amalköy, a- f. hiylebaz, kurnaz, el çabukluğiyle iş gören.
amalsız, 1. müşkül vaziyete konuşmuş olan; 2. zaruret ilcasiyle (bu mânâ ile daha fazla amalsızdan şekli kullanılır)
amalsızdık, içinden çıkılmaz durum, müşkül durum.
aman, a. mesut, tam eksiksiz; aman alıp kal- : mütezarrır olmadan kalmak; aman bol! : sağ ol! amansınğ bı? : 1) sağ mısın? ; zararsız mısın? ; 2) merhaba! ; aman aldınğbı? : herhangi bir şeyi bütün ve zararsız olarak aldın mı?
amanat, a. 1. muhafaza edilmek üzere verilen şey; rehin; amanat kassası: tasarruf sandığı; 2) (bilhassa folklorda) sık sık “can” ın sıfatı olarak kullanılmaktadır: amanat canga ölüm ak ats. : emanet cana ölüm muhakkatır.
