TRT kanalında edebiyât yorumları yapan Sınıf arkadaşımın adı. Aziz ağabeyim ;
Benzer gönül zengini, HAK dostu, fukaraya ! Ezene karşı o hep, ezilen yanındadır ! Şövalye vakarıyla, hemen girer araya ! * Karşısına çıksa da ! Rus dilberi Dunyaşka ! Gözü görmez kimseyi, zarif eşinden başka ! Üstündür, ATATÜRK ve İnönü hayranlığı, Romeo ile Jülyet arasındaki aşka ! * İnsânlık abidesi ! MEHMET ÂLİ OKER’e , Şükran borcum var benim ! Hem de binlerce kere ! Bir kuyruklu yıldızdı ! Meclisimizden geçti ! Benzer ! Gökte en parlak yıldız olan Ülker’e ! * Selâm ! Benim gönlümün aziz efendisine ! Artık ölebilirim ! İçime sine sine ! Aşkımı ilân ettim bir nevi ! Son sözüm şu : Ne o kimseye benzer ! Ne kimse kendisine !
ANKARA – 18 NİSAN 1999 * T.B.M.M. E.Genel sekreteri Sayın, MEHMET YAZAR’A Hayât can çekişme ! Uzar da uzar ! Her nefes ölürüz biz ! Azar azar ! Mum gözden kaybolup nûra dönüşür ! Ağlama yavruna ! Bir perde mezar ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 1994 SN. PROF. İSMAİL YAKUT’A Melek, nûra ! Şeytan, nâra ! Mâildir ! Rûhu seyretmeye ! Can bir hâildir ! Her bayramda ! Bin koç kurbân etsen de, ALLAH’ın kurbânı hep İsmail’dir ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 1994 Sayın, PROF. ÖZDEN’E Dönme sakın ! HAKK’a verdiğin sözden ! Yoksa ! Ahirette düşersin gözden ! RABB’inin sesidir ! Vicdânın sesi ! Teslim ol o sese ! Ayrılma özden ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 1994 RAHMETLİ ÜZEYİR GARİH’E ! Şehid oldu Üzeyir Garih ! En kara günüm ! Babamın öldüğü gün kadar ! Bilin üzgünüm ! Yirmi dört Ağustos’ta, babam etmişti vefat ! Garih gibi, onda da vardı çok seçkin sıfat ! O doğmadan ! Şeyh vermiş ona Üzeyir adı ! O adı ! Ondan iyi hiç kimse taşımadı ! ‘“Üzeyir”’ hem Tevrât ! Hem Kur’anda ! Seçkin Nebi ! Garih ! Rûhuyla ona, hiç kalmadı ecnebi ! İnsânlıktı ! ‘“Mescid-i Aksa !”’ Onun indinde ! Ayırım yapmadı hiç ! Kardeş olan üç dinde ! Arap da ! Yahûdi de ! Ölse ! Çekerdi acı ! Her ikisini ! Kardeş yapmak idi amacı ! Kur’anda ‘“Üzeyir”’ o ! ve Tevrât’ta ‘“Uzayır !”’ Derdi : ‘YARAB ! Dost yapıp da ! Düşmanları ayır !’ Dürüst ! Bilge ! Çalışkan ! İnançlı ! İnsân sever ! ALLAH da Elohim’e der ! ‘Onu yanıma ver !’ Ağlıyor ! ‘Yahûdi’nin seyir defteri !’ Sessiz ! Üzeyir’e ! RAHMÂN’dan rahmet niyâz edin siz ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ÇEŞME-İZMİR / 25.08.2001 Sayın ; YAŞAR NÛRİ ÖZTÜRK’E !
‘Dini böldü tarikat ! Mezheb ! Bu, beni üzen !’ ‘Beni de bölse ! Korkmam ! Buldum artık tipimi !’ ‘Zîrâ tuttum ! ALLAH’tan bana sarkan ipimi !’ Böyle yazdım çok önce ! Kimseden çıkmadı tık ! Düzenin çürüdüğü ! Belli olmuştu artık !’ Üç mesaj daha verdim! Halkı uyarmak için ! Aymadı ! Almıştı o çok narkoz ! İçin için ! Ne televizyon vardı ! Ne medya sâhip çıktı ! Düzenden yana idi beyler ! Bu pek açıktı ! Ne işimden attılar ! Ne bir dava açtılar ! ‘“Kitab bilgi”’mden ürküp arenadan kaçtılar ! Söz vermiştim ben ! Şimdi volkan son kez püskürdü ! Âyet âyet ! Dinbazın suratına tükürdü ! Birbirinden ayrıldı ! Işıkta,hayır ve şer ! Şafakta ! Karanlığa defolup gitmek düşer ! Hesap mahşere kalmaz ! ‘“Kıyâmet günü !”’ Bu dem ! Belli oldu ! Kim şeytan ! Kim melek ! Ve kim Âdem ! ‘Öztürk’le övünürüm ! Irkım Türk ! Öz, fıtratım ! Hep yaşar o ! Nûri’dir ! Miraçta O’dur atım ! Düzme dini ! İkbâl ve siz düzelttiniz ! Ama, Odak noktası için ! Yapayım bir saptama ! Dışta ‘RESÛL’ müjdeci ! Uyarıcı ! Postacı ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|