çup, «çu» ile başlayan kelimelere takviye için katılır (bk. çunğkurçak).
çupulda-, çamurda gezerken, yahut suya bir nesne düşerken «cup» diye bir ses çıkmak.
çur, 1. aşık oyunu terimi (orta asyadaki rus çocukları lisanında bunun yerine «nalipuk» sözü kullanılır); çur karmadım yahut çurum karmadım «nalipuk» u aldım; 2. bağırmalar; şamata; çur dey düştü: birden bağırdı; kulağı çur dey tüştü: birden kulağı çınladı.
çura ı. bir hastalığın adıdır.
çura-, ıı. koşmak, kaçmak.
çurat-, koşturmak, kaçırmak.
çuray: cuka çuray 1. kasık (hayvanlara kasıkta art ayağı gövdeye bağlıyan ince deri); 2. avret (uvut) yerleri.
