|
|
səhifə | 799/1828 | tarix | 03.01.2022 | ölçüsü | 6,96 Mb. | | #48112 |
| irişüü, işs. iriş-‘ten.
irit, - et. iri- II-‘den; söz irit- : karma- karış konuşmak.
iritki, karğaşalık; ihtilâf; kavga; iritki sal- : karğaşalık, ihtilâf sokmak.
iritüü, 1. maya koymak suretile ekşitme; 2. inhilâl ettirme, çözme.
irkil-, küme halinde toplamak, irkilmek, toplanmak.
irkilt-, küme halinde yığmak; itelgi tiygen taanday irkiltip sayıp kirdi deyt folk. : Falco laniarus denilen doğanın, Colaeus denilen kargaları küme halinde toplar gibi, toplayıp, (insan kalabalığına) saldırdı ve kılıç çaldı.
irme-, 1. göz kıpmak; göz yummak; köz irmegenim cok: gözümü kapadığım yok, hiç uyumadım; közün irmebeyt: gözünü bile kıpmıyor; caş irme- : göz yaşını silmek; kanat irme- : kanat germek; silkmek; 2. çekmek (tüfeğin tetiğini) ; irmegenin cazbağan: (tüfek) kurşun (hedefe doğru vırıyordu) ; 3. nişan almak; irmegenin ciberbeyt: nişan aldığı hedefini kaçırmaz; irmegeni ilbirstey, kaysağanı kamanday folk. : pars gibi nişan alıyor (sıçramaya hazırlamıyor), yabani domuz gibi kapıyor.
irmem: bir irmem çöp:hayvanın birden koparabileceği mikdar ot.
Dostları ilə paylaş: |
|
|