A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

üpçü, giyİme düğme yerine dikilen şerit.

üpçülö-, üpçü’leri bağlamak (bk. üpçü).

üpçün, 1. karakuşun ayaklarına giydirilen kılıf-eldiven; 2. (Destanda) savaş giyimlerinin birinin adıdır.

üpsüy-, sivrilip durmak (kıllı veya saçları karmakarışık olan hakkında).

üpülmalik, a. bir bitkinin adıdır.

üpüp, yahut sasık üpüp hütüt (kuş).

ür I. = ur II.

ür- II. havlamak; it ürgön cerge coloboyt: <> (meskûn yerlerden sakınıyor); ürörgö iti cog ele: <<ürecek köpeği bile yok>> (yani, hiçbir şeyi yok).

ürgülö-, uyuklamak, pineklemek (yarı uyumuş adam hakkında).

ürgülöt-, uyuklatmak, uyuklamaya mucip olmak; közün ürgülötüp, karye kekeyip turup alat: kâh uyuklamış gözlerini kapatıyor, kâh gene dik duruyor.

ürgülötüü, işs. Ürgülö-’ten.

ürgüz-, havlatmak, havlamaya mucip olmak; itterdi ürgüzüp ayıldan ayılğa çapkılap cüröt: köpekleri havlatarak köyden köye dolaşıyor.

ürk-, ürkmek, korkarak bir yana atılmak; koy ürktü: koyunlar ürktüler; el Kıtaydı karay ürktü: halk korkarak Çine doğru kaçtı; Tekeske ürkkön el; Tekese kaçan halk; el ürkkön cılı = ürkün cılı (bk. ürkün).

ürkör, ülker (yıldız topu).