A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

karala-,ııı, 1. karalamak; 2. zemmetmek; itham eylemek.

karalaman, tar. hedeme; uşak takımı; (hanın) hizmetinde bulunan adamlar; avam, halk kütlesi.

karalaş-, yardım etmek; yardımlaşmak; öz baldarınğa karalaşasınğar: kendi evlâtlarınıza yardım edersiniz.

karalat-, et. karala –ııı-‘ten.

karalçın, esmer; siyaha çalan.

karaldaş, birbirine yardım edenler.

karaldı = karaldı.

karalduu: can karalduu: halk inancına göre, ruhu, hayatı kurtarmak için hizmet eden, fideyi necat olan; cakşı mal-can kurtarır.

karalık, 1. siyahlık; 2. namussuzluk; ayrıldı alalık buzat, aranı karalık buzat ats. köyü ihtilaf bozar, münasebetleri ise, namussuzluk bozar.

karaloo, zemmetme; itham etme; kınama.

karalooçu, itham eden.

karalsız, ihtimam göstermiyen; yardım etmiyen.

karaluu ı, matem giyimi taşıyan; karaluu katın (kocasının ölümünden sonra bir yıl müddetince) dul kadın; coo ayağan karuluu, katın karaluu ats. düşmana acıyanın kendisi yaralı, karısı matemli olur; aktuu-karaluu: aklı karalı (beyazla siyah)