A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

karcalt-, et. karcal-‘dan.

karcay-, kemikleri çıkık durmak, zayıf olmak.

karcayt-, et. karcay-,’dan; bul atınğdı karcaytıp emne kılamın?: bu kötü atını ben ne yapayım?

karcı, a. harç, masraf (para masrafı).

karcıla-, (para) sarfetmek, harcamak.

karç, gıcırtı ve kıtırtıyı taklit; karç ettir: gıcırdatmak, kıtırdatmak; kara canın karç urup işteyt: canla başla çalışıyor.

karça- = kalça- ıı.

karçığa, 1. atmaca; 2. döş (derisi yüzülmüş hayvan göğdesinin bir kısmı).

karçıt, 1. butun iç yanı; 2. yan, böğür; karçıtıman karmap koydu: böğürümden yakaladı; ok karçıtıma tiydi: kurşun böğürüme deydi; karçıtı biyik çonğ korğon folk. suları yüksek olan kale, hisar.

karçıttuu, geniş kemikli.

karçıy-, sivrilip çıkık durmak (aşırı zayıf vücudunun kemikleri hakkında); pek fazla zayıflamak.