tütün, 1. duman; ozonun kök tütün çığat yahut oozunan kök tütün burk dey tüşöt mec.: ağzından gök duman çıkıyor yahut ağzından buram buram gök duman çıkıyor (aşırı derecede tasalanıyor, kederleniyor); 2. hane: eki cüz tütün kalık: iki yüz hanenin halkı; 3. oba; keçe ev; ak tütün: 1) zengin ev; 2) fakir adam; tütün kıdır: “duman aramak”: köyden köye dolaşmak.
tütündö-, duman çıkarmak.
tütündöt-, duman çıkartmak, dumanla kapamak.
tüü! tü-ü (esef, nefret nidası).
tüüşün = tüşürkön-.
tüy-, örmek, düğümlemek; tor tüy-: ağ örmek; kabak tüy-: kaşlarını çatmak; könğülgö aramdık tüy-: kalpte bir fenalık saklamak: akılınğa tüyüp al folk.: hatırında iyi tut.
