capa, capa tırmak bk. tırmak.
capaa, 1. a. cefa; tazip; cebir; capaa kör : cefa görmek; capaa kıl- yahut capaa sal- : rahatını kaçırmak; eziyet vermek; 2. hiyanet, ahdi bozma; ahit bozan.
capalak, puhu (kuş) .
capalakta- , kuşbaşı kar yağmak; capalaktap kar caap turat : kuşbaşı kar yağıyor.
capaldaş, alçak ( kısa) ; calpadaş boyluu, kenğ dalı folk. : kısa boylu, geniş omuzlu.
capan, 1. vahşi, yabani, ele alışmayan, evcil olmıyan; capan bolup kal: vahşilemek; 2. işlenip bakılmamış; capan bede: yaban yoncası ; 3. barbar; 4. çöl.
capandık, vahşilk, barbarlık.
capanğ, capanğ- cupanğ : kuşbaşı şeklinde (kar) .
capanğda- , hareket etmek; harekete getirmek gayet geniş, çuvalımsı giyim giymiş yahut ezik kalpak giymiş kanburu çıkmış insan hakkında) .
capar, a. dn. her şeye kadir, cebbar (Allahın sıfatıdır) .
Dostları ilə paylaş: |
