A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

kalk II= kalık I.

kalka, 1. örtü; siper; kün ısıkta çapan dı kalka kılıp cattım: sıcak havada kaftanın gölgesinde yattım; 2. mec. dayangaç: mesnet; 3. mec. iyilik (ör. bk. kalkaluu) .

kalkala- , örtmek; korumak; başımdı kalkaladım: (vurıştan korumak için) başımı örttüm; aydı etek menen kalkalay aluçubu? : ats. mızrak çuvala sığmaz (harf. : ay etekle örtülür mü hiç?)

kalkalan- , saklanmak; kendini müdafaa etmek; himaye altında bulunmak.

kalkaloo, himaye etme; müdafaa.

kalkalooçu, hâmi; müdafaacı.

kalkaluu, başkaları için arka ve mesnet olan; erdemli; kalkanğ tiygen dalayğa kalkaluu elenğ tobumdan folk. : bir çok kimseler senden iyilik gördü, benim çetemin içinde sen en faziletli kimsesin.

kalkan, 1. kalkan; 2. siper; perde; sığınak; 3. içine kurşun doldurulmuş olan aşık; 4. kılgan otu (karş. ködöö, tulanğ) ; 5. = kaldırkan 1.