A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

urunçuk, çıkıntı.

urundu: at urundu kıldı: ata. eziyet etti, bitkin bir hale getirdi.

urunt I: urunt cer: herkesin çarptığı yer; sözdün uruntu kelgende: lafa uygun gelmişken.

urunt II, et. urun-’dan; baş urunt-: itaata mecbur kılmak, boyun eğdirmek.

uruntuu, esas. başlıca; uruntuu masale: esas mesele; uruntuu stansiya: bir çok yoların kavuştuğu istasyon.

urunuş. çarpışma. bitişme tokson toonun urunuş folk.: doksan dağın kavuştuğu bitiştiği yer.

urunu, işs..urun-’dan; alardı baykap urunuu kerek: onlarla ihtiyatla muamele etmek lâzım.

urup = urp.

uruş 1, dövüş. kavga; 2. muharebe; harp; uruş komissariati es.: harbiye komserliği; uruş ilimi: askerî ilim.

uruş-II, 1. dövüşmek. kavga etmek; anı menen uruştum: onunla kavga ettim dövüştüm; ağa uruştum: onu azarladım; 2. harbetmek.