Kale innema eşkû bessiy ve huzniy ilAllâhi ve a'lemu minAllâhi ma lâ ta'lemun; Ben derdimi ve hüznümü sadece Allah’a arz ediyorum dedi Hz. Yakub ve ekledi; Üstelik Allah sayesinde sizin bilmediklerinizi biliyorum.
Hani Hz. Aişe de Resulallah’a böyle cevap vermişti ya. İftira ile gece gündüz ağlarken anne ve babasının yanına gelip, anne ve babası dahi yüzüne bakmazken, onlar da köşede göz yaşı dökerken Resulallah gelmiş;
- Ya Aişe, eğer bir günah işledinse Tevbe et Allah affeder. Yok değilse elbette Allah seni temize çıkaracaktır.
Yani burada herhangi bir şey, bir söylentiden yana davranmamış, fakat bir peygamber gibi davranmıştı. Bunun üzerine Hz. Aişe de;
- Yakub’un adı aklıma gelmedi diyor. o andaki hüzünden, Yusuf’un babasının dediği gibi derim, dedim. Diyor. Anca aklıma öyle geldi ve bu ayeti okuyor. Ben derdimi Allah’a açarım, ben hüznümü Allah’a açarım, ben şikayetimi O’na gönderirim.
87-) Ya beniyyezhebu fe tehassesu min Yusufe ve ehıyhi ve lâ tey'esu min ravhıllah* innehu lâ yey'esu min ravhıllahi illel kavmül kafirun;
"Ey oğullarım... Gidin, Yusuf'tan ve kardeşinden araştırın! Allâh'ın cana can veren rahmetinden umutsuzluğa düşmeyin... Çünkü hakikat bilgisini inkâr edenler topluluğundan başkası, Allâh'ın cana can katan rahmetinden ümit kesmez." (A.Hulusi)
87 - Ey oğullarım haydi gidiniz de Yusuf’la kardeşinden bir tahassüste bulununuz ve Allahın revhınden ye'se düşmeyiniz, çünkü Allâhın revhınden ye'se düşen Ancak kâfirler güruhudur. (Elmalı)
