A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

karapta-, tahrip etmek, yağma etmek.

karaptat-, et. karapta-’dan.

karar ı, a. karar, hüküm.

karar ıı, kararmak, kara olmak, bulanmak, karanlık olmak; kararıp turgan kara ünğkür: kararıp duran kara mağara; ay karardı: ay tutuldu; kün karardı: güneş tutuldu.

kakrarınğkı, hafifçe kararmış; siyahımsı.

karart-, siyahlatmak.

karasan-, sığır hayvanına düşen salgın hastalık.

karasana-, (kara+sana) fenalık istemek, fenalık düşünmek, fenalık tasarlamak, fenalık yapmaya kalkışmak.

karasanatay, nefret eden; hodbin, hodgâm; başkalarının felâketine sevinen.

karasanataylık, 1. husumet; 2. fenalık tasarlama.

karaş ı, bakış; bakma; köz karaşı: görüş (noktainazar).

karaş- ıı, 1. hep birlikte bakmak; 2. hep beraber ait olmak; 3. yardım etmek; muavenette bulunmak; malğa karaş: hayvanlara bakmak hususunda yardım etmek; mal karaş-: kaybolan hayvanı hep beraber araştırmak; karaşarı cok : onu düşünen ve ona yarım eden hiç kimse yok.

karaşa, adamakıllı acıkmış olan; tamakka karaşa bolup, köp cep kayıra catıp kaldı: (hastalıktan iyileşen adam) adamakıllı acıkmış olduğundan pek çok yedi ve yeniden hastalanıp yatağa düştü.

karaşala-, adamakıllı acımak; mal karaşalap kolğo keldi: hayvanlar acıktı ve ele alışmaya başladı (ele gelmeye başladı.)