A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

kokuylat-, et. kokuyla-'dan.

kol I 1. el, el pençesi; eki kolun booruna alıp: iki elini göğsüne ka­vuşturarak; kolun (boorğo aldı: 1) (sağ) elini bağrına bastı; 2) mec. tam muvafakat gösterdi; koldo bar: varlıklı, hali-vakti yerinde olan; koldo cok: yoksul, fakir; kol başı: el pençesi, yumruk; kolu-colünğ boş: sen büsbütün serbestsin (istediğin yere gidebilirsin);; kolu küçü cok: kuvveti-gücü yok; koldon kel: elden gelmek; kolunan kelişinçe: elinden geldiği kadar; koldon keltir-: (birisine) kuman­da etmek, muü bir durumda bu­lundurmak; al meni kolunan keltıre albayt: o bana kumanda ede­mez, o beni istediği giıbi kullana­maz; kol karmaş- yahut kol alış-: el tutuşmak, 'birbirinin ellerini tutmak; kol karmaşıp yahut kol alışıp: el-ele vererek, el birliğiyle, kol koy (önde gelen datif ile bir­likte): 1) imza atmak, imzalamak, 2) muvafakat etmek, liyakatini ta­nımak; kol tiy: fırsat bulmak (el değmek); kolum tiyse: eğer elim değerse; cum ustan kolum tiybeyt. işten elim değmiyor (vakit bula­mıyorum); kol tiybes mülk: doku­nulmaz mülk; kol cuu-: 1) el yıka­mak; 2) mec. bir şeyden mahrum olmak (önce gelen ablatif ile bir­likte); cut cılı maldan kol ouup kaldık: caut (bk. cut I) yılında hay­vanlardan mahrm olduk; kol cuuğuz - yahut kol cuudur-: 1) el yı­katmak; 2) mec, mahnım eylemek (önce gelen ablatif birlikte); kol kabış, bk. kabış; kol üz-: alâkayı kesmek; coldoştorunan kol üzüp dayının taptırpay ketti: arkadaşlariyle alâkasını keserek, malûm olmıyan bir tarafa gitti; kol kötör-: si kaldırmak, açık rey vermek; kol kötörüü: el kaldırma; el kal­dırma suretiyle rey verme; es. rey verme; kol kötörüüdön kal-: es. rey verme hakkından mahrum ol­du; kol kötöriiüğö akısı cok yahut kol kötürüüğö akışız: es", rey ver­me hukukundan mahrum; rey ver­me hukukuna mâlik olmıyan; kol sal: 1) el atmak, saldırmak; 2) bir işe karışmak; uuru malğa kol sal­dı: hırsız hayvanlara hücum etti; kol sal-: folk. beraber yatma ar­zusunu ifade ederek, yatakta ya­tan kıza elle dokunmak, ilişmek (ör. bk. kasyala-); kol saluu ya­hut kol salış: 1) hücum, saldırış, 2) karışma; kol çabuu: el çırpma; kolmo-kol: 1) elden-ele; 2) el-ele; kolmo kol sooda: peşin paraya a-iış-veriş; kol katık, bk. katjk II; kol kaytar-, bk. kaytar-; 2. ön ba­cak, ayak; Tay-buurul mingen atının kolun büğüp kar adi: folk. Tay-burulun bindiği atm ön ayağını büküp baktı; tört kol aksap: bütün dört ayağiyle aksayarak; büsbü­tün ayaksız kalarak; 3. parmak; beş kolunday: beş parmağı gibi; üç kolunun başı menen tuurağan etten aldı: doğtalmış etten üç par­mağının uciyle aldı; 4. kol astında: (el altında) onun itaatında, tabi yi tinde.