42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
Artık Sinâ dağından ışıldayan özüme, Kabir değildir tenim ! Fişi güneşe takıp, olmuşum dev bir radar ! Yedi kat yer dibinden Arş-ı âlâya kadar, Dalga alır antenim ! Bir inilti işittim dolaşırken fezâda, Baktım, kara bir mikrop bir hayvâna ezâda : Hurâfe ile Beşer ! Bileyip neşterimi sırtında seyyarenin, Daldırdım merkezine iltihaplı yârenin ! Aktı içinden mahşer : İstavroz, tespih, ibrik, yobazlık, devrimbazlık, HAK’la kul arasında simsarlık, madrabazlık, Çıktı, yaptım pansuman ! Havra, Kilise, Câmi, her türlü put müzesi, Toz oldu çarptığında irfanımın füzesi ! Yere indi âsüman ! Feylesof muyum ? Hayır ! Mesih ? Yok ! Mehdi ? Hâşâ ! Sâde loş bir sahneyi eyliyorum temâşa ! Tiyatrodayım mâdem ! Öyle bir piyes ki bu titrerim tiril tiril, Her temsilde açıyor perdesini bir goril, Ve kapıyor bir Âdem ! Son bir heykeltıraşım inmiş göğün üstünden, Bir insân çıkarırım yontup hayvân büstünden ! ALLAH’tır hep modelim ! Ayırıp samanından Âdem’in çamurunu, Yoğrurum güneşte yeniden hamurunu, Dâim kan kokar elim ! İlerlerken RABB’ime, doğru bir yolda emin, Bir çığlık işiterek önünde makinemin, Yaptım acı bir fren ! Son ahret katarıyım, dünyâdan geçer rayım ! Verin gözyaşınızı vagonuma sarayım ! Haydi kalkıyor tren ! ‘Loş ve mahzundur’ diye ta’n edilmez makbere ! Gece semâda bile otuz günde bir kere, Bedri olur bir Ayın ! Görmeseniz de hiç burnunuzdan ileri, Hep ağlaya ağlaya yazdığım şiirleri, Gülerek okumayın ! Her kelimem fersûde, her satırım perişan... Bu belki uslûbumun kemâline bir nişan, Kırışıktır yaşlı yüz ! Kâh verilir katlime, kâh tâltifime karar ! Kimi şi’rimde vezin, kimi kafiye arar, Kimi de bir tefeyyüz ! Namûsunuza teslim ettim herbir sırrımı ; Gösterdim yatak, yorgan, çarşaf ve hasırımı, Kalktı mahremiyetim ; Bunları kim satarsa bir şehvet pazarında, Yakasına yapışır yarın HAK nazarında, Çırılçıplak bir yetim ! Deyin “Bu bir meczuptur ! Veya bir rûh hastası ! Mezar taşına çarpıp çatlamış kafatası ! Serseri ! Bir derbeder !” Darılmam size asla ! Tuza kızmaz bir deniz ! Yalnız bana yanılıp “Geç ! Bir şâir !” Derseniz, Hortlağım takip eder ! Der : “O ne bir Hügoydu ! Ne de bil bir Şekispir ! Belki yalnız kılığı değişmiş eski bir Pîr... Üç ismi vardı niçin ? Ona heykel dikme de, Kitabına gel eğil ! İnmişti dünyânıza “Nobel”inizi değil, Sırf sizi almak için ! Gözü yoktu alkışta, kadın kız, paranızda, “Uçan dâire” gibi gezerdi aranızda ! Misâfirdi bir anlık ; “Sûr” sesini duyunca dedi sevinçle “Lebbeyk !” Vücûdundan fırlattı “Şems”e ilâhi bir peyk ! Kaldı size karanlık ! Beyitlerini sıkın ! “EHL-İ BEYT” kanı damlar ! Kafiyeleri ezin ! Kalkar başsız adamlar ! Kâinat çınlar ahtan ! Artık ‘o kimdi ?’ Diye sorup durmayın ! Ardır ! Balığın vücûdunda sudan başka ne vardır ?! İnsânda da ALLAH’tan ?!! Gelin ! Diriyim henüz ! Nefes alıyor mumyam ! Kendi etini çiğner kabrinde pis bir yamyam ! Kusarak için için ! Kâlbimden her vurdukça çıkar “tam tam” sesleri ! Kalkmış Piramidinden “Mısır”ın Ramsesleri ! Bir “Ölüm dansı” için !!! Genç bir kazâzedeyim ! Günahların sisinden, Kâlbinizin buzuna çarpan Nûh Gemisinden, Bir ben kurtuldum en son ! Teknenin enkâzını taşıyorum adama, “Cuma”dan başka kimse yok benzeyen “Adam”a ! Ağlıyor hep Robenson... Tenimi bayrak gibi asmışım omurgama ! Belki görür bir “kaptan” deyip uzaktan, ama, Görünürde yok ışık !
Gözlerim ufuklara baka baka kör oldu ! Toprağı öpe öpe ağzım toprakla doldu ! Hâlâ bekliyor âşık ! Elbet bir gün yanaşır bir “Gemi” bu kıyıya ! İnsân Dünyâ denilen karanlık bir kuyuya, Konmuş bir çıkırıktır ! Göğe “Su” çekmek için ederken ömrü fedâ, Kanlı zincirlerinden duyulan tek bir sedâ, Boğuk bir “Hıçkırık”tır !!! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 20.02.1960 ‘“TÂLÛT ve CÂLÛT !”’ Mûsâ’nın can kardeşi vardı ! Hârun’du adı ! Tehdit etti ümmeti ! Ama ona kıymadı ! Araplar hâin çıktı ! Yahûdiler den bile ! RESÛL’ün Hârun’una ! Vurdular kılıç ile ! O ÂLÎ ki doğmuştu ! ALLAH evi Kâbede ! O ev ki ! Onu tavaf farz ! Ezelden ebede ! ‘“Melekler taşıyorken başı üstünde Arşı !”’ Söz verenler çıktı bak ALLAH emrine karşı ! RESÛL’den sonra onu yapmadılar halîfe ! Lânet olsun ! ALLAH’ın emrine muhalife ! Yahûdiler hakkında var bak şöyle bir âyet ; Peygamberlikle ümmet yetinmeyip nihâyet ! Dediler :‘HAK göndersin bize ! Seçkin bir kral ! Yönetsin ! Kendi koyup bu dünyâ için kural !’ O vakit çıkıp geldi Tâlût adında bir şâh ! Nebîlerinden bile daha bilge pâdişâh ! Yahûdi dedi : ‘Bu da bizden birisi gibi !’ Hiçbir işâreti yok ! Olamaz taht sâhibi ! Hâlbuki, işâretle o beraber gelmişti ! İşâreti sandıktı ! Bu ne biçim bir işti ! Yanında bir tabutla gönderilmişti Tâlût ! Meleklerin başında taşınıyordu tabut ! Tabuttaydı Mûsâ ve Hârun’un emâneti ! Emânete affetmez ALLAH hiç ihâneti ! İki türlü sandık var : Ölü taşınan tabut ! Bir de ‘“SEKÎNE”’ konan ! Ona ‘“RÛH”’ diyor MÂBUT ! Âdem, ALLAH değilken ! Secde emri var niye ? ALLAH, her bir ismiyle içinde mevcûd diye ! ‘“İçinde Mûsâ olan tabutu ! Taşıdı su !”’ ‘“RAHMÂN, Arş’ın !”’Arş, suyun üstündedir doğrusu ! Sonra tâbûttan Mûsâ ! Ve Mûsâ’dan dev çıktı ! Asâ da saklananın kim olduğu açıktı ! Tâlût dedi : tabuta temiz olan dokunur ! Tövbe sûresidir O ! Besmelesiz okunur ! ÂLÎ gibi, kendi de resûl değildi Tâlût ! ÂLÎ gibi, onunda düşmanı vardı; Câlût ! Câlût’u gören derdi ‘bu dev olmalı Deccâl !’ Halkı Tâlûta dedİ : ‘Bu canavardan öç al !’ Tâlût dedi : ‘Birlikte cihâd yaparız ama , Bir şartım var ! İlk önce yapacağım sınama !’ Yolda su içmemekle ! Tâlût halkı sınadı ! Pek çoğu içti ! Suyun dünyâ hırsıydı adı ! Yanında kaldı ! Dâvud ile birkaç neferi ! Onun taşıyla söndü ! Devin gözünün feri ! Çünkü ‘“O taşı atan el ! ALLAH’ın eliydi !”’ Ona verilen cevap ‘“O söz günü”’ ‘“Beli”’ydi ! ÂLÎ kâfire dedi ; “Sen Kâbe’den ol beri !” Mekke’ye ‘“BEKKE”’ dendi ! İşte o günden beri ! Berat, beri ol demek ! Bu sûre Besmelesiz ! B’den uzak kalınır ! Özden habersizseniz ! Öz suyu gülden önce bak ! Emmektedir diken ! Aslında güle bekçi o ! Ele batar iken ! Şeytanın da demek ki var ! Tâlûta görevi ! Şeytan taşlanan yere, yakın bak RABB’in evi ! HAK:‘“Dâvud, Âdem gibi Nebî ve halîfe”’ der ! Secde âyeti on dört ! Beş ekle Dâvud eder ! EHLİBEYT’tir içinde ‘“SEKÎNE”’ olan tabut ! Tâlût ! Câlût ! Ve Dâvud ! Üç şifre verir MÂBUT !
ANKARA – 25.05.1999 TANGO !
Nerde ? Nasıl ? Ne kadar ? Bunlar değil piyango ! Ezeldeki kimliğe göre HAK tespit etmiş ! Beyazdan siyah doğmaz ! Olsa da yeri Kongo ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 1994 ‘“TEK ÇIĞLIK !”’ Zar gibi bir deriyi her iki ucundan ger, Üstüne un gibi kum serpiştir ! Bir sırra er ! Derinin kenarına sürt bir keman yayını ! Türlü sesler çıkartıp yap bir müzik yayını ! Kumlar dans edip türlü şekillere bürünür ! Sesin şekil verdiği, pek açıkça görünür ! Yayı sürtmediğin an, kum olur darmadağın ! Dağılıp toz olması gibi son gün her dağın ! Bak, ses hem sûret yapar, hem de bozar sûreti ! Sesle ayakta evren ! Sessiz her şey iğreti ! İki işte kullanır ALLAH ‘“Ses borusu”’nu ! Sorma niçin ‘“İki kez sûr çalar”’ sorusunu ! İlk çalışta ölürsün ! Tüm dostların üzülür ! Hemen sonra çalınca, yeni şeklin düzülür ! ‘“Çok seri hesab görür HAK”’ hiç kaybetmez zaman ! Vâdesi gelen için, ne af var ! Ne de aman ! Şekli bozan ilk sesin melek adı,‘“Azrâil !”’ Şekli düzen ikinci sesinkiyse, ‘“İsrâfil !”’ Çekirdeğini tavaf ederken elektron ! Çıkarır yedi tam ses ve on iki yarım ton ! Güneş çevresinde de dönerken yedi küre ! Ayni besteyi çalar ! Varmak için şüküre ! Her şey, her an, bu sesle özünü tesbih eder ! Hep ‘“ELHAMDÜLİLLÂHİ RABB-ÜL-ÂLEMİN”’ O der ! ‘“Bütün bu melâike tam yedi saf yaparlar !”’ RAHMÂN’a , MUHAMMED’in ‘Hamd’ köküyle taparlar ! Bilirler ki bu zikri bıraktıkları anda, ‘“ON DOKUZ”’ ses ordusu sâde kalır meydanda ! HAK der : ‘“Her şeyi sesle yaparım ve yıkarım !”’ Ordumu kullanarak ben aradan çıkarım ! Bu müthiş sese ALLAH bak ! ‘Bir tek haykırış’ der ! ‘İlk Âdem simgesi’ ve bu sözcük ayni eder ! (133) ALLAH’ın Aslanı’nın nârasının benzeri ! Çünkü ilk Âdem HAKK’ın HAKK’a en yakın eri ! ‘“Bir tek nâra”’ evrenin her saniye bânisi ! ‘“ON DOKUZ”’dur, Kur’anda ‘“Cehennem zebânîsi !”’ Onlardan izinsiz can, Cehennemden çıkamaz ! Bu sesi duyabilmek için kılınır namaz ! Bu yüzden elli vakit namaz ilk edildi farz ! Her nefes ‘“Şah damardan”’ bu ses edilmekte arz ! Bu ses için Mevlânâ ilk, ‘Dinle neyden’ dedi ! Bu sesi duyup da sağ kalan, olur ebedî ! Bu sesle Velî, tenden dışarı çıkabilir ! Bu sesle vücûduna yine dönmeyi bilir ! ‘“Bu sesle her şey her an gidip gelir benzeri !”’ ‘“Son ses”’le uyandırır HAK, uykuda gezeri ! Ayni nehirde iki defa yıkanılamaz ! Var ve yok arasında süre, göz kırpmasından az ! Bu ses için evliya yaptı saz, yedi telli ! Halk dinlerken çoşunca, sır olsun diye belli ! Vicdânımızın sesi gibi sessizdir bu ses ! Bu yüzden ona kulak vermeli mutlak herkes ! Yâni kendi rûhundur, sessiz boruyu çalan ! Hem seni sana veren ! Hem seni senden alan ! Bil bu sesi nakleden gücün ‘“SEKÎNE”’ ismi ! Deprem gibi titretir, indiği vakit cismi ! İçindeki ‘“Halîfe DÂVUD’”un müthiş sesi ! Yakından duyuldu mu dayanmaz ten kafesi ! Ecelinin sonunda bu sesi herkes duyar ! Hesab vermek üzere yüce dâvete uyar ! ‘Hazret-i ÎSÂ’ ve de ‘“ALLAH’ın boyası”’ denk ! ‘Bıyıkları terlemiş genç sözü’ ise HAK renk ! Kendine âit renge bak her bir ses bürünür ! HAK kula seslenirken bu renklerle görünür ! HAKK’ın hakkı Elifi,‘“HAK Boyası”’ndan çıkar ! Mustafa Hüznî Uluğ Kızılkeçili çıkar ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 1996 Not : İsimlerin ‘Ebced’ ilmiyle açılımları : 133 = ‘“Sayha-i vâhide”’ = ‘“Bir tek ses”’ = Mecâz-ı Âdem-i evvel 132 = HAKK’ın vahyi (Vahy-i HAK) = Kâlb = Cuma günü (Yevm-i Cuma) Hazret-i Îsâ = 1558 = ‘“Sıbgat-ullah”’ = ‘“ALLAH’ın boyası”’ = ‘Bıyıkları terlemiş genç sözü’ = ‘Lafz-ı Şâbb-ı Emred’ ‘“Sıbgatullah”’ – ‘Elif’ = 1558 – 1 = 1557 = ‘“HAK Boyası”’ – 1 = Mustafa Hûznî Uluğ Kızılkeçili TERCÜMAN ! ‘“Bize katından rahmet ver RABB’imiz”’deyince, (1557) ‘“Derin uyudu gençler mağarada !”’ Sır ince : ‘İşte ALLAH sözünün tercümanı’ da ayni ! (1557) HAKK’a tercüman olmak ! ‘“RAHMET”’tir ‘“Hanif din”’ce ! ‘“Rahmettir Âlemlere MUHAMMED (S.A.V.) !”’ Bu nedenle ! Kendini bütünlemiş ! Kendini halk edenle ! Evren mağarasında ‘“Gözü açık uyur”’ o ! Heryerdedir ! Kâh soyut ve kâh somut bedenle ! Ne tesâdüf ! Fakirin üç ismi ve soyadı, Bin beş yüz elli yedi ! Gönlüm şöyle anladı : Meclis başkanına ilk, beni tercüman yapan, İstedi çevirmemi de ‘en büyük üstâdı !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 16.02.2002 TESETTÜR ! Türban ‘Hintlidir !’ Çarşaf ‘Şîî !’ Cüppe ‘Süryânî !’ Peçe ‘Acem !’ Ve sarık ‘Şaman !’ Bir süstür yâni ! ‘Tesettür için türban farz’ diyen, rûh hastası ! Beyini örtmek için, kâfidir kafatası ! Görünse niye günâh olsun saç, tüy veya kıl ? İslâm mantık dînidir ! Mantık demektir akıl ! Günâh olan, görünen şey değil ! Bakış tarzı ! Art niyeti terbiye için örtünme farzı ! Çıplağa ressamca bak ! Göz zinasından sakın ! Cennette çırçıplaktık ama ALLAH’a yakın ! Asıl çıplak, edepten yoksun olan insândır ! Hicâb, ‘Perde’ demektir ! Âr, ALLAH’tan ihsândır ! Yüz örtülmez ! ‘“Orda var çünkü secde izleri !”’ O izleri izlersen yakalarsın ‘“Biz”’leri ! ALLAH kendini örtüp insânı yaptı perde ! En büyük tesettür bu ! Aç onu HAKK’a er de ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR -12.10.1998 ‘“TEVRÂT ve İNCİLDE ÎSÂ !”’ ‘Kutsal taş mâbed’ demek ! Sen Piyer kilisesi ! (344) “Kalbin siyah noktası” “Kara taş” ÂLÎ sesi ! (344) İncil : ‘“ÎSÂ EL MESÎH !”’ ‘“Yesus Hristos”’dur der ! (2368) ‘MUHAMMED’in varisi genç sözü O !’ Bil eder ! (2368) ‘“O MUHAMMED ÂLÎ’yi yansıtan sözü demek !” (2368) Sana senden de yakın ! Bulmaya sarf et emek ! Yunanca ‘He Gnosis’ ve ‘Stauros’ denk ! Niçin ? (1271) ‘“Hikmet, Âdem simgesi”’ ‘Haç’dır da ! Onun için ! (1271) Hristos’dan sıfır at ! ‘“EL MESİH”’ kadar eder ! (1480) Sekiz yüz seksen sekiz ‘“Yesus”’ dur ! “BESMELE” der ! ‘“Âlemlerin RABB’i”’ ve ‘“NÛR”’ denktir İbranîce ! (207) ‘“Nûr”’ ve MUHAMMED ayni ! Çok sır var bunda ince ! (287) ‘“Meryem oğlu RABB’imiz Îsâ”’ da İbranîce : (723) ‘BEKTAŞ’ ile bak ayni ! Bunda sırlar var nice ! (723) Tevrât’ta ‘“RABB’in rûhu !”’ ‘“Ş”’ harfi ! Üç yüz mâdem ! (326) ‘“İnince !”’ ‘“Kurtarıcı Îsâ”’ olur “İlk Âdem ! ” (326) ‘“Ş”’ ateş ! İbrâhim’i ama hiç yakamadı ! Mûsâ Sîna’da gördü ! Asâda yılan adı ! Açılmış ‘“Ş”’ diş demek : ‘“Köpeği mağaranın !”’ (360) ‘“Ol”’ emri veren dört tür ! Sekiz dişi hep anın ! (360) İbranîcede ‘MESÎH’ ve ‘Yılan’ ayni ! Niçin ? (358) İkisi de insânda saklı da onun için ! İbranîce BESMELE : kelime-i şehadet ! (806) ‘Genç’ isimlinin iniş günü’ için alâmet ! (806) ‘“Cebrail görününce”’, o şalom ! Merhabâ der ! (376) Zîrâ hepsi ÂLÎ’nin tamam künyesi eder ! (376) ‘“İp”’ ile ‘“Yehova’nın eli”’ denk İbranîce ! (40) Onu tuttuk ! ‘“RABB’iniz değil miyim ?”’ deyince ! (40) İbranîce ‘B’ harfi ile ‘“RAB Îsâ”’ eşit ! (412) Bir çıkar! ‘“İLYAS”’ çıkar ! ÂLÎ var çeşit çeşit ! (411) M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR - 05.08.2000 İsim ve kelimelerin Ebced ilmine göre açılımları : 300 = (İbranice) ‘Ş’ harfi = Rûh ALHİM (Elohim’in Rûhu) 26 = (İbranice) Yehova (Yeve) 326 = (İbranice) Yeşue (Kurtarıcı İsâ : Yeşue) 358 = (İbranice) Meşih (Mesih) = Neheş (Cennette aldatan yılanın adı) 2368 = (Arapça) Hû lafz-ı ŞABB-I EMRED varis-i MUHAMMED ( O MUHAMMED’in varisi genç sözüdür) 2368 = (Arapça) Hû lafz-ı mazhar-ı MUHAMMED ÂLÎ 723 = (İbranice) Adni Yeşu ben Meryem = Meryem’in oğlu İsâ 207 = (İbranice) AUR = Nûr = Adonai ulam = Âlemlerin RABB’i 806 = (İbranice Besmele) B ŞEM ALMİM HE RHUM H HNUN = Kelime-i şehadet = yevm-i nüzûl-ü müsemma-i Şab-ı Emred 40 = (İbranice) H BL (İp) = Yed-i Yehova (Yehova’nın eli)
Öğrenir sırrı nedir ALLAH ile fıtratın ! Fıtrat ortak merkezi ! ALLAH ile Âdem’in ! Merkezin ismi ! ÂLÎ ile MUHAMMED EMİN ! Hiçbir yerde olmayan ! İşte bu ikiz merkez ! Zaman ve mekân dışı çünkü ! Öğrensin herkez ! ‘Merkez’in ismi ile başlar Tevrât : ‘“BRAŞİT !”’ ‘“YÜCE MECLİS”’ merkezin çemberi ! İyi işit ! İç içe : soyut ! Şeffaf ! Fizik ! Âlem ve Âdem ! Herşey ! İçerden dışa yönetilmekte mâdem ! İlk sûre şifresi ! ‘A !’ ‘“Adonai”’nin başı ! ‘“Efendim”’ açıklıyor ! Nasıl yaptı HAK aşı ! Âdem ! İnsân türünün adı ! Özel ad değil ! Büyük harflerle başlamaz ! Önce bu sırra eğil ! Otuz iki kez geçer ! İlk sûrede ‘“ELOHİM !”’ İlk Âdem’i fışkırtan RAB o ! RAHMÂN ve RAHÎM ! ‘“İlk Âdem RABB’e benzer ! Hem erkektir hem dişi !”’ Elohim gibi ! O da tam ‘otuz iki kişi !’ Erkek ‘ve’ dişi diyor ! Erkek ‘veya’ demiyor ! İlk Âdem’i mutlaka ! ‘Çift cinsli’ olarak yor ! ‘Onu’ değil ! ‘“Onları”’ fışkırttı diyor âyet ! İlk Âdem’in ! Bir kişi olmadığı net gâyet ! Elohim ! İlk Âdemin daha da soyut özü ! İlk Âdem yâni Nûr’dur ! Toprak değil ! Aç gözü ! Ne cennete girdi o ! Ne cennetten atıldı ! ‘“Elohim tarafından ilk, ‘“Işık”’ yaratıldı !”’ ‘“İlk ışık”’ ‘“Elohim’in rûhu !”’ Üç yüz eder ! ‘Şın !’ ‘“Sekine”’dir fışkırtan ! MUHAMMED ÂLÎ ışın ! Süt dişlerini izler ! Dörder tane sekiz diş ! Dört sınıf ! Sekiz eren ordusu var ! Belli iş ! Dört sınıfa işâret : Toprak ! Ateş ! Hava ! Su ! ‘“Sekiz cennet kapısı !”’ Sekiz eren ordusu ! Sperma ve yumurta ! Yedi erenin işi ! ‘“Hîkmet !”’ MUHAMMED ÂLÎ ! Son çıkan akıl dişi ! Sekizinci eren o ! İlk yedilerin başı ! Son çıkan ilk nokta o ! İlk yedi için aşı ! Elohim çoğul özne ! Fiili tekil ! Niçin ? Elohim ! Has özüyle bütün olduğu için ! ‘“Elohim fışkırttılar demiyor”’ bakın âyet ! Erenler oluşturur ! Bir tek vücûd ! Net gâyet ! ‘Has öz !’ ‘“HAK”’tan insâna kadar ! Hep ayni ikiz ! ‘“İp”’ bu ! Sonunda der : ‘Biz omurgada ilikiz !’ ‘“RAB ilk Âdem’e ‘çoğal’ değil ! Boyutu aş der :”’ ‘“Kendini fışkırt !”’ Diye öze işâret eder ! Bu şekilde çoğalır ! EHL-İ BEYT üyeleri ! Her biri ! İki cinsli olan ALLAH’ın eri ! ‘İlk seçilen insândır !’ Âdem !’ ‘İlk insân’ değil ! Nebileri halk değil ! HAK seçer ! Öze eğil ! Ne fizik ! Ne de şeffaf ! Âlem yok ilk sûrede ! Hepsine ‘“Yüce Meclis !”’ Veyâ ‘“Sâbit özler”’de ! 2.SÛRE
B : ‘“Beyt !”’ : ‘“Kâbe !”’ Cennet ! Dış : cehennem ! Bir harabe ! İkinci sûre başlar ! ‘“YEHOVA !”’ adı ile ! İlk sûrede hiç geçmez bu ad ! Dikkat edile ! ‘“Yehova”’ öbür adı ! Bilin ki İlk Âdem’in ! O ! Hem erkek ! Hem dişi ! Aç : Yod – Heva ! Ol emin ! Yehova! İlk sûrede fışkırtılan İlk Âdem ! Şeffaf RAB O ! Elohim soyut özüdür mâdem ! ‘“Yehova – Elohim”’dir ! Bu yüzden onun ismi ! Eren ordusu ! Fizik de olabilir cismi ! DÜNYÂ CENNETİ !
Âdem’den caydırmaya RABB’i, bak yetmez gücü : ‘“RAB Âdem’i yoğurup cennete koyar yine !”’ Çıplak o ! Gereksinme yoktur ki o giyine ! İkinci sûredeki Âdem erkek ! Bir kişi ! ‘“Yehova îmâlâtı : Âdem’den kopya dişi ! Erkeğin adı ‘Âdem !’ Toprağın ki ‘ademe !’ Gel de sen ! ‘“Hanım için beyin tarlası”’ deme ! ‘Ademe’ lâv toprağı ! ‘Edom’ kırmızı demek ! ‘Kızıl’ rengin hakkını vermektir ! Borç ödemek ! Üç ana renk içinde ! Zîrâ en dipte bu renk ! Yarı şeffaf bedene ! Ancak bu renk gelir denk ! Yehova’nın dilini, anlayabilir mâdem ! ‘Yehovaca’ öğrenmiş olmalı ! Ondan Âdem ! ‘“İlk öğretilen ona, demek RABB’in lisânı !”’ ‘“Herbir hak ismi bilmek ! Âdem yapar insânı !”’ ‘“Bu dilde verdi Âdem ! Her canlıya ismi !”’ Tanımladı hepsinin, iç yüzünde cismini ! ‘“Kendisi açısından herbirini yokladı !”’ ‘“Benden çok farklı !”’ Deyip koydu bir hayvân adı ! Ama ilk kızı görüp der ‘kopyam bu !’ Denk bana ! ‘“Olabilir bana eş ! Çocuklarıma ana !”’ RAB bu ‘ilk seçme çifti !’ Cennete koyar ! Niye ? Yabancıdan koruyup işleyebilsin diye ! Cennette işçilik ve bekçilik için değil ! Cennette her meyve var ! Sen toplamaya eğil ! ‘Onu’ sözcüğünü bak ! Hiç zikretmiyor âyet ! ‘Korunan’ ve ‘işlenen’ : Âdem ! Bu açık gâyet ! ‘“Cennette bekçiler var ! Adları Kerrubiyan !”’ RAB arıtmak istiyor ilk iki geni ! Uyan ! ‘“RAB, EHL-İ BEYT’e sizi tertemiz isterim der !”’ ‘Mıstıfa’ sâfileşmiş üm ! Annen ! Bilen ender ! On iki imâm’ın bak ! Hem ‘mâsum !’ Hem ‘pâk’ ismi ! ‘“ALLAH’ın fıtratı”’na ermiş ! Aklanan cismi ! Cennet özel bir bahçe ! Yüksek bir yerde Arzda ! Nesli korumak için yabancıdan bu tarzda ! Orada ‘“kan dökmek”’ yok ! Otobur insân ! Hayvân ! Etobur oldu hayvân ! İnsân et yediği an ! ‘“Her canlının kökeni, RAB diyor kendi türü !”’ İnsân maymundan gelmez ! Bu âyetten ötürü ! ‘“YILAN !”’ Cennette tek yabancı ! Yılan ! ‘“Kur’an İblis der !”’ Çifti sınamak için ! ‘“İzin vermişti”’ Peder ! Ayni sayı ‘“Mesih”’ ve ‘“Yılan”’ sözcüğü niçin ? (358) Kıza ‘“Mesih”’ şeklinde yaklaştı ! Onun için ! “Ölmeden önce ölmek !” İken ‘“Hayât ağacı !”’ Mürşit yılan olursa ! İşin sonu çok acı ! ‘Sırrı açıklayan’da ! Demektir yılan adı ! ‘“Hayât ağacını !”’ ‘“HAK dedi senden sakladı !”’ ‘“RAB ister dedi senin, hep ölümlü kalmanı !”’ ‘“Her hayât nefesini yalnız ondan almanı !”’ ‘“Ben kıskanç bir tanrıyım !”’ Der ! ‘“Yehova bak sana !”’ ‘Ölümsüz’ sıfatını ! O esirger insâna ! ‘“Tanrıya ortak koşmak !”’ Bu yüzden suç indinde ! Bak o der tek kurtuluş ! ‘“Yaratım olan dinde !”’ ‘Kocanla aşk ! ‘Üretim !’ ‘Ama ‘“yaratım”’ başka !’ ‘“Yücelerden”’ biriyle ! Şimdi sen başla aşka ! Çok sâf olan Havvâ’nın ! Yılana yattı aklı ! ‘Kâbil yılandan oldu’ der mason ! Belki haklı ! ‘“Âdem de yasak olan cinsel sınırı aştı !”’ İblis kazandı bahsi : ‘İlk iki gen yozlaştı !’ ‘“İnsân oluşumunu bozacağım !”’ Demişti ! İnsânlık evriminde ! Bu felâket bir işti ! ‘Sertleşme’ simgesidir : başını diker yılan ! Aldatanın ! Sürüngen olduğu da ! Bak yalan : Suçtan sonra RAB onu ! ‘“Sürün”’ diyerek kovar ! Demek ! Suç işletirken ! Onun bacakları var ! Çocuk yapmak değildi ! Yâni yasaklı olan ! ‘Bu yüzden kovuldular cennetten’ savı yalan ! Sanma ! Havvâ RABB’inden ‘sancı’ cezası aldı : ‘Doğum sancısı’ değil ! ‘Doğumları !’ Çoğaldı ! Nüfus plânlaması ! Vardı cennette yâni ! İlk çift ! Dünyâda gördü ! Bir sürü insân âni ! Her ikisi cenneti ! Yâni gaybı yitirdi ! Açıkçası ! Özüyle temasını bitirdi ! Mâsum da bak ! Âdem’in kaderini paylaştı ! Âdem terfi ettikçe ! Sınıfını o aştı ! ‘“SÜRGÜN !”’ ‘“RAB dedi burdan çıkıp hepiniz çöle inin !”’ ‘“Çıplak vücûdunuza bir de et deri giyin !”’ Bir yanlış çeviriye şimdi burada eğil : Yılan da ‘çıplak’ idi ! Yoksa o ‘kurnaz’ değil ! Cennette ‘çıplak’ yâni ‘şeffaf !’ Herşey ve herkez ! Arz’la birlikte ! Yarı yoğun oldular ilk kez ! ‘“KÂBİL !”’ Cennetten sürülünce ! Kardeş katili Kâbil ! RAB ‘kana kan’ demedi ! Anlamak değil kâbil ! Hem onu ‘“Öldürene ! Var yedi kere cezâ !”’ ‘“Kâbil şehir de kurdu !”’ Mantık için ne ezâ ! ‘Çok nüfus’ bulunduğu cennet dışında kesin ! Bir de şu soru vardır ! Kafasında herkesin : Kız ! Mâdem yaratılan ‘ilk dişi’ye mukabil ! Kimle evlenebildi ! Lânetlenince Kâbil ? ‘“Âdem kan döküp fesat çıkaracaktır Arzda !”’ Demişti melek ! Nasıl haklı çıktı bu tarzda ? Âdem’den önce ! Çünkü böyle idi insânlar ! Bilge, Âdem’i ‘seçkin ilk örnek’ diye anlar ! Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|