A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

uruşçaak. kavgacı, takılgan.

uruşkak dövüsken, talaşman.

uruşkaktık. talaşmanlık, takılganlık.

uruştur-, 1. çarpıştırmak, bir şeyi birbirine vurmak; 2. kavga ettirmek. dövüştürmek.

uruu I. kabile.

uruu II işs. ur- III-ten.

uruuçuluk, kabile sistemiyle bağlantılı olan bütün münasebetlerin mecmuu; uruuçuluk küröşü: kabile mücadelesi.

uruy I. = uruk I.

uruy II. kabarık durmak; içeriye doğru çıkık durmak, şişmek, kabarmak.

uruyat a. (şimdi artık bu kelime kullanılmıyor) hürriyet.

us = uz.

uska = nuska.

uskaluu = nuskaluu.

uskaluuluk = nuskaluuluk.

usku, eski- usku; eski püskü, eski esvap.

usta, f. 1. usta; (2.demirci, çilingir (destanda silah ustası manasında dahi kullanılmaktadır))

ustaçılık = ustalık.

ustakana, f. atelye.

ustalık, meharet, ustalık.

ustap, kon. ustav.

ustara, f. ustura.

ustat, f. muallim, üstad.

ustav r. Nizamname.

ustaz = ustat.

ustukan, f. kemik.

ustukanda-, (eti) kemiklerden ayrılmak.

ustukandal-, kemiklerden ayrılmak (et hakkında).

ustun, f. sütûn. direk, kalas.

uşaa bk.uşul.

uşak I. ufak (iri olmayan); uşak koy: ufak koyun (lar); baldarı uşak: çocukları ufaktır.

uşak II. dedikodu. lâf, lakırdı; iftira; uşak cürgüz-: dedikodu yaymak; uşak-ayınğ kep uksanğ. könğülünğdü azdırba folk.: dedikodu, söz sav işidirsen, hiç de üzülme!; ukpayt dep, uşak aypta, bilbeyt dep, uuru kılba ats.: duymazlar diye dedikodu yapma, bilmezler diye hırsızlık yapma!