A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

kiristiyan, r. kon. «krestyanin»: köy­lü.

kiriş I, 1. girme, giriş; kiriş söz: giriş söz, önsöz; 2. gelir, varidat.

kiriş- II, 1. hep beraber girmek; 2. bir işe başlamak, işe girişmek; işke ki­riş: işe başlamak, işe girişmek; kep aytuuğa kirişti: söylemeğe başladı; 3. karışmak; burun sokmak; kiriş-pey otur: otur da, karışma, burnu­nu sokma!.

kirişil-, mut. kiriş- II*den; işke kirişilsin!: artık işe başlansın!.

kirişme, ((bir eserde) methal, mu­kaddime.

kiriştir-, et. kiriş- II'den.

kirişüü, girişme; işke kirişüü: işe gi­rişme.

kirki, kısık (ses); boğuk (ses).

kirkire- == kirilde-.

kirle- = kirde-.

kirme, kabul edilmiş, içeriye alınmış (yabancı uruğa iltihak eden a-dam).

kirpi, yahut kirpi çeçen: kirpi; karga balasın appağım deyt, kirpi balasın cumşağım deyt: kendininki yıkan­mazsa da, temiz sayılır (harf.: kar­ga kendi yavrusuna bem-beyazım der, kirpi ise yavrusuna: yumuşa­cığım der).