A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

caykalt-, et. caykal-dan.

caykana, f. 1. büyük erkeklerin ordoya (bk. ordo 3) benziyen oyunu: 2. dn. ebedî istirahat yeri.

caykı, yazlık, yaza ait; caykı cumuştar: yazlık işler.

cayla- ı, yazı geçirmek; yazlık meralarda bulunmak, yazı dağlarda geçirmek; cayında çöldü cayladınğ: yazı cölde gaçirdin: aksunun başın cayladık folk.: yazı aksunun membaında geçirdik.

cayla- ııı, yahut cav cayla- (şaman tabiri): cay taş (bk. taş 1) yardımiyle havayı değiştirmek; ayla menen cay caylap folk.: hile ile havayı değiştirerek.

caylan-, nizama konmak; sükûnet kesbetmek; könğülü caylandı: kalbi sükûnet kesbetti.

cayla- ıı, 1. düzmek; yerli yerine yerleştirmek; maldı cayla!: hayvanları yerleştir (bağla, yerli yerine koy, yem ver ve s.); anı-munu cayla!: şunu bunu tanzim et, könğül cayla-: kalbi teskin etmek; 2. mec. öldürmek; catkan yerinde cayladı: yattığı yerde hakladı, öldürdü.

caylanış, sığmak; yerleşmek; teessüs etmek; karakolgo caylanışıp aldım: karakol şehrinde) daima kalmak üzer yerleştim.