toku-, 1.dokumak; 2. eyerlemek: at toku-: atı eğerlemek; conunğğa taş tokurmun! canına okurum!
tokul-, pas. toku-‘dan; karşı adlımda sar ala turğan eken tokulup folk.: önümde srı-benekli (at) eyerlenmiş halde duruyordu.
tokulda-, boğuk takırtı çıkarmak (mes. bir ağaç nesneyle diğer bir ağaç nesneye vururken).
tokuldat-, et. tokulda-‘dan.
tokulğa, eyer takımı.
tokum, 1. teğelti, eğre 2. süvari takımı; eer tokum: eğer bütün takımlariyle birlikte.
tokuma, dokuma.
tokumdu: eer tokumdu: eyerlenmiş.
tokun-, 1. kendi için eyerlemek; at tokun-: atı kendi için eğerlemek; teke sanğıl tulpardı emi Töştük tokundu folk.: işte Töştük al yürük atı eyerledi; 2. mandaş tokun-, bk. mandaş.
tokunt-, et. tokun-‘dan; at tokunttum: kendim için at eyerlettim.
