A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

aytak, bağırma (sürü beklereken).

aytakta-, 1. <
aytarlık, <<çakış<
aytıl-, mut. ayt- III ten.

aytılış, telaffuz.

aytıluu I, işs. aytıl-dan.

attıluu II, meşhur, maruf, şöhret kazanmış namlı.

aytım, söylenen (söylenilmiş olan) ; aytımına könömbü! folk.: ben onun dediğine muvafakat eder miyim hiç!

aytımduu, ahenkli, söylenişi hoş.

aytış I, 1. söyleyiş; gazetanin aytışına karaganda : gazetenin dediğine göre ; 2. takılma; münakaşa; münazaa; ilmî müzakere; 3. bahse girişme (öcüşme)

aytış- II, 1. dayatışma, çekişmek; kavga etmek; münazaa etmek ; bahse girişmek

aytıştır-, 1. birini ötekine kışkırtmak, kavga çıkartmak; 2. bahse giriştirmek; ırçı aytıştır- : ırcıları (hanendeleri) bahse giriştirmek.