42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
‘Şansınım !’ ‘İnancınım !’ ‘Kısaca, ‘“HANÎF DÎN”’im !’ ‘Beni yok edemezsin ! İhânet etsen bile !’ ‘Sen kendin yok olursun !’ ‘Bütün hırsların ile !’ ‘Tekrâr ‘“Bir tek can !”’ Olup eşle ! Köprüden geçer ! Ölümden ‘üç gün’ sonra, cennet yurdunu seçer ! Ama ‘“Savaş”’ bitmeden eğlenemez cennette ! ‘Mehdî’ bekleyen madde, zincirliyken cinnette ! Bölünerek, yeniden Arza iner Daena ! Kuluma hizmet, bana en güzel hamd-ü senâ ! Kendisine bilinci böylece berraklaşır ! Her bütünleştikçe o, bana daha yaklaşır ! Zaferi kazanınca girer başka bir hâle ! Olur bölünemeyen ışıl ışıl bir hâle ! ‘“Cennete dönen Arz’ın, olur gerçek vârisi !”’ Artık ‘“Îsâ Mesîh”’ O ! Her zerre ‘“Havarî”’si ! Her zerre ‘Ben neyim ?’ Der ! O ilk dirilttiği an ! Mehdî der : ‘Sâf meleksin ! Kimliğini arayan ! Kendini bulman için, bir Arza inmen gerek ! ‘“HAK öze”’ yaklaşılır, kutublaşıp ererek ! Gelelim yine sırat köprümüze biz ! Zerdüşt ! Köprüden geçe geçe, zîrâ kazanılır rüşt ! Köprü ! Yüce mahkeme ! ‘MİTRA !’ Yargıcın ismi ! ‘“Ona karar verdirir, sâdece yüzün resmi !”’ ‘Köprü !’ ‘“Doğru yol !”’ Orda ayrılır hayır ve şer ! ‘“Yüzü parlayan !”’ Geçer ! ‘“Yüzü kararan !”’ Düşer ! MİTRA ! Güneş ! Ayırır zenciden sarışını ! ‘Yirmi sekiz’ ay günü saçar “İZZET” ışını ! ‘SAOSYAN !’ Yâni ‘MEHDÎ !’ Güneşten inecektir ! ‘Madde ve nefis’ denen karanlık dinecektir ! “On ikinci imamdır Mehdî !” Söyleyim niçin ? Güneş On iki aya hükmeylediği için ! ‘On ikide üst üste gelir ! Akrep yelkovan ! ‘“Kıyâmette şems aya girer !”’ Kurulur dîvân ! Bu yüzden kıyâmete denir Kur’anda ‘“Saat !”’ Ay’a bağlıdır oruç ! Güneşe ise, ‘“SALÂT !”’ ‘On iki’ hem başıdır saatin, hem de sonu ! ‘B altındaki nokta’ gibi anla sen onu ! Benim de her şey gibi, RABB’im var ! O ilk özüm ! RABB’imin merceğinden, ALLAH’a bakar gözüm ! ALLAH’ın huzurunda bulunsa da ! ‘İlk özler !’ ‘“Rahmet”’ olarak inip ‘HIZIR’ olmayı özler ! ‘ALLAH ZÂT’ın perdesi !’ Sonsuz mekân ve zaman ! Adı, ZERVAN ! Perdeyi açmaya kalkma ! Aman ! Son kez gelince adın ‘MEHDÎ’ olur ! Ey Zerdüşt ! Dünyâ saydamlaşır ! Ve her insân kazanır rüşt ! Salâtta öptürürüz toprağı biz hep ! Niye ? ‘Spenta armaiti !’ Deriz biz ‘“SEKÎNE”’ye ! ‘Arz’ın bâkire rûhu !’ Zîrâ taşır bu ismi ! Arz, onun dokuz katlı, dürülü olan cismi ! ‘“Sekîne”’ çıkarırız ! Melek ! İzzet ! MİTRA ! Ve ben ! ‘“Sekîne”’ni çıkar da ! Bedenin olsun Kâben ! Kendi özünü çağır Zerdüşt sen ! Beni değil ! Çünkü senin özünüm ! Çıktığın kata eğil !’ AHURA MAZDA böyle Zerdüşt’e etti hitab ! ZEND AVESTA, Kur’anda beşinci kutsal kitab ! AHURA MAZDA için, Îsâ bil ki ‘“Babam”’ der ! Zîrâ ‘“RAHMÂN”’ olmuştur ! ‘“Îsâ Mesîh’”e, peder ! ‘Daena’, Pehlevice ‘Den !’ Ve Arapça’da ‘“Dîn !”’ ‘“HANÎF, FITRAT DÎNİ”’dir ! ‘Artık siz teslim edin !’ Zend Avesta da, ‘Âdem sırrı’ vardır, Kur’an’ın ! Âdeminizi bulup beni rahmetle anın ! Son beyite ‘ŞAH BEYİT’ denir ! Uluğ ! Burda sus ! Şah beyit, ‘Beyt’ te doğan ‘HAZRET-İ ŞAH’a mahsûs ! ‘AHURA MAZDA’ya siz olun her an niyâzda ! HAK MUHAMMED ÂLÎ’dir ! Zîrâ AHURA MAZDA !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 11.11.1998 ÂLEMİN ÖZGEÇMİŞİ !
‘“Öz aslını”’ aynada görmektir ‘“HANÎF DÎN”’i ! Yasasını ilk önce kendine uyguladı ! Bu yüzden ‘ilk Müslüman’ oldu ! ALLAH’ın adı ! Her yerdeki vücûdu, bir noktadan çekildi ! Nokta ilk uzay oldu ! Boyutsuz bir şekildi ! Görülemeyen saydam cevherde, olmaz boyut ! Yâni hiç madde yoktu ilk uzayda ! Tam soyut ! Noktayı merkez yapıp ALLAH çepçevre sardı ! Kendini seyretmekti orda, fikrinin ardı ! Âlemin ilk rahmine, her kutsal kitab ‘“Su”’ der ! Su, anne, yâni ! Mâ - üm eşittir ! Kırk bir eder ! Buradan gelir, ‘Kırk bir kere mâşallah’ sözü ! Bu sudur ana madde ! Bu sudur hayât özü ! Bu uzay, Meryem gibi, idi Îsâ’ya gebe ! Mesîh’i doğurtacak olan RAB, idi ebe ! Dev bir yumurta ! Boş bir parabol ! İdi uzay ! İki odak dışında, ne Güneş vardı ! Ne Ay ! ALLAH’ın boşalttığı bu yer karanlık idi ! ALLAH’tan boşanmışın, karanlık, tek şâhidi ! ALLAH’ın bağışına, bu boşluk idi muhtaç ! HAK’tan her soyutlanan ! Olur ışığına aç ! ALLAH’tan ikiz ışın çıktı ! RAB onun ismi ! Hem RAHMÂN ! Hem RAHÎM O ! ALLAH’a benzer resmi ! Parabolde pozitif odak, oldu ‘“ERRAHMÂN !”’ Negatif kutbu ise, ‘“ERRAHÎM !”’ Eyle îmân ! ‘“ALLAH’ın benzerinin, benzeri yok”’der, ÂYET ! Çünkü olmaz gölgenin gölgesi ! Normal gayet ! Sonraki ikizlere, bu nedenle deme RAB ! ‘“Gölge uzantısı de !”’ Çekmeyesin ıztırâb ! RABB’İN pozitif kutbu RAHMÂN, Rûhu neşretti ! RÛH, babası RAHMÂN’ın emrindeki sûretti ! Negatif kutub RAHÎM, fışkırttı ‘Sekîne’yi ! Sekîne de RAHÎM’e ayna oldu en iyi ! Rûh çift cinsli kelime ! Hem erkek ! Hem de dişi ! Ses gücünü nakleden Sekîne ! Görür işi ! RAHMÂN’ın ‘“Arş”’ı, rûh’tur ! Sekîne’dir ‘“Kürsüsü !”’ Bu iki kıymet, ‘“Kadîr gecesi”’nindir süsü ! RAHMÂN rûha yansıdı !‘“En üst ufuk”’ tan bindi ! ARŞ, ilk uzayı cennet yapmak üzere, indi ! Kumru nasıl kalırsa sâbit ! Titretip kanat, Rûh titredi ! Zirvede durdu ! Bu, müthiş sanat ! Titreşimin sesini Sekîne iletince, Dalgalandı ilk sular ! Titreyip ince ince ! Enerjiye dönüşüp dalga, dört akım oldu ! Uzay Cennete dönüp HAK ışığıyla doldu ! Memesi, dört kanaldan süt veren ‘“Bir Bakare !”’ En uzun sûre oldu ! Niçin ? Düşün bir kere ! Tam dokuz ay on günde doğar ! Burnu hep ıslak ! İneğe tapılmakta bir sır olmalı mutlak ! ‘“Zülkarneyn”’e benziyor ! ‘“Çift boynuzu”’ yay gibi ! Harfleri ALLAH ile ayni ! ‘Yeni AY’ gibi ! Bu sûre ‘“ELİF LÂM MİM”’ ile başlıyor ! Niçin ? ‘“Bu inek dokununca ölü kalktığı için !”’ Çünkü, ‘“ELİF LÂM MİM”’dir, şeytandan ‘“Saklı kitab !”’ ‘“Temiz dokunabilir !”’ Gelir özünden hitab ! İşte budur ! ‘“YAHYA’nın suyla yaptığı vaftiz !”’ Îsâ’yı Mesîh yapan o ‘“Kumru !”’ Bundan bir iz ! ‘“O kuşları havada tutan benim”’ der, RAHMÂN ! Yâni RÛH bir güçtür ki, titreşim yapar her an ! Titreşim sayısıdır meleklerin kanadı ! Rûhunkinin altında olanın, ‘“BİZ”’ler Adı ! İşte bu titreşimin sesine HAK,‘“Sayha”’ der ! Bir anda her şeyi var veyâhut da yok eder ! Dönelim uzay boyu olan cennete yine ! Tâ ki herkes ‘“ALLAH’ın yapısı”’nı giyine ! II ARZ CENNETİ !
Çünkü onun boyutu, o ilk uzay ile denk ! Tüm melekelerini, HAK bu cennette açtı ! Melekleri, cinleri, onun içine saçtı ! En sonunda, kendi öz ismi olan ALLAH’I, ÂDEM’e borç verdi O ! Çıktı Cennetin ŞAH’I ! Çünkü kapsadığından ALLAH adı, her ismi, Cennetteki herkesi, içeriyordu cismi ! Yâni ikiz olarak RÛH’tan o çıktığı dem, Vücûd olarak giydi bu cenneti ilk Âdem ! ‘“Son sınır”’da bulunan;‘“Sonsuz cennet”’ işte bu ! Boyutu ilk uzaydı ! İlk Âdem’di mensûbu ! Arza değil de ! ‘“Arzda ! Halîfe oldu âdem !”’ O Arz, bu cennet idi ! Orada idi mâdem ! Bu ‘“Arz Cenneti”’dir, ilk Âdem’in Havvâ kutbu ! Rûhun, ‘“Sekîne”’ denen kanadından çıktı bu ! Cennet, ‘cenin’ kökünden ! Can gibi saklı cismi ! ‘Kadın rahmi’ kökünden gelir ! ‘“ERRAHÎM”’ ismi ! MUHAMMED için ALLAH, Kur’anda ‘“O RAHÎM”’ der ! ‘“Arzdaki ilk emin ev !”’ Girmeyen olur heder ! “Ben nebîydim ! Balçıktan yoğurulurken Âdem !” Dedi RESÛL ! İşâret ettiği Zâtı, bu dem ! Cenneti giyen ise ! Erkek kutbu Âdem’in ! Onu, pozitifinden neşretti rûh’ül emin ! ÂLÎ : “Atanız olan o ilk Âdem benim !” Der ! “EBÛ-T-TURAB” ismini, böyle açıklar Peder ! III SECDE !
‘“RAB hepsine emretti : Ona edin sücûdu !”’ Bu, ŞAH’ın emrine gir ! ÖZ’den kopma demekti ! Kulluğu ret cezası, kölece ödemekti ! Direnerek melekler, RAHMÂN’a dedi ‘hayır !’ Sandılar ÖZ’den özgür olmakta vardır hayır ! Her biri bir tek isme ayna olduğu için, Bütüne bir kıskançlık beslerdi için için ! Secde emri, demekti ‘Ol Âdem’in hücresi !’ ‘Başka vücûd arama ! Odur rûh penceresi !’ Âdem’e bağlanmadı ! Ve her melek kaldı aç ! Oldu o, Âdem’deki ‘“Sekîne”’, aşa muhtaç ! Âdem’in vücûdundan dışarı çıkamadı ! Çünkü her ismin yeri idi Âdem’in adı ! İsyan fikriyle, onun vücûduna hapsoldu ! Sekîne ememeyip nûru giderek soldu ! Gördüler ki Âdem’den başka yoktu bir vücûd ! Hapiste kalmaktansa, hepsi eyledi sücûd ! Secde edip oldular, hücreleri Âdem’in ! Anladılar, rahimde beslenmekmiş en emin ! Hepsi sayıldı HAKK’a tapmış tam bağlı kul ! Âdem’in her hücresi oldu bir isme okul ! Öz kalıba bürünüp ışıklı insân oldu ! İsmi ölçüsü kadar onun ilmiyle doldu ! ‘“Baş şeytan baş eğmedi !”’ Kırılmadı inâdı ! Âdem’deki öz isme zıt idi onun adı ! Şeytanların çıktığı reisin ‘“İblis”’ ismi ! ‘Elbiseli’ demek o ! Çünkü yoğundu cismi ! ‘Sapık’ ismi sâhibi gelemezdi îmâna ! ‘“Karşı geldi ! ALLAH’a değil de O ! RAHMÂN’a !”’ IV ADEMİN SÜRÇMESİ ! Cinlerin, meleklerden çok yoğundu yapısı ! Dediler : ‘Bu vücûddan var bir çıkış kapısı !’ Başları İblis uyup ‘“Saptırıcı”’ ismine, Âdem’in dikkatini çekti, çifte cinsine ! Dedi :‘Dişi kutbundan ayır ! Erkek kutbunu, Bir âlem yarat sen de ! RABB’in de yaptı bunu ! Çıkar üflenen Rûhu sonra ! Erkek kutbundan, Bir cennet yarat ! Sana kolay bir şey yok bundan ! HAK gibi ölümsüz ol ! Bil kötüyü ve hayrı ! Tanrılığın, kulluktan zevki vardır apayrı ! ‘“Dört ırmak”’ ‘“HAK ineğin”’ emesinden akıyor ! ‘Emrindeyiz Mevlâmız’ diye sana bakıyor ! ‘“Taşır senin tahtını bu dört melek, başında !”’ Onların gücü tutar seni ! Aynı yaşında ! ‘“Hiçbir sözün lâf değil !”’ Hepsi ‘“Rûh”’ ve ‘“Kelime !”’ Bende ‘“SELÂM”’ nûru yok ! Bir şey geçmez elime ! RAHÎM olan yanını, RAHMÂN’dan ayırıp RAB ! Çıkardı ! Rûhtan sonra seni ! Olmadı harab ! Zaman yokken de söküp HAK kendinden bir nokta ! İlk uzayı yaratmış ! Suya benzer bir yokta ! Şeffaf tenin Havvâ’yı, çıkar ! Âdem’inden sen ! Yaratmak keyfi kadar, tatlı bir şey yok bilsen ! Olmasın çocukların artık hep çift cinsli nûr ! Robotlar üretmekte senin için yok onur ! Yaratsan da burada, ‘“Ol !”’ Deyip gelip aşka ! Eşinle çiftleşerek yaratma zevki başka ! ‘O âlemde’ ben sana hemen secde ederim ! ‘Emrindeyim cinlerle ey yüce Tanrım derim !’ Havvâ bunu duyunca, destekledi eşini ! ‘Bitir !’ Dedi, ‘şu imâm nikâhının işini !’ İblîs en son, ‘vallahi’ deyip sâf’ı aldattı ! İkiz Âdem, Havvâ’yı koparıp dışa attı !
Cehenneme dönüşüp ilk Cennet ! Oldu helâk ! Işık vücûd çıkınca, madde olup karardı ! Her hücresi bir atom oldu ! Dahası vardı : Her atom, parça parça edip yuttu Âdem’i ! Hapsoldu her zerreye Rûh ! Bitti ‘“Sultan”’ demi ! Sonuçta Havvâ ! Oldu bütün fizik kâinat ! Sızdı içine bütün cinler ! RAHMÂN’a inât ! Bu dev hapishânenin müdürü oldu İblis ! Âdemse, hükümlüsü ! Gizlendi ‘“Yüce Meclis !”’ Hücresinden her melek çıktı, bin bir zahmetle ! Cin kundakladı ! Mâden, bitki, kürk veya etle ! Hatta ölümle bile, zindandan kaçamadı ! Çünkü çıkmıştı, ‘kendi hırsına yenik’ adı ! Cezaevi bekçisi : bencillik ve şehveti ! ‘“Derisi döküldükçe, yenilendi”’ pis eti ! Ancak bu cehennemden kurtuldu ! Variyeti, Bir borç bilip ! HAKK’a ödeyenler diyeti ! Sonuçta Âdem’den, HAK her bir ismini aldı ! Eşiyle arasında, kopmayan bir bağ kaldı ! Bu ortak saydam bağa, ‘Cıva’ diyor simyâcı ! Âdem’in ismi kükürt ! ve Havvâ tuz ! Ne acı ! Ortak bağ Betûl’du tek, kurtuluş ümidi ip ! RESÛL ve ÂLÎ bundan, FÂTMA’ya çıktı sâhip ! Bu yüzden RESÛL, FÂTMA için “Benden bedel” der ! Hesapla ! İlk Âdem’in zevcesi FÂTMA eder ! (135) Yâni dendi insâna ‘geldiğin yolu dene !’ İndi herkes hayvâna ! Bitkiye ! Ve mâdene ! SÜRÇME YORUMLARI I Düzme varsayımlarla ! O ‘“Sürçme”’ yorumlandı ! Onu yorumlayamaz ! Unutanlar ‘“ilk andı !”’ ‘“Yaratıma kâfiri şâhit etmedi RAHMÂN !”’ Kurtçuk yoktur ağaçta ! Bahçıvan diktiği an ! Sürçmeyi Aziz Pavlus en yanlış yorumladı ! Kilisenin gözünde, bunun ‘İlk günâh’ adı ! Çünkü, ‘Âdem cennette Havvâ ile yattı’ der ! ‘Herkes piç doğar’ diye kaygılanarak peder, Kendi oğlu olarak, sözde Dünyâya inmiş ! Ona kim ‘baba’ derse ! Yasal kimlik edinmiş ! Tevrât der : ‘“Yasak olan, iyi - kötü ağacı !”’ HAKK’ın tek yasağını çiğnemektir en acı ! Akılcı der : ‘Bu yasak asla uyuşmaz hakla !’ Sâhip değilken henüz cennette ‘insân akla !’ Bu ikinin amacı akla sâhip olmaktı ! ‘“Bir ve iki”’ farkını bilmeye gönlü aktı ! Merakından yemişse ! Âdem cennette buğday ! İrdeleyen zekâya olmalı o, ilk aday ! Değilmiş ona göre demek ! Cennet ganimet ! ‘“Çalışıp kazandığı ekmeği imiş nîmet !”’ Maddeci de ! Rûhçu da ! Biri birinden beter ! Ben eleştirmem ! Onlar biri birine yeter ! ‘Sahiplik ve emânet’ sırrında beynim yattı ! Çünkü aklımın bütün sigortaları attı ! İlk çekirdek patladı ! ‘Evren oldu’ der, fizik ! ‘İlk çekirdek patlamaz !’ O, ‘Rûh !’ Der ! Metafizik ! Maddeci görür bunda ! ‘Merkezkaç’ denen gücü ! Evreni genişleten bu güç çünkü bölücü ! ‘Merkeze çeken rûhu !’ O göremez maddede ! Genişleyeni büzer ! Tek gözlüye ! ‘Deccal’ de ! ‘“Kitab ilmine sâhib”’ ise; der :‘Emânete Sâhib çıkmak istedi ! Bu denktir hıyanete !’ Zîrâ, HAK emâneti iki kutba bölmüştü ! Âdem’se, emâneti böldüğünden ölmüştü ! MASON YORUMU ! Yorumcular içinde, Mason’dur en bilgiçi ! Süslü çıfıt mezarı gibi bu evin içi ! Otuz üç dereceli üstâd ! Loncaya gider ! ‘ALLAH bu kâinatın ‘Yüce mîmarı’dır’ der ! Bilmez ki ! ALLAH değil ! Âdem’dir yüce mîmar ! ‘Aslına dönsün’ diye âlemi eder îmâr ! ‘“Yehova”’ hi ile hû ! Hem dişi ! Hem erkek ! O Yâni ilk ikiz Âdem ! ALLAH ise ! Bir tek O ! ‘“ELOHİM”’, ilâhenin erkek olan çoğulu ! O da ALLAH değildir ! Çift cins birçok ULU ! Elohim İbrânîce : ‘ALHİM !’ Bir ! Üç ! Beş ! Bir ! Dört ! Yerlerini değiştir ! Pi çıkar ! RAB ile ört ! Hiçbirisi bunların demek ki ! ALLAH değil ! Mîmarı bırak da sen ! ‘“Mülk sâhibi”’ne eğil ! Var ya ! Bir yıldız resmi ! Loncanın perdesinde ! ‘“Yıldız”’ sûresi ile çöz de ! Ona ALLAH de ! ALLAH kendi isminden tek tek harfleri alır ! Son ‘H’ harfinde ona, sâde ‘“EHLİBEYT”’ kalır ! Senin yıldızın gibi bu ‘H’ harfi beşizdir ! ‘“ALLAH’ın perdesi”’nin sırrına âit izdir ! Eldeki tespih, ‘en son derece’nin timsâli ! Omurların sayısı otuz üç ! ZÂT-I ÂLÎ ! Kadını mâbedinden sürgün etmişken mason ! İnsân hakkı bilmezin ! ‘“Kitab”’da yeri en son ! ‘Kadın’ erkekten çıktı ! Dersin ! Yanlış ! İsnadın ! ‘“Bir tek özden”’ çıkmıştır ! Hem erkek hem de kadın ! Rûh O ‘“Bir tek öz !”’ Kur’an diyor ‘“Nefsi vahîde !”’ Çünkü her ikisi de ‘İki yüz on dört’ ede ! ‘“Kaburga kemiğinden !”’ Kadın yaratılmadı ! ‘“İkizin bir tarafı”’ demek o kemik adı ! ‘“Eşiniz kendinizdir ! Çift yarattık her şeyi !”’ ALLAH işin aslını açıklıyor en iyi ! ‘“Penis ve vaginadır modeli !”’ Elohimin ! Erkek ! Dişi ! Lâfı yok ! Tevrât’a bak ! Ol emin ! Loncan simge ! Dersin ‘O, kocası ölmüş arzdır !’ ‘Dul karı evlâdıyım’ , demek Masona farzdır ! Bu mesajı oku da ! Öğren ! Neymiş ! Kimmiş ‘“Arz ?”’ ‘Dul karı beslemesi’ olarak kalma bu tarz ! T E V B E ! Âdem dedi : ‘Yârâbb’i ! Îblis edince yemin, Doğru söylediğine onun ben oldum emin ! Sâflığım nedeniyle sürçtü bende irâde ! Kul sınırını aştım ! Bana ne istersen de ! ‘“Sana verdiğim sözde gösteremedim sebat !”’ Kayboldu senin ile özümdeki irtibat ! Soyundum cennetimden ! Çıplak kaldım ! Yok nûrum ! Giydim Âlem postunu ! Kırıldı hak onurum ! Yitirdim ben ne yazık, bir tek gerçek dostumu ! Affet de ! Üzerimden soy şu hayvân postumu !’ A F ! HAK dedi : ‘Benim ikiz olan fıtratımsın sen ! Düşmeyip sâde ‘“kaydın !”’ Hep burdasın ! Bir bilsen ! Gölgeye özge ancak ! Bil ki kayma işlemi ! Dikey ışını tut da ! Gölgeni kaybet ! Emi ! Fıtrat cennete girmez ! Cennetleri pay eder ! Her cennete yansıyan bu öze Zât, Âdem der ! Gizli ve şeffaf yanı, cennet herbir âlemin ! Hepsinde Âdem diye hep varsın sen ! Ol emin ! Âlem yedişer katlı ! Yedi çember iç içe ! Ortak merkezleri HAK ! Kıral ve kıraliçe ! Rua ve Dam arası ! Var kız-oğlan kız vale ! Joker ile birlikte on dört kişi âile ! Kitab ! ‘“ALLAH’ın yüzü !”’ Bilim ‘kara delik’ der ! “Nokta” dır O ! İçine gireni sıfır eder ! İlâh bile yok orda ! ‘“Lâ ilâhe”’ makamı ! EHL-İ BEYT’i kıskanan ZÂT’ın bir intikamı ! ‘“İllallah”’ da ALLAH var ! Tam orada denir ‘“Dur !”’ Mûsâ ile HIZIR’ı ayıran sınır budur !
BEN bu yüzden meleğe derim ‘“Âdeme eğil !”’ Âdem içinde melek, yoğun âleme düşer ! Toprak, bitki, hayvândan geçtikçe ! Olur beşer ! Yâni şeffaf âlemde iken mevcût her duygun, Dört kalıba büründü ! Titreşimine uygun ! Bak yalnız seni değil ! ‘“Her birini kınadım !”’ Şeytanı izliyorlar ! Ateşe adım adım ! ‘“İğnenin deliğinden deve geçebilince, Kâfir cennete girer !”’ Yoğun ! Olmalı ince ! ‘“En güzel tuzak kuran benim”’ bak diyor âyet ! Bunda büyük bir sır var ! Yorumlar isen şayet ! Ben esindirdim ! Sizi kandırmayı şeytana ! Evren yapıp olmanız için ilk baba ana ! Yine de bana karşı saygıyı bozmadınız ! Benim en büyük adım oldu sizin adınız ! Âdem ! Didimos ! İkiz ! ÂLÎ-MUHAMMED ‘“Emin !”’ Siz her ikinizsiniz ! ‘“RAHMETEN-L’İL-ÂLEMİN !”’ ’ EY ÂDEM EVLÂDI !
‘İlk âdem’e borçlusun ! Sen ‘bu şerefli’ adı ! Bu şerefli adını ! Kendinden bile sakın ! Bir can düşmanın var ki ! ‘Sana senden de yakın !’ Bu süreci sürdüren gücün ! Şeytandır adı ! En dış âlemi yoğun tutmaktır hep inâdı ! O müdürdür ! Sen mahkûm ! Ve âlem hapishane ! Çıkamayasın diye ! Düzer türlü bahane ! İster ki hiçbir insân, bulamasın kendini ! Tapsın hayâl tanrıya ! Sevsin bir sapık dini ! Böyle ölen kul ! Bana dönemez ! Doğar yine ! Elinden tutup bir kör ! Götürür bir âyine ! Kutsal tuzaklardan halk kurtarınca kendini ! Bir gün özüne dönüp bulur hakîkî dini ! Yeniden doğmak biter ! Gelir ‘“KIYÂMET”’ demi ! Hücre hücre örerler tekrâr o ‘İlk Âdem’i !’ Şeffaflaşarak, cennet olur yoğun kâinat ! Îblis ve kâfir döner ateşe ! Biter inât ! İki yeşil dalı sürt ! Hak bir kıvılcım çakar ! İki deri sürtülse ağlayan bebek çıkar ! İ B L İ S ! Bunu önlemek için ‘“Benden istedi izin !”’ ‘“Demir”’ olarak girdi o ! Kanınıza sizin ! Önce söyleyim izin verdim îblise neden ! Kanda ısı olmadan yönetilemez beden ! Nefesteki oksijen ile hep yanar demir ! İşte artık Îblis’in ! Ondan sonra her emir ! Oksijen ! Az veya çok yaksa demiri kanda ! Bilinç kalkar ! Ya baygın ! Ya katilsin ! Bir anda ! Kanı beyinde taşır ! Hep bencil merkezlere ! Dünyâdaki açlık ve savaşa aklın ere ! Kanı her an pompalar o ! Cinsel organlara ! Seks keyfini yaşayan ! Sen misin ? O mu ? Ara ! Klitoris, iç dudak monte etti kadına ! Hep çocuk yapsın ! Seksin doyamasın tadına ! Dikkat et ! Bu organlar olmasa da ! Bir dişi, Yine hâmile kalır ! Seks onun tuzak işi ! Bilinç altı fantezi, ereksiyonu sağlar ! Şeytan uyarır onu ! Utanç hissini bağlar ! Penis Âdem ! Havvâ’ya boşaldı mı bak ! ‘“Düşer !”’ Seks gizli ve ayıp bak ! Bellekte çünkü ilk şer ! Îblisin gizli adı Azrail ! Düşün niçin ? Demir kanda yandıkça paslanır ! Onun için ! MİNÂRE ve MİHRÂB !
‘“Betil”’ dedi o taşa ! Çıktı Yehova dini ! Yehova’nın ilk harfi ‘“Yod !”’ Erkeklik organı ! ALLAH ingilizce GOD ! Kökü, ‘yod’ olan anı ! ‘“Betil”’ hem Tanrı evi demek, hem ordaki taş ! Yaratmak tanrısal ve kutsal bir iş ! Seksi aş ! Meryem ‘Betil !’ Ve FÂTMA ‘Betûl !’ Namını aldı ! Biri YAHYA ! Öbürü ÂLÎ’den gebe kaldı ! ‘ÂLÎ’nin yüzü olsun şerefli !’ Dedim niçin ? Penis ve vagina’ya hiç bakmadığı için ! Cinsel organlarının çocuk farkında değil ! Minâre ile mihrâb kutsal ! Şekline eğil ! Sırf çocuk yapmak için kullan cinsel organı ! Betûl FATMA ve AZRA MERYEM en güzel anı ! Her orgazmda körleşir epifiz ve ipofiz ! Bedenden sağ çıkmanın tek yolu, cinsel perhiz ! Ürdün nehrini Îsa gibi yukarı akıt ! Hem cennet ırmağı o ! Hem cehenneme yakıt ! Sekse geri zekâlı fazla ! Bilgin az düşkün ! Eren ise hiç yapmaz ! Deyinceye kadar ‘“KÜN !”’ ‘“Kadın topraktır !”’ Erkek ise çapa ile su ! Ama, MERYEM gibi ilk, ‘“RÛH”’ta ara nâmûsu ! Fizik birlikte üç şart : ‘SEVGİ ! SAYGI ! Ve İLGİ !’ Hiçbiri kalmamışsa ! Çek üstüne bir silgi ! MARTİNEZ DE PASQUALİS yaşadı bu vizyonu ! Kur’an’a göre fakir, azıcık açtı onu ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR – 16.08.2000 ÂLÎ FEYZİ KIZILKEÇİLİ’NİN MÎRÂCI !
Babaannem de demiş : ‘Mîrâcından bana ne !’ ‘Züğürdün çenesini yorar zenginin malı ! Çalışıp da insânın kendi zengin olmalı ! ‘Yine de içtenlikle ben seni kutluyorum !’ ‘Ne oldu ? Anlat bana !’ ‘İstersen de yap yorum !’ Dedem demiş : ‘Hazret-i ÂLÎ, girdi rüyâma !’ Dedim : ‘Seni canımdan çok seviyorum ama ! ‘Bana Seni değil de !’ ‘Ne olur ! Beni göster !’ ‘Titremeye başladım !’ ‘Her yanımı bastı ter !’ ÂLÎ birden kayboldu ! ‘Karşıma çıktı kendim !’ ‘Bakamadım yüzüne ! Heybetinden tükendim !’ Dedem bu vizyonuna ! Yapmamış hiçbir yorum ! Affına sığınıp ben ! Biraz yorumluyorum : Tekelinde değildir ! Yâni mîrâç kimsenin ! Canının özün ile birleşmesi o senin ! ‘“ALLAH dereceleri yükseltir !”’ Diyor niçin ? Son basamağa kadar çıkmanı teşvik için ! M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA- 15.08.2001 ‘“A L L A H”’ I Sakın aklına uyup deme HAKK’a ‘aklı kül !’ Cücelerin toplamı olamaz asla Herkül ! HAK kâinatın ruhu, sonsuz bir bilgisayar ! Her şeyi programlar ezelde, bir bir sayar ! İçinde bulunulan her an bil ki ezeldir ! Çünkü RÛH zaman, mekân dışındaki güzeldir ! Kumanda merkezine Kur’an ‘“YÜCE MECLİS”’ der, Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|