donğuz, 1. yabanî domuz; donğuz kop-: söv. (mahşer gününde) domuz şeklinde dirilmek; ölmöktön donğuz kop- söv. geber de, domuz şeklinde diril! donğuzdunğ tügün döy köröm: bütün ruhumla nefret ediyorum (harfn: bana domuz kılı gibi görünüyor) donğuz rırtı: bir bitkinin adıdır; donğuz aybat, bk. aybat; 2. hayvan devrî takviminde son yılın adıdır.
doo, a. dava; talep; iddia: kara doo: uzun süren dava; doo-doomayım cok: hiçbir dava, iddiam yoktur, ooru aştan, doo karındaştan ats.: hastalık yemekten, dava ise, akrabadan, kardeşten.
