kayım ıı, a. : kıyamat kayım dn. ölülerin dirilme günü, kıyamet günü.
kayım ııı, yarış şarkısı (biri söylemiye başlar, ikincisi ona katılır ve devam ettirir);kayın aytışuu: şarkı söyleme yarışı.
kayım ıv, çala sözünün tekidir.
kayın, koca yahut karı tarafından akraba (adet olduğu üzere, bu kelime karabetin derecesini ifade eden başka bir kelime ile birlikte kullanılmaktadır); kayın ata: kayın peder, kaynata, kayın ene: kaynana; kayın ağa: kayın birader; kayın ini (yahut kayın): 1) kayın birader (eğer güveyden daha küçük ise; 2) kocasının yahut arının herhangi bir küçük akrabası.
kayında-, kızı vermek için söz kesmek, nişanlamak; katın alğan kayın dap folk. eski adetlere riayet etmek suretiyle evlendi (rayni kızın yakınlariyle anlaşarak.).
kayınduu, 1. kayınları bulunan karısı tarafından akrabaları bulunan kimse; 2 mec.evli: evlenmiş.
