A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

zımçı = sımçı.

zımıldat-, parlatmak; ayaktı zımıldatıp caladı: kabı tertemiz yaladı.

zımıra-, uçarcasına koşmak; zımırap-zuulap ötüp ketip barat: alabildiğine koşarak geçip gidiyor.

zımırat I, zümrüt; zımırat közdüü bir şakek folk.: zümrüt kaşlı bir yüzük.

zımırat- II, et. zımıra-’dan.

zımırık = zumuruk.

zımırıl-, kaçmaya başlamak, alabildiğine koşmak.

zımırılış- müş. zımıril-’dan.

zımkıya, zımkıya çoğoldu; nam nişan bırakmadan kayboldu.

zınaa, a. zina.

zıncır = çıncır.

zından, f. hapishane, zindan.

zınğ: zınğ et-: çınlamak; zınğ-zınğ etip kenebeyt yahut zınğ-zınğ etip da koyboyt: hiç aldırmıyor, zerre kadar aldırış etmiyor.

zınğğıra-, 1. kurularak ve yeknesak bir tarzda yarım sesle bir hava tutturmak; 2. çınlamak, tınlamak; zınğğıra ıyla-: hıçkırarak, avaz avaz ağlamak (sağu sağan kadın hakkında);

zınğgırağan mırza (insan hakkında) kurumlu, gösterişli, cakalı.