A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

uçkaştıruu, işs. uçkaştır-‘dan.

uçkaşuu, işs. uçkaş-‘tan.

uçkayak. 1. (at hakkında) ateşin, hızlı yürüyüşlü, fakat dayanıksız; 2. mec. kararsız. dönek, hafif. sebatsız.

uçkuç, tayyareci, pilot.

uçkul, çabuk uçmaya müsait olan. hızlı olan.

uçkun, 1. kıvılcım; uçkun miting: seyyar miting; uçkun aldında keldi; birinci olarak, başkalarının önünde geldi; 2. hububat savururken bir yana uçan çörçöp.

uçma, dağın karla örtülmüş oaln dik yamacı.

uçmak = uçmak.

uçmoyul, efsanevi bir yılanın adıdır.

uçot, r. hesap, sayım.

uçsuz, sonsuz.

uçta-, 1. ucunu sivriltmek, açmak (kurşun kalemi); 2. eklemek (mes. yeni).

uçtal-, 1. ucu sivriltmek; uçtalğan karındaş: açılmış. ucu sivriltilmiş kurşun kalemi; 2. eklenmek (mes. yen hakkında).

uçtaş-, uçlarıyla birleşmek.

uçtat-, uçlatmak; uç taktırmak.

uçtuk: çaç uçtuk: saçbağı (saç örgüsüyle birlikte örülen kordele).

uçtuu. sivri ucu bulunan, sivri uçlu.

uçuk. 1. (ısıtmadan) dudaklarda çıkan kabarcıklar, uçuk; erdime uçuk çıktı: dudağıma uçuk çıktı; kurğak uçuk: verem; kurğak uçuk dispanseri: verem dispanseri.

uçuk ıı, 1. bir uçuk cip: (tek iplikle dikerken iğne gözüne geçirilen) iplik ucu (parçası); silerdinğ uçuğunğar uzarbayt: siz hangi hususta başkalrından daha yükseksiniz! (harfiyen: sizin ipliğiniz uzamaz); ertenğeği uçuk keçke cetpe, keçki uçuk ertenğge çetpe!: sabahki uçuk (iplik parçası) akşama kadar yetme, akşamki uçuk sabaha kadar yetme! (köçöt esnasındaki yakarış; bk. köçöt 2); 2. sezdirmeksizin, giyimine iplik parçası takan kadına, erkek tarafından verilen hediye; 3. (rad.) sivri dağ tepesi. dağın zirvesi.