A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

abala-, havlayarak atılmak.

abalak, ordo oyununda vurulmuş (bk. ordo 3) (dağ koyununun boynuzundan yapılan dört köşeli tahtacık) ; abalak murun: basık burun (insan hakkında) .

abalat-, kışkırtmak (köpeği) .

abalattır-, et. abalat fiilinden.

abalatuu, kışkırtma (köpeği) .

abalı= obol; enğ abalı: herşeyden önce.

abalkı= obolku; abalkı zamanda: eski zamanlarda.

aban= obon.

abançı= obonçu.

abandat-, abandatıp süylö- : sesi uzatarak konuşmak.

abans, abansa, abansı, kon. = avans

abat I, a. =nabat.

abat II, f. 1. meskün; 2. mamür.

abay, ihtiyat, basiret; abay kıl= abayla.

abayı, kıymetli kumaşın adı; abayı köpçük: abayı kumaşından teğelti.

abayla-, dikkat etmek; ihtiyatlı, basiretli olmak, sakınmak; cılandan abaylap cür: yılandan sakın; köpüröödön abaylap öt: köprüden ihtiyatlıca geç.