42 yil öncesi
Yüklə 3,62 Mb.
|
|
Ölünce tekrâr eder ! Bu en mutlu hâdise ! ‘“Secde”’dir ! İblîs ile Meleğin farkı mâdem ! Cenneti, cehennemden ayıran sınır ! Âdem ! Bu yüzden Arâf’tadır ! İlk Âdem ! Yâni ÂLÎ ! ‘“Yüzüne bakar halkın !”’ Ve bölünür ahâli ! ‘“Yargıda söz almaya bir tek o aldı izin !”’ RAHMÂN’ın huzurunda ! Sözcüsü hepimizin ! ‘“RAHMÂN’a ! Heybetinden kimse edemez hitab !”’ ‘“Herkesin yaptığını ! Yalnız açıklar kitab !”’ O vakit ! Hayretinden donup kalır ahâli ! ‘“Kitab”’ diye konuşan ! Zîrâ sâdece ÂLÎ ! Anlarlar Kur’anda ki ‘“Apaçık Kitab”’ kimmiş ! Ahrette ! ‘“Apaçık olur imâm !”’ Biter iş ! ‘“Hiç unutmayan kulak !”’ Kur’anda adı niçin ? Her sesi kayda alıp o sakladığı için ! O sesler ! Ahirette dönüşür renkli filme ! ‘“Gizli kayıt”’ denilir ! ÂLÎ’deki bu ilme ! ‘Dünyâdaki her dili konuşur gayet fasîh !’ Hem İLYAS’tır ! Hem YAHYA ! Hem de ÎS EL-MESÎH ! RESÛL dedi: “Îsâ’ya öyle benzer ki ÂLÎ, Bir bilse ! Ona tapar Hıristiyan ahâli !” ‘Bilir kaç karınca var ! Kaçının dişi cinsi !’ ‘“O her şeyi bilendir”’ Kur’anda onun ismi ! HAK önünde zaman yok ! ‘“Yargı biranda biter !”’ ‘Kâfirleri ateşe, MUHAMMED ÂLÎ iter !’ ‘“Cehennemdekilere seslenip bir müezzin !”’ ‘“Sorar : Ateş, hakkınız değil mi sizin ?”’ ‘“Evet”’ derler ! Seslenir sonra cennetliklere : Cevap sâde ‘“Selâm”’dır ! Cevaba akıl ere ! ‘“Kulağa okununca müthiş bir sesle ezân !”’ ‘“İnsân ölür !”’ ‘“Müezzin”’ olur ‘“MÜNÂDΔ’ o an !
ANKARA – 11.06.1999 “MÜJDE !” Ne kadar güçlü olsa ! Karanlığın çetesi ! Bir gün uygulanacak ! ‘VİCDÂNIN’ reçetesi ! Masasında kalacak ! Her ıstakoz yiyenin, Çek defteri ! Çatalı ! Bıçağı ! Peçetesi ! Sanma ! Bu yeni düzen olacak komünizm ! İslâmizim ! Veyâhut başka bilmem ne izim ! Her can ! Kendi rûhunu temsil edebilince, ‘“Arz Cennete dönecek !”’ Müjdemiz budur bizim ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR – 16.10.1998 ‘“MÜNKİR !”’
Hazrettir’ demek bil, en yanlış zikir ! “’EHLİBEYT’e SEVGİ”’ âyeti varken, Dönekleri seven, RAHMÂN-I MÜNKİR ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 19.01.1998 NAMAZ !
HAKK’A secde eden, kulu kınamaz ! Ara hep Tanrını ! Yanı başında ! Tuz gibi ! Su gibi ! Günlük aşında ! Erenden kıvılcım almaktır namaz ! Hiçbir mum, kendini tutuşturamaz ! Ne bir alkış bekle ! Ne bir ödül um ! Geceye şefâat et ! Ve eri mum ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 1994 ‘“NAMÛS !”’ Bil ki namûs harama uçkur çözmemek değil Tohumunu saklamak o ! Sırrına eğil ! Helâlle de uçkuru çözmek haram ! Ne vakit ? Çocuk için değilse ! İblis’ledir o akit ! ‘“Azgın nefsi söndürmek için HAK verdi izin !”’ ‘“Azgın nefis”’ten maksat, İblisinizdir sizin ! Alt şeffafı, harcanan cinsel güç yoğun yapar ! Üst şeffaf kopamaz ! Bu, uzay yolunu kapar ! Omurga içindeyken omurilik bir gazdır ! Beden dışında sıvı olur ! Bilenler azdır ! Rûh, omuriliği hep tutar bir gaz hâlinde ! Omuriliğine sen ‘Mîrâç merdiveni’ de ! O, Sekineye akort oldu mu şeffaf erer ! Şeffaf âleme tekrâr girerek, ‘“Gayb”’ı derer ! Omurilik cinsel güç laboratuvarı bil ! Beyne pompalamakla o gazı, ermek kâbil ! Omurilik, beyini seks organına bağlar ! O gazı seksle dibe kim pompalarsa ağlar ! Alt şeffaf bedeni seks gittikçe yoğun yapar ! Üst şeffaf kopamaz ! bu dışa çıkmayı kapar ! Yoğun olur ölünce hep reenkarnasyonu ! Doğunca şeytan yine ortak kullanır onu ! Cinsel güç uyanmadan çocuk bak çok boy atar ! Ağaçta cinsel güç yok ! O hep uzar bir miktar ! Daha tatlı ve sulu, tohumsuz meyve ! Niçin ? Hep meyve beslemeye güç harcağıdı için ! Fidanları bahçevan sürekli keser ! Niye ? Cinsel organ çiçeğe, güç gidemesin diye ! Bil ki şeytandan gelir her çeşit cinsel dürtü ! Dön arkanı eşine ! Çek üstüne bir örtü ! Tohumunu saklayan olur bir ‘“Saklı Kitab !”’ İçinde saklıRABB’i eder hep ‘“Gizli hitab !”’ ‘“Zekeriya RABB’ine”’ ‘“Gizli”’ edince niyaz ! ‘“Yahya doğdu ! Eşi yok !”’ Nedeni bu ! Bilen az ! ‘“Yahya için ALLAH hem ‘bilge !’ Hem ‘namûslu’ der !”’ ‘“Rûh üfledi Meryem ve İsâ’ya !”’ Bilen ender ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 11.05.2002 NİYÂZİ İPEKSÜMEROĞLU’NA ! Cihâda çıkan erin elbet gözü pek olur ! Bir sürü it içinden, bir teki köpek olur ! Her hayvânın salyası kendi ağzına layık ! Çok böcek var tüküren ! Birinden ipek olur !
ANKARA - 1987 NOEL HEDİYESİ !
‘İnanmazdım ! Lâmalar bana savunsa neyi ! Şefleri bir şâmandı, ben hep alay ederdim : ‘Ölen lâmanın rûhu bebeğe girmez’ derdim ! Bu sataşmalarımdan rahatsız olup gâyet, Şâman ! Kanıtlamayı kabûl etti nihâyet ! Bir mağara mâbede girdik lâmalar ile ! Dört aylık bebeğini getirdi bir âile ! Kapıya bekçi kondu ! Çıkarıldı anne de ! Tek bir şart vardı : Herkes susmayı kabûl ede ! Ortaya yattı bebek ! Ve şef, terimi sildi : Duvarlara dayanıp lâmalar taş kesildi ! Şâman yere bakınca ! Bir ölü gibi kaldı ! Bebek ayağa kalktı ! Benim aklımı aldı ! Önümde bağdaş kurdu ! Bu mûcize yaratık ! Tibetçe ünlü sözü tekrarlıyordu artık : ‘Ben Budha’yım !’ ‘O eski lâmayım !’ ‘Ben rûhuyum, Onun yeni bedende !’ Bende felç oldu duyum ! Dudağımı ısırdım ! Gözlerimi kapadım ! Açtım ! Rüyâ değildi ! O attı iki adım ! Gelip minik elini benim elime koydu ! Elinin sıcaklığı sanki elimi oydu ! Rûhumu tarıyordu ! Bana diktiği gözü ! Gözü ! Gözden ziyâde andırıyordu közü ! Minik maske ardından ! Bana şef bakıyordu ! İçimde sanki volkan patlamış ! Akıyordu ! Dayanamayıp örttüm elimle ben gözümü ! ‘Inga’ sesi duyunca ! Geri aldım sözümü ! Bebek yere yatmıştı tepinip oynuyordu ! Yaşadığım şok ! Beni son derecede yordu ! Şâmana dedim : ‘Şimdi sen ver bana ipucu : Bebeği vursa idim ! Ne olurdu sonucu ?’ ‘Yavaş vursan ! Olurdun bebek öldürmüş cânî !’ ‘Ben de ölürdüm’ dedi ! Eğer vursaydın ânî !’ Aydınlattı herşeyi ! Şâmanın bir çift sözü : Rûhunu nakletmişti bebeğe ! İşin özü ! Bu deneyi izledim Blavatski ile : Dedim ‘gizli tut !’ Sonra bu değerlendirile !’ B : MESİH’İN KİMLİĞİ ! Değerlendiremedi onu kimse tamamen ! Mesih’in kimliğini ben açıklayım ilmen : Bir mürid, mürşidinden ışın aldığı vakit, İsmiyle şükrederdi ! Tamamlanınca akit ! ‘İlyas’ adını ÎSÂ da bak ! Son anda andı : ‘MESİH yaptın beni sen !’ Diye içti son andı ! Ölmeden önce öldü bir çeşit ! Yâni Arzda ! ‘Ölümsüz kimliğiyle !’ Dirilerek bu tarzda ! İncil yanlış çevirir kasten ‘son sözü !’ Niçin ? Çarmıhta öldüğüne kanıt olması için : Güya o demiş : ‘İLYAS ! Beni terkettin !’ ‘Niye ?’ Halk da şaşmış ! İLYAS çok önceden öldü diye ! Kilise ‘“Baba ! Baba ! Dedi, İlyas değil ! Der !”’ ‘Eli’ ismini, ‘Avi’ diye tercüme eder ! Doğru sözden boşuna oysa Papa etti çark ! ‘Baba’ deseydi de o ! Hiçbir şey etmezdi fark : ‘Işın’ alan, erenden çünkü doğar yeniden ! Hakerenine ‘baba’ demesine bu neden ! ‘“Âdem ‘yüz otuz sene tuttu ‘tövbe’ orucu !”’ ‘“ALLAH’ın dini !”’ ‘“Tövbe !”’ Kabûlüne ip ucu ! (130) ‘“O yıldıza and olsun”’ mîrâçta bak ! ALLAH der ! Bu söz de, ne tesâdüf ! Aynen ‘yüz otuz’ eder ! ‘“Petrus yüksek bir dağda iken kamaştı gözü !”’ ‘“Giysisi güneş gibi oldu ! Parladı yüzü !”’ ‘“İlyas ve Mûsa ! Îsâ ile konuşuyordu !”’ İlyas ! Mûsa ! Kayboldu ! Bunu hayâle yordu ! ‘“Îsâ’dan râzı oldum !”’ ‘“Dedi gökten gelen ses !”’ MUHAMMED, Mûsa ! İlyas, Harun ! Gibi ! Burda kes ! ‘“Ayni ses dedi oldun gerçek Âdem evlâdı :”’ İlk ikiz gen ! ‘“ALLAH’ın fıtratı”’nın milâdı ! ‘“İsâ Petrus’a dedi kıyâm sırrımı sakla !”’ Zîrâ ‘ÂLÎ olarak kıyâmı’ sığmaz akla ! İncil ‘“Yahya dirilmiş İlyas’tır”’ diyor ! Niçin ? ‘“Ateş arabası”’yla göğe çıktığı için ! Binerken ! ‘Hırka’sını, El Yesa’ya bıraktı ! ‘Radyasyonu !’ ‘Hırka’dan öğrencisine aktı ! ‘“İstemişti İlyas’ın rûhundan o iki pay :”’ Artık koynunda doğdu onun ! Güneş ile Ay ! ‘“Ölüleri diriltti !”’ O da mürşîdi gibi !”’ O da olmuştu ‘“Mesih :”’ ‘“Kitab ilmi sâhibi !”’ ‘RESÛL’ün hırkası’na ! Sâhip çıkalım kesin ! Ölmüşken ! Bak dirildik ! Hedefiyken herkesin ! ‘“Yüce Meclis”’ten indi ! Şimşek gibi bir ışın ! Türkiye’yi kurtardı ‘Mavi Gözlü Sarışın !’ ‘İLYAS’ adını ÎSÂ bakın andı iki kez : Hem İLYAS ! Hem YAHYA’ya ! Şükretti ! Bilsin herkez ! Îsâ der : ‘İLYAS geldi !’ ‘Ama halk anlamadı !’ ‘Kastettiği Resûlün, zîrâ YAHYA’ydı adı !’ ‘“Gizli yalvardı !”’ ‘“Evlât ver !”’ Diye Zekeriyâ ! ‘Özüne hitâb etti’ demek bu ! Yok hiç riyâ ! Başka duâya ALLAH ! ‘Dilenci duâsı’ der ! Bir sadakayla savar ! Şükretmezse ! Red eder ! Hem de ‘“Senin katından !”’ Ver !”’ Dedi Zekeriyâ ! ‘“RAHMÂN”’ titreşiminde verdi ! ZÂT-I KİBRİYÂ ! ‘“ÎSÂ, YAHYA’dan yüce doğmadı kadından !”’ Der ! ‘“ZEKERİYÂ’nın oğlu YAHYA ER RAHMÂN”’ eder ! (329) ‘“YAHYA, ALLAH katından !”’ ‘“YÜCE MECLİS’in”’ başı ! Îsâ gibi seçkine ! Ancak yapar HAK aşı ! ALLAH yalan söylemez : ‘“YAHYA’nın adı eşsiz !”’ Başka bir isim değil İLYAS ! Anlayınız siz ! ‘“Rûh temessül etti”’ der bakın ! Meryem’e RAHMÂN ! * YAHYA’nın benzeri, RÛH ! Üflediği zaman ! * Bak ‘“Cibril Meryem’e der Elizabet kısırdı !”’ ‘“Ona da ben üfledim Yahya’yı !”’ Bu bir sırdı : ‘“Yahya’ya annesiydi altı aylık hâmile !”’ RAHMÂN rahimden geçmez ! Soyut kimliği ile ! ‘“Şeffaf rızık”’la MERYEM ! Zâten buna hazırdı : Titreşimi ‘ÂLÎ’ydi ! Beklediği HIZIR’dı ! Îsâ ALLAH’ın oğlu değil ! Onun evlâdı ! Yâni ‘vücûd verilen’ anlamındadır adı ! HIZIR ! İLYAS ! Ve YAHYA ! Hep var kıyâmetedek ! HAK, ‘ÂLÎ !’ Mason, ‘HİRAM !’ Der ! Tevrât, ‘“MELK-İ SEDEK !”’ ‘“En âlî hayır hikmet !”’ Çünkü ‘“KİTAB BİLGİSİ !”’ ‘“YAHYA bebekken, vardı hikmet ile ilgisi !”’ ‘“Beşikte konuşurken”’ MESİH’de konuşan kim ? İsmini söylemeyim ! Anladınız nitekim ! Kimi der ‘MESİH simge !’ ‘ÎSÂ hiç yaşamadı !’ Yahudi kitabı var : ‘Yalancı Mesih adı !’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 02.01.2002 *Temessül etmek = Birinin benzeri olarak gelmek *Benzeri = Misli N O K T A ! “Ümmetim kıyâmette 72 bölük olacak, hepsi Cehenneme gider yalnız bir bölük kurtulur !” ‘Hazret-i MUHAMMED’ ( s.a.v.)
“Yalnız bir bölük hâriç hepsi ateşe gider !” “Yalnız biri” demiyor RESÛLULLAH ! Dikkat et ! Yetmiş üçüncüyü bul ! Sonsuz mesâfe kat et ! “Benim ümmetim” diyor ! Kalanlar zaten kâfir ! Yâni İslâm geçinen de ateşe misâfir ! ‘“Cehennemden geçmeyen insân yok der bak âyet !”’ Dindar veyahut dinsiz olsun ! Bu açık gayet ! Yetmiş iki harf çıkar, yirmi sekiz harfi aç ! Yazılabilmek için her harf noktaya muhtaç ! Meselâ ‘Nûn’ bir harf ! Aç ! Üç harf çıkar ! N , Û , N ! Anlamı : Deniz ! Balık ! Hokka ! Ve anne onun ! ALLAH ‘“Nûn ile kalem”’ üstüne eder yemin ! ‘“Nûn”’ mürekkep hokkası demek ! Ol bundan emin ! Mürekkepte hiç harf yok ! Damlalardan ibâret ! Her damlası bir nokta ! Bu birlikten al ibret ! Damla şekilsiz ! Ona kalemdir sûret veren ! Hokka rahim ! O kalem, penis der aklı eren ! RAHMÂN denen bu kalem, yazar yirmi sekiz harf ! Hokka ve kalem ise olur Lâm Elif’e zarf ! Lâm Elif bir tek harftir ! ÂLÎ ile MUHAMMET ! Her kelimeden evvel ! Zîrâ yazıya ‘“Rahmet !”’ Herbir harf bir kelime ! ‘“Rûhtur her bir kelime !”’ Yirmi dokuz harf konmuş, elime ve dilime ! ‘“Deryâ mürekkep olsa ! Eklense yedi deryâ , Yetmez kelimeleri yazmaya !”’ Rûh sonsuz ya ! Yâni var ‘bir asıl ve yedisi kopya deniz !’ ‘“Sekiz”’ tâne kapısı olan bir tek bedeniz ! İşte ! Âdem yüklendi bu yirmi dokuz ismi ! Bir kaçını yitirdi ! Ve karardı nûr cismi ! Af oldu kazanınca Rûhu ! Arza yollandı ! Cennette kalamadı ! Tâzelese de andı ! Âdem’in kaymasının Arza şudur nedeni ! Mürekkeple harflerden çizilmişti bedeni ! Sorma ! ‘Bende harfler mi ? Yoksa mürekkep mi var ?’ Var mı mürekkep ile harf arasında duvar ? Hâlbuki ne mürekkep var ! Ne yetmiş iki harf ! Hepsinin aslı nokta ! Noktadan başkası zarf ! Ateşten kurtulur bu yetmiş üçüncü bölüm ! ‘Noktadan başka vücûd yok’ der ! Ve görmez ölüm ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ İZMİR – 06.04.1998 ‘“NÛR !”’ Bil ! MUHAMMED ÂLÎ’nin nûru oldu ilkin halk ! Kâlbinde uyandır da o nûru ! Kabrinde kalk ! RAB ! Rûh ! Ve Kalem gibi, bu nûrun var çok adı ! Kâh Mûsâ’nın elinde, kâh sînâda parladı ! Bu nûrdandır ‘EHL-İ BEYT !’ Her nebi ! Ve her Velî ! Bu nûrdur âlemlerin ahiri ve evveli ! Bu nûr içindir secde ! Bu nûra verildi söz ! ‘“ALLAH’ın boyası”’dır ! ‘“Fıtratıdır !”’ Yâni Öz ! ‘“ALLAH’ın yok doğrudan secdeye ihtiyacı !”’ ‘“Zâten herşey secdede !”’ Teslim olmuş ! Duâcı ! Din, iman, küfür, cennet, cehennem lâzım değil ! ‘“O herşeye doymuştur”’ âyetine sen eğil ! RAB evreni yaratıp, oldu RABB’ÜLÂLEMİN ! RAB, RAHÎM olan RAHMÂN ! ‘“ALLAH yanında emin !”’ İşte bu aşamada ortaya çıkar HAK DİN ! Secde zoraki değil ! Herkes hür ! Fikir edin ! Terbiye için bir söz alıp, bize girer RAB ! Sözünü tutan mutlu ! Hâinin hâli harab ! ALLAH ZÂT ! RAHMÂN sıfat ! Budur İblis’le dava ! Olmak veya olmamak ! Harcanmayın bedava ! Herbir şeyi yine sen, ALLAH’tan iste ! Ama, O an sakın kişisel RABB’ini sen dışlama ! Kendi RABB’in, kâlbinde ALLAH’a bağlı kablo ! ‘“ALLAH’ın boyası”’yla boyanmış eşsiz tablo ! ‘“ALLAH’ın boyası”’ ve ‘“Hazret-i Îsâ”’ eşit ! (1558) Mîrâçtaki “Genç”te o ! ÂLÎ’yi bul ! Ol reşit ! “‘Gaybı ancak o bilir !”’ Senin gaybında saklı ! Evrensel bilgisayar ! ÂLÎ’dir onun aklı ! ‘“Nûr”’un son halkasıdır, senden seslenen vicdân ! ‘“Bana secde et”’ der O ! ‘“İçinden çıktığı an !”’ Edebilirsen secde bu nûr zâta ! Ne onur ! Eşit Abdullah oğlu MUHAMMED ile bak ‘“NÛR !”’ (287) Dışında sev MUHAMMED ÂLÎ’yi ! İçte ara ! Yoksa, ‘“Öbür dünyâda olur yüzün kapkara !”’ RESÛL dedi : “Îsâ’nın benzetildiği, ÂLÎ !" “Fazla açamam ! ALLAH diye tapar ahâli !” ‘Mesajları’ veren de bana, bu ‘“Tanrısal renk !”’ Bir sayı farkla, benim tüm isimlerime denk ! (1557) Kimde ‘“O boya”’ yoksa halkın gözünü boyar ! Ölünce de ‘“Zebânî”’ onun gözünü oyar ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 22.01.2000 ON BİR ! MUHAMMED, doksan iki ! Dokuz ve iki, on bir ! ÂLÎ de bak ! Sıfırsız on bir ! En büyük tekbir ! Yan yana bir yaz on bir ! MUHAMMED ÂLÎ ikiz ! Derler : “Biz hem en sonuz ! Hem de âlemde ilkiz !” On ! Sevgi ! Sıfırı at ! İlk bir : ‘“Ehad !”’ ALLAH ‘ALLAH sevgisi’ demek MUHAMMED ÂLÎ ! Billâh ! On bire kadar topla ! Tam altmış altı eder ! ALLAH da ayni ! ‘Özüm MUHAMMED ÂLÎ’dir’ der ! Zîrâ ALLAH, ‘Âdem ve Havvâ’ toplamına denk ! (66) ‘İlk baba ve anne’den içimize verir renk ! Otuz üçer omura sâhip ! Erkek ve dişi ! Çocuk yaparken, ALLAH yazmakta iki kişi ! Bu yaratım dışında birleşme kutsal değil ! Meryem, bâkire ! FÂTMA, betûl ! Bu sırra eğil ! “O, Âdem sevgisidir” sözü de ALLAH eder ! Çift cinsli ilk Âdem’i kâlbinde bulup tap der ! ‘“RAHÎM olan RAHMÂN”’ O ! Adı MUHAMMED ÂLÎ ! And içtiğimiz ‘“RAB”’ O ! Bunu bilmez ahâli ! ‘“İçinden çıkıp secde et !”’ Demeden tut sözü ! Kul konumunda ALLAH her bir insânın özü ! ‘MUHAMMED ÂLÎ’ ile ayni sayı eder ‘“RAB !”’ (202) ‘Bunlar hepsi tesâdüf’ der isen, sonun harab ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 26.11.2000 İsimlerin Ebcet ilmine göre sayısal değerleri : Sevgi = Arapça ‘Hub’ (sayısal değeri 10 ! Sıfırsız 1) ALLAH = sayısal değeri 66 Âdem ve Havvâ = Arapça sayısal değeri 66 = O, Âdem sevgisidir RAB = 202 = MUHAMMED 92 + ÂLÎ 110 =202
Bu nedenle Kur’an’ın ‘Kelâm-ı kadîm’ adı ! Kur’an içteki Âdem ! Nota ile dokunmuş ! Her notası bir harftir ! Evliyâca okunmuş ! Şifreyi öğren sağken ! HAKK’a yakın bir erden ! Ahrete âit bilgin değişmez ! Kalksa perden ! ALLAH adı Kur’anda olur ‘“LİLLÂH ! LEHÛ ! HÛ !”’ Hû da, û, sesli ektir ! ‘H’ dir ALLAH’ın rûhu ! ‘H’ nefesin sesidir ! Sayısı EHLİBEYT’tir ! Beş vakit, bu beş ZÂT’ı anıp sâlâvat getir ! ‘Hû’ demekte insân bak ! Verir iken nefesi ! ‘Hû’ demek Ha ile vav ! Yâni ‘“ON DOKUZ”’ sesi ! Nefesini alırken insân demektedir ‘hi !’ Arapça okundukta ‘hûhi’, ‘yeheve’ sâhi ! İbranîce bu dört harf ‘YOD, HA, VAV, HA’ ediyor ! YEHOVA’nın şâhidi, Âdem’e, ‘şâhit’ diyor ! On bir toplamı ALLAH ! On bir ise eder ‘Hû !’ ÂLÎ, hû artı sıfır ! Hû’dur ÂLÎ’ nin rûhu ! ‘Hi’on beş ! ‘Havvâ’ denen ezelî annemizdir ! AHMED’in ‘ümmi’ eki, bil ki buna remizdir ! Ümmi anne sıfatı ! Câhil olamaz VELÎ ! ‘B’ hecesi aynen ‘Eb !’ ‘Baba’ demektir ALÎ ! ALLAH ‘“Göklerin nûru !”’ Müsbet ve menfi ışık ! Ezelî baba ile anne’ ye tapar âşık ! Her övgüye MUHAMMED ile ÂLÎ müstahak ! ALLAH’ tan çıkan bu ilk çift kanalın adı HAK ! Besmeleden B ayır ! ÂLÎ’ yi etme inkâr ! ‘“ALLAH’ın RAHÎM olan RAHMÂN İSMİ, B”’ çıkar ! Kur’an başlar ‘Bismillâh’, Tevrât ‘Beraşit’ diye ! ‘Berat’ sûresinde yok Besmele ! Anla niye ! Berat’ın ilk harfi ‘B’, ‘Bismillah’ sözüne denk ! ‘B’ ilk baban ! Evlâdı ol da versin sana renk ! İncil ‘ilk önce’ yâni ‘“En arke”’ diye başlar ! İlk önce nokta ! B’ye secde etmeli başlar ! ALLAH’la çağdaş bakın ! İlk yaratıcı söz ‘“KÜN !”’ Kevn’in kökü ‘“Kün !”’ Âlem, ‘“Ol sözü”’ dür top yekûn ! İbranîce, Arapça B, BEYT kökünün ismi ! Hiyeroglif ‘B’ diye çizmekte bir ev resmi ! Sâde ÂLÎ doğmuştur HAKK’ın evi KÂBE de ! ÂLÎ’ye ALLAH değil ! ‘“ERRAHMÂN”’ın ismi de ! ‘B’ ismine karşıdır ! ALLAH’a değil İblîs ! Ayırdı ‘“Bilen ile bilmeyen”’i HAK MECLİS ! ALLAH perde ardında ! Onun perdesi Âdem ! ALLAH’ ın yüzü odur, ‘El VECİH’ kırk beş mâdem ! Âdem toprak ! Babası : “HAZRET-İ EBÛ TURAB !” İki bin yirmi eder ! Sıfırı at ! Kalır ‘“RAB !”’ ‘“ZÜLCELÂLİ VEL İKRÂM”’ bir sıfır at, ÂLÎ’ dir ! Hiç sıfırsız ise ‘“Hû !”’ Onu özüne bildir ! ‘“RABB-ÜL-ÂLEMİN”’ beş yüz ! ALLAH’ın beş cemâli ! RAB isminin mazharı ise MUHAMMED ÂLÎ ! MUHAMMED’i HAK, ‘“RAHÎM”’ diye övmekte, niçin ? ERRAHÎM ismi onda tam göründüğü için ! B, İSİM, ALLAH, RAHMÂN, RAHÎM ! Besmele beş söz ! EHLİBEYT gibi ! Ayni titreşim ve ayni öz ! MUHAMMED, ÂLÎ, FÂTMA, HASAN ile HÜSEYİN Hem Besmele ‘“ON DOKUZ !”’ Sen bu zâtları giyin ! On dört mafsal, beş tırnak, gibi bunlar bir ‘vücûd !’ Eli yüze sürerek âminle biter sücûd ! Sonsuz sabır simgesi EYÜB, ‘On dokuz’ eder ! HAKK’ın ESSABIR ismi ve ERRAHMÂN ayni der ! Sabır ile belâda her HAK dost terfi eder ! İşkence eden için,‘Ya RAB onu affet’ der ! ‘“Onun yüzü ! Bir ! Rehber !”’ Yine ‘ON DOKUZ’ hepsi ! Herbiri gösteriyor insânda saklı nefsi ! On dokuz yıl sonra Ay, ayni gün olur HİLÂL ! HİLÂL ile ayni harf ALLAH ! O, ism-i celâl ! ‘HAZRET-İ MUHAMMED’ ve Arapça ‘On dokuz !’ Bir ! ‘Sevgili sözü özü’ en yüce er ! Çek tekbir ! ‘“Üstünde On dokuz var !”’ Âyetine düşen denk, Şu iki söz vermekte HAK dost’un kâlbine renk : ‘İniş günü’ sayısı bu ! ‘HAZRET-İ MEHDÎ’nin ! ‘HAZRET-İ MUHAMMED ve ÂLÎ’ sırrı her dînin ! M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA – 1996 İsim ve kelimelerin ‘Ebced’ ilmine sayısal değerleri : Yüz = El Vecih = 45 Toprakbabası Hazret-i (ÂLÎ) = Hazret-i Ebu Turab = 2020 RAB = 202 Yücelik ve ikrâm sâhibi HAK = Zülcelâli vel ikrâm = 1100 ÂLÎ = 110 Onun yüzü = Vechehu = 19 , Bir = Vâhid = 19,Rehber = Hâdi = 19 Hazret-i MUHAMMED = 1500 En yüce er = Seyyid-ül beşer = 1500 Arapça ‘On dokuz’ demek = Tis’at Aşer = sayısal değeri 1500 Sevgili sözü özü = Hikmet-i lâfz-ı Habib = 1500 Hz.Mehdi’nin iniş günü = yevm-i nuzül-u Hazret-i Mehdi = 1616 Hazret-i MUHAMMED ve ÂLÎ = 1616
‘HAZRET-İ MUHAMMED’de ‘bin beş yüz !’ Bilen ender ! Yine ‘bin beş yüz’ eden var daha bir başka ad : ‘HAKK’ın galib aslanı, ÂLÎ’ ‘“KAF HA YA AYN SAD !”’ Aynen Besmele gibi, EHLİBEYT ‘on dokuz’ harf ! ALLAH içteki mektup ! EHLİBEYT dıştaki zarf ! ‘“RAHMÂN RAHÎM ALLAH’ın”’ var tıpkı benzer resmi ! ‘“MUHAMMED ÂLÎ FÂTMA HASAN HÜSEYİN İSMİ !”’ Zîrâ her ikisi de bak ‘altı yüz seksen dört !’ Bu sırrı anladıysan, söyleme ! İçinde ört ! Bu Zâtları kâlbinde bul sen ! Ölmeden âni ! Yoksa olurlar sana tam ‘“ON DOKUZ ZEBÂNİ !”’ M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ ANKARA - 2000 “ON İKİ EYLÜL !” I TANI ! ‘İç savaşa’ giderken ! Memleket adım adım ! ‘Yetmiş sekizde’ yine ! Bir mesaj yayımladım ! İsmi ilginç ! ‘TANRININ ARABACILARI’ dır ! Harf sayısı ‘“On dokuz !”’ ‘“Vahiy alan arı”’ dır ! ‘Bal aracı Tanrının, Arı !’ Aslında bu söz ! ‘Arınan, RAB tacını alır !’ Yâni RABB’in öz ! Değiştirilse böyle ! On dokuz harfin yeri, ‘“On dokuz”’ mesaj çıkar ! Titretir göğü yeri ! Kapağının başında ! Var tuhaf hayvân resmi ! ‘“BAKARE”’yken ! Ahırda merkebe dönmüş cismi ! Darbeden iki sene ! Önce yaptım uyarı ! Koca kulaklıların, çıkmadı hiç duyarı ! Her sözüm matruşkaydı ! Anlamları iç içe ! Rengârenk işlenerek ! Olmuştu kanaviçe ! Bir bilge yazar dedi : ‘Bu eser, rûhun mâlı ! (x) Her bir satırı için ! Bir kitab yazılmalı !’ II UYARI Kitapta ! Tablosunu çizdim durumun ilkin ! Ve şu uyarılarla topluma dedim silkin : ‘Kardeş hücreyi yiyen hücreye, denmekte ur !’ ‘Kan gitmeyen bir organ ! Mutlak kangren olur !’ ‘İnsânlık ilk bakışta ! Güzel duruyor ama ! İçi tamâmen yırtık ! Dışı tamâmen yama !’ ‘Maddeci topluluktan oluştu mu ! Tüm başlar, Rûhsuz bir beden gibi ! Toplu çürüme başlar !’ ‘Kurt kemirmez meyveyi ! O çürüdüğü için !’ ‘Kurt kemirdiği için ! O çürür ! İçin için !’ ‘Genci gence kırdırıp bayrağa sarıyoruz !’ ‘Herkes bir kaynak arar ! Biz bardak arıyoruz !’ ‘Her genç ATATÜRK ! Ama onun yanlış baskısı !’ ‘Biri sağ, biri solda ! Bir pantolon askısı !’ ‘Kafası tuğladan sert ! Kaba kuvvete uşak !’ ‘Karateciye ancak ! Devrolur böyle kuşak !’ ‘Dîne, ‘Afyon’ der ! Sonra mendil verir, eterli !’ Yüklə 3,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|